Forum portalu turystyka-gorska.pl

To trochę tak jakbyś napisał: komentarze dotyczące katastrofy smoleńskiej pogarszają atmosferę wokół polskiej polityki.
Innymi słowy: oczywiście, tylko po prostu taka jest sytuacja.

- z jednej strony mamy zainteresowanych "rozgrzeszeniem" oraz dalszym rozwojem - czytaj: czerpaniem korzyści przez kolejne wyprawy z pieniędzy także budżetowych,

Dyskusja jest potrzebna, tylko czy każdy musi od razu udzielić wywiadu i co poranek sensacyjne nagłówki typu: Odsłaniamy kulisy tragedii na Broad Peak.

A teraz prowadzą ze sobą dyskusję via onet...

Oczywiście, że na K2 i Nangę nie ma składu. Bielecki teraz jest personą non grata, a innych nie widać. Chyba, że wejdzie Hajzer z Wielickim.

...Środowisko jest skonfliktowane, każdy patrzy na siebie, przyjaźnie wśród najlepszych należą do rzadkości...

...M.in. przez tę sytuację polski himalaizm zimowy jest tam, gdzie był przez ostatnie 20 lat - w dupie...

...Każdy orze jak może, drugi patrzy z zazdrością i milczy, dopóki nie przyjdzie dziennikarz i nie włączy dyktafonu. Jest to trochę przerażające...

...Pan Skibicki o naszywkach na kombinezonach itp, jakby to miało znaczenie.
Wyścig po kasę? Serio? I niby to był główny powód nieszczęścia? Wszędzie jest pieniądz, ale trzeba być przy tym człowiekiem...

...IMO - doprowadzi to do tego, że na Nangę czy K2 nie będzie komu jechać a PHZ zakończy działalność na jeszcze kilku wyprawach unifikacyjnych, a z Bieleckim nikt już w góry nie pójdzie.

Chyba coś Ci się pomieszało, bo nie będzie wyprawy PHZ na K2 na pewno najbliższej zimy, i pewnie kolejnej też nie..

Z tym, jak go będą partnerzy traktować, to chyba też trochę się zagalopowałeś.

Piszesz to po dwóch zdobytych ośmiotysięcznikach i w sytuacji gdy jakby nie patrzeć chwilowo to Polacy wydają się głównymi kandydatami do skoszenia dwóch pozostałych.

Nawet nie tylko to, jedną z najistotniejszych i bardzo newralgicznych "nowości", było zrelacjonowanie wyprawy na żywo w TV. O tym nikt jeszcze szerzej nie pisał, a to moim zdaniem jedne z poważniejszych dylematów moralnych po BroadPeaku. Po prostu uważam, że na czas od wyjścia szczytowego do powrotu do obozu powinna obowiązywać cisza medialna. I mam nadzieję, że komisja zajmie się także tym zagadnieniem.

Z tym, jak go będą partnerzy traktować, to chyba też trochę się zagalopowałeś.

Dlaczego? grubyilysy ma rację. Oprócz wywiadów z Hajzerem nie widziałem wypowiedzi ludzi ze środowiska przedstawiających Bieleckiego w pozytywnym świetle. Nie to, żebym popierał bezmyślnie jego krytykę, ale zła opinia o nim to są fakty.

Wypowiedzi "środowiska" płyną od osób, którym, w większości, uczestnictwo w wyprawach PHZ, czy już w ogóle jakichkolwiek w góry wysokie, nie grozi (ze względu na wiek). Są jednak wyjątki - np. Janusz Gołąb. Moim zdaniem to jest b. poważny błąd PHZ/Hajzera, o który nikt go w ostatnich wywiadach nie zapytał. Janusz miał załatwiony urlop i był gotowy,żeby jechać na BP, ale go "odstrzelono", mimo, że doskonale spisał się na G1 (lepiej od Bieleckiego, de facto).

A co to parę wywiadów ma wspólnego z opinią ludzi którzy będą się z nim wspinać?

Jakbym miał wyrabiać sobie zdanie o ludziach na podstawie tego co dziennikarze cytują na onecie...

Ciężko mi w ogóle wyrobić sobie zdanie na ten temat bez rozmowy z Adamem, czy choćby posłuchania go na prelekcji. Żałuję że nie mogłem być na spotkaniu wiosną w Krakowie. Ci, którzy byli, mówią że wydaje się w porządku.

Jakbym miał wyrabiać sobie zdanie o ludziach na podstawie tego co dziennikarze cytują na onecie... Ciężko mi w ogóle wyrobić sobie zdanie na ten temat bez rozmowy z Adamem, czy choćby posłuchania go na prelekcji. Żałuję że nie mogłem być na spotkaniu wiosną w Krakowie. Ci, którzy byli, mówią że wydaje się w porządku.

Do Pawłowskiego czy Kukuczki też swego czasu przyklejano łatkę, że wykańczają partnerów.

Dlatego w tym roku zimą albo Nanga Parbat albo – i do tego się skłaniam – siedmiotysięcznik zimą i wysoki ośmiotysięcznik wiosną następnego roku. A potem zimowa wyprawa na K2.

Jacek Berbeka: wszystko zależy od pogody
źródło - http://sport.wp.pl/kat,1813,title,Jacek ... &_ticrsn=3

Jacek Berbeka, brat Macieja, który wraz z Tomaszem Kowalskim zginął po zdobyciu w marcu szczytu Broad Peak, uważa, że powodzenie wyprawy po ciała alpinistów będzie zależeć głównie od pogody. Czteroosobowa ekipa w niedzielę odleciała z Warszawy do Pakistanu. Tuż przed wylotem, w rozmowie z Polską Agencją Prasową, Jacek Berbeka wrócił również do feralnych wydarzeń z 5 marca, w wyników których jego brat stracił życie.

Młodszy z braci Berbeków, zdobywca m.in. czterech ośmiotysięczników - w 1995 roku Gasherbrum I (8080 m) i II (8035 m), rok później Cho Oyu (8201 m) oraz Shisha Pangmy (8013 m), powiedział PAP przed odlotem, że zrobi wszystko, by zrealizować główny cel ekspedycji, jakim jest odnalezienie i przetransportowanie ciał do podstawy Broad Peaku, czyli bazy na 4700 m.

Brat poprosił o poczekanie i otrzymał odpowiedź, że nie ma takiej możliwości. Jednak z tej samej relacji wynika, że za chwilę ta osoba, która wcześniej odmówiła, stała całą godzinę w jednym miejscu. Z doświadczenia wiem, że jeżeli psychika zostanie w takim momencie wsparta, to nagle odnajdują się siły fizyczne. Tego moim zdaniem zabrakłoJacek Berbeka, brat zaginionego Macieja

- Chcemy, aby nasze, czyli Maćka i Tomka rodziny, mogły dotrzeć do miejsca, gdzie zostaną przez nas pochowani. Oczywiście to może być bardzo trudne, ponieważ właściwie wszystko zależy od pogody. Jestem jednak dużym optymistą. Wielokrotnie przetrenowałem i przećwiczyłem nocowanie bez tlenu na takich wysokościach i to w znacznie niższych temperaturach niż obecnie tam panują - zaznaczył.

Berbeka dodał, że bierze pod uwagę też inny wariant.

- Jeżeli ten priorytetowy zamiar się nie powiedzie, to trzeba będzie pomyśleć o jakiejś niżej usytuowanej szczelinie lub po prostu zmienić miejsce położenia ciał. Nie wyobrażam sobie, żeby oni pozostali tam, gdzie będą narażeni na ciekawski wzrok ludzi, którzy latem właśnie tą drogą udają się na szczyt - podkreślił.

Zapytany, jak długo ma potrwać wyprawa powiedział, że trudno dokładnie określić termin zakończenie działań w Karakorum.

- Zezwolenie pakistańskiego ministerstwa turystyki - zresztą najdłuższe w mojej dotychczasowej działalności górskiej - jest ważne do 10 sierpnia. To dwa razy więcej niż zwykle było mi potrzeba na ośmiotysięczniki, ale zarezerwowałem tyle właśnie czasu wolnego, ponieważ dla brata można i trzeba zrobić wszystko - przyznał.

Na wyprawę wyrusza wraz z dwoma alpinistami, do których - jak zaznaczył - ma pełne zaufanie. Są to: mieszkający w Tychach 37-letni Jacek Jawień, ratownik Grupy Beskidzkiej GOPR oraz 52-letni gdańszczanin Krzysztof Tarasewicz. Towarzyszy im także 56-letni Jacek Hugo-Bader, dziennikarz i reportażysta, od 1990 roku związany z "Gazetą Wyborczą".

- Wyjazd dochodzi do skutku za sprawą cudownych osób, które wspomogły finansowo ten plan. Dzięki nim i moim licznym kontaktom, m.in. poza granicami kraju, udało się to wszystko załatwić w ciągu niespełna dwóch miesięcy. Mocno wspomagała mnie w tych działaniach także pozostała trójka uczestników - powiedział Berbeka.

Jak podkreślił, wsparcie tak wielu osób było i jest dla niego oraz całej rodziny niezwykle ważne.

- Chcę im wszystkim podziękować nie tylko za pomoc finansową, ale przede wszystkim za to, że dzięki nim po tej niepotrzebnej tragedii, odżyła we mnie wiara w ludzi. A przecież wystarczyło naprawdę niewiele wysiłku, żeby do tego wszystkiego nie doszło. Mogę tak twierdzić, ponieważ działam bardzo długo w górach wysokich i to nie turystycznie, ale ekstremalnie - zaznaczył.

Według młodszego z braci Berbeków to, że ktoś zdobywa szczyt i schodzi do obozu, a potem nie może wyjść, by pomóc pozostałym jest rzeczą oczywistą.

- Natomiast w takich przypadkach wystarcza schodzenie troszeczkę wolniej z osobami, które w danym momencie są słabsze. To umożliwia uratowanie im życia. Chociażby poprzez wsparcie, słowa otuchy. Według mnie to właśnie miało miejsce - przyszło załamanie psychiczne, bo nagle zostali sami, mimo próśb o poczekanie dosłownie pięć minut i związanie się wspólną liną - powiedział 54-letni zakopiańczyk, absolwent krakowskiej AWF, który przez 16 lat uprawiał wyczynowo narciarstwo alpejskie.

Dodał, że swoje spostrzeżenia opiera na relacjach tych, co zeszli (Adam Bielecki i Artur Małek).

- Brat poprosił o poczekanie i otrzymał odpowiedź, że nie ma takiej możliwości. Jednak z tej samej relacji wynika, że za chwilę ta osoba, która wcześniej odmówiła, stała całą godzinę w jednym miejscu. Z doświadczenia wiem, że jeżeli psychika zostanie w takim momencie wsparta, to nagle odnajdują się siły fizyczne. Tego moim zdaniem zabrakło - ocenił.

5 marca, po zdobyciu Broad Peaku (pierwszego zimowego wejścia dokonali Bielecki, Małek, Berbeka, Kowalski), dwaj ostatni nie zdołali powrócić na noc do obozu.

30-letni Bielecki (KW Kraków) oraz cztery lata starszy Małek (KW Katowice), którzy wcześniej rozpoczęli schodzenie ze szczytu, dotarli do położonego na wysokości 7400 m obozu czwartego - pierwszy z nich w nocy 5 marca, drugi nad ranem następnego dnia.

Wtedy obaj próbowali iść na pomoc pozostałej dwójce, jednak jak później relacjonowali, uniemożliwiło im to zmęczenie. W tym samym celu z obozu drugiego wyruszył Pakistańczyk Karim Hayyat. Dotarł w rejon pomiędzy 7700 a 7800 m, ale nie odnalazł żadnych śladów zaginionych. Trzy dni później kierujący ekspedycją Krzysztof Wielicki przed opuszczeniem bazy (4900 m) poinformował, że Berbeka i Kowalski zostali uznani za zmarłych.

Dla 58-letniego Berbeki wyjazd miał szczególne znaczenie. Był już zimą pod tym szczytem ćwierć wieku temu. Podczas wyprawy, której celem było zdobycie K2 (8611 m), 6 marca 1988 roku podjął samotną próbę wspinaczki na Broad Peak (8047 m), dokonując pierwszego o tej porze roku wejścia na przedwierzchołek Rocky Summit (8028 m).

Na wniosek kierownika programu Polski Himalaizm Zimowy Artura Hajzera oraz Wielickiego Polski Związek Alpinizmu powołał na początku kwietnia komisję, która ma zbadać, co wydarzyło się na Broad Peaku. Jej raport miał być przedstawiony na początku czerwca, jednak zespół postanowił, że końcowa wersja zostanie przekazana zarządowi PZA po powrocie wyprawy Jacka Berbeki.

Jakbym miał wyrabiać sobie zdanie o ludziach na podstawie tego co dziennikarze cytują na onecie... Ciężko mi w ogóle wyrobić sobie zdanie na ten temat bez rozmowy z Adamem, czy choćby posłuchania go na prelekcji. Żałuję że nie mogłem być na spotkaniu wiosną w Krakowie. Ci, którzy byli, mówią że wydaje się w porządku.

Do Pawłowskiego czy Kukuczki też swego czasu przyklejano łatkę, że wykańczają partnerów.

mówił mi wiele razy, że źle się aklimatyzuje. Jego pierwsza próba wejścia na Aconcaguę zakończyła się obrzękiem płuc.

To chyba nie powinno Go tam być.
Człowiek ma prawo mieć marzenia ale dotąd dopóki nie naraża życia innych.

Miałem okazję poznać Adama przy tzw. kielichu w listopadzie czyli jeszcze przed wyprawą na Broad Peak. Na pewno jest sympatycznym i otwartym człowiekiem. Nie byłem natomiast z nim w górach, ale staram się w miarę obiektywnie ocenić jego zachowanie z relacji, które docierają za pośrednictwem internetu. Z jednej strony doskonale rozumiem, że starał się jak najszybciej schodzić ze szczytu bo jestem w stanie sobie wyobrazić, że przebywanie na tej wysokości nie należy do przyjemności dla organizmu. Sam byłem najwyżej na niespełna 7500m i też możliwie szybko schodziłem bo im niżej byłem tym lepiej się czułem. To jedna strona całej tej sytuacji. Druga strona to kwestia bardziej etyczna. Pamiętam jak Andrzej "Młody" Machnik, u którego się szkoliłem w Tatrach opieprzył mnie i kolegę za to, że zeszliśmy dużo szybciej od niego do schroniska. Wcześniej jednak pozwolił nam szybciej iść bo sam miał lekką kontuzję stopy i poruszał się wolniej, a było już po zmroku. W schronisku mieliśmy potem rozmowę, której podsumowaniem było stwierdzenie, że nigdy się nie zostawia partnera w górach. Teraz kiedy poruszam się z kimś w górach to staram się przynajmniej trzymać w zasięgu wzroku. Pewnie gdybym znalazł się w sytuacji ostatecznej, w której bym musiał chronić swoje życie to bym ratował swój tyłek. I od tej etycznej strony można uznać, że ekipa z Broad Peak nie za bardzo się spisała. Wiadomo, że Adam czy Artur nikogo nie znieśliby na dół bo w tych warunkach to niemożliwe. Ale jak wynika z relacji Tomek nie był w stanie nawet sam przyjąć leków czy zapiąć raka. I tu można było mu pomóc gdyby tylko ktoś był w pobliżu. Znałem dość dobrze Tomka i nie sądzę, że był wykończony fizycznie bo miał nieprzeciętną kondycję. Wielodniowy wysiłek fizyczny nie był mu obcy. Myślę, że powaliła go wysokość bo mówił mi wiele razy, że źle się aklimatyzuje. Jego pierwsza próba wejścia na Aconcaguę zakończyła się obrzękiem płuc. Niewykluczone, że tym razem nasiliły się inne objawy choroby wysokogórskiej i to one go zatrzymały.

A jakie on ma proporcje w talentach?
Adam Bielecki na pewno nie ma super rozbudowanej wytrzymałości psychicznej. Na pewno nie ma odporności na zimno. On z dużym trudem znosi noc bez śpiwora. Mieliśmy taką sytuację podczas wyprawy zimowej na Gaszerbrum I, gdzie było nas w obozie, w namiocie, trzech, a śpiwory dwa. Dwóch się przykrywało jednym śpiworem, a trzeci wchodził do drugiego śpiwora. Ja z Januszem Gołębiem spokojnie dawaliśmy radę spać, przykrywając się śpiworem. Dla Adama byłoby to zbyt duże wyzwanie. Maciej Pawlikowski w wywiadzie z Januszem Kurczabem dał jednozdaniową ocenę zachowania Adama na wyprawie na Broad Peak. Stwierdził, że to był najmocniejszy zawodnik w tej ekipie. Nie do końca dobrze go ocenił. Wydał taką ocenę nie znając zawodnika, nie znając faktów...

Na szczyt wszedł jako pierwszy i z niego zszedł jako pierwszy…
Adam Bielecki nie był najmocniejszy w tej ekipie. Fizycznie może tak, ale psychicznie czy pod względem wytrzymałości na zimno to nie.

To chyba nie powinno Go tam być.
Człowiek ma prawo mieć marzenia ale dotąd dopóki nie naraża życia innych.

Wyprawa na Lhotse... [...] Proponując mi w niej udział Klub Gliwicki jakby przymykał oczy na wszystkie moje dotychczasowe
problemy w wysokich górach. To przecież właśnie Adam Bilczewski czy Janusz Baranek najlepiej wiedzieli o tym, że na Alasce nie bardzo się sprawdziłem, bo „sieknęła” mnie tam choroba wysokościowa już na pięciu tysiącach metrów. Wiedzą, bo byli przy tym. A jednak pamiętali o mnie. W tej liczącej 19 osób wyprawie zarysowuje się wyraźnie grupa 6-8 osób, na których można polegać w czasie akcji górskiej. Czuję się zaliczony do tej „szpicy”.
Problem, którego rozmiary trudno w tej chwili określić, kryje się w czym innym. Nie ma właściwie wśród nas ludzi naprawdę sprawdzonych na dużych wysokościach. Brzmi to jak paradoks, ale pod tym względem bynajmniej nie odstaję od innych. Mimo że byłem tylko na siedmiu tysiącach w Hindukuszu i raz, bliski już szczytu Nanga Parbat, otarłem się również o 8 tysięcy.
A Lhotse jest czwartą górą świata. Liczy 8511 metrów. Nie miałem większych złudzeń, że wpisując mnie na listę tej wyprawy
puszczono całkowicie w niepamięć sugestie o mojej słabości. Przecież wystarczy tylko raz gdzieś coś o kimś powiedzieć, najlepiej
na ucho, i taki „smrodek” za człowiekiem się wlecze uparcie. Lhotse może więc być moim ważnym argumentem. Wobec wszystkich. Zwłaszcza jednak dla tych, którzy byli też na Alasce, a teraz wiążą ze mną określone nadzieje.

Adam Bielecki o wyprawie na Broad Peak: wróciłem żywy. Teraz wielu ma mi to za złe
źródło - http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title, ... aid=110c8b

- Wiele osób miałoby o mnie o wiele lepsze zdanie, gdybym ja z tej góry nie zszedł żywy. Wszystko bym oddał za to, żebyśmy nigdy tam nie weszli, za to teraz mogli we czwórkę razem usiąść przy piwie - tak o tragicznej wyprawie zimowej na Broad Peak mówi himalaista Adam Bielecki w wywiadzie dla dziennika "Polska The Times".

Wiele osób miałoby o mnie lepsze zdanie, gdybym ja z tej góry nie zszedł żywyAdam Bielecki
Bielecki przyznał, że "w najczarniejszych snach nie wymyśliłby, że ktoś będzie sugerował, że jest niemal współodpowiedzialny za śmierć chłopaków". - Zrobiłem wszystko co mogłem - zapewniał.

Jego zdaniem po wyprawie na Broad Peak w środowisku himalaistów nastąpił rozłam. - Do tej pory himalaiści cieszyli się ogólnym prestiżem, postrzegano ich jako twardych, dzielnych, ale też etycznych i moralnych ludzi, szanujących się nawzajem. A teraz obserwujemy rozłam, który kładzie się cieniem na naszej pasji - stwierdził himalaista.

Kto tego nigdy nie przetrwał, nie zrozumie, w jakiej kondycji psychofizycznej my się tam znajdujemy i jaką mamy zdolność oceny sytuacji i przetrwaniaAdam Bielecki
Przyznał także, że po wyprawie doszedł do smutnego wniosku. - Wiele osób miałoby o mnie lepsze zdanie, gdybym ja z tej góry nie zszedł żywy. Może jest pięknie umierać w imię zasad i zasady na tym zyskują, ale jeśli ktoś tak myśli, to niech mi to powie w twarz, niech powie to mojej żonie, rodzicom, siostrze, przyjaciołom - mówił Bielecki.

Himalaista kolejny raz opowiadał także o zejściu z Borad Peak. Jak relacjonował, każdy z nich schodził osobno. - Każdy z nas zdawał sobie sprawę, że stawia na szali własne życie. Stawka była bardzo wysoka. W zejściu mijałem chłopaków, sprawdzałem ich stan, byłem przekonany, że wszystko jest w porządku. A oni doskonale wiedzieli, że ja nie mogę na nich zaczekać, bo postój powyżej 10 minut jest wykluczony - wyjaśniał Bielecki. - Każdy z nich wiedział, że będzie schodził samodzielnie. Dlaczego ja stałem się synonimem całego zła. Nie wiem? - zastanawiał się.

- Kto tego nigdy nie przetrwał, nie zrozumie, w jakiej kondycji psychofizycznej my się tam znajdujemy i jaką mamy zdolność oceny sytuacji i przetrwania - wyjaśniał Bielecki.

Himalaista Ryszard Gajewski czuje się zastraszany. Twierdzi, że prawnik organizatora feralnej wyprawy próbuje zmusić go do milczenia w sprawie Broad Peak.

Artur Hajzer chce zamknąć mi usta, żebym nie krytykował wyprawy na Broad Peak - mówi Ryszard Gajewski, himalaista i przyjaciel Maćka Berbeki, który zginął w czasie wyprawy na Broad Peak.

Gajewski dostał od prawnika organizatora feralnej wyprawy pismo z ostrzeżeniem. Czytamy w nim: "Przyjmuję, że w Pana wypowiedziach nie znajdą się żadne twierdzenia nieprawdziwe lub naruszające dobra osobiste pana Artura Hajzera ani też naruszające renomę i dobre imię marki jego firmy".

Ryszard Gajewski jest trzecim zimowym zdobywcą ośmiotysięcznika na świecie. W Polce jest tylko 8 żyjących himalaistów, którzy wspinali się zimą na najwyższe szczyty.

W czasie wyprawy na Broad Peak zginęli Maciej Berbeka i Tomasz Kowalski. Innym uczestnikom wielu himalaistów zarzuca, że nie poczekali na nich, schodząc ze szczytu.

Według Artura Hazjera, pismo nie było próbą zastraszenia. Przyznaje ,że list wysłała kancelaria firmy sponsorującej polskich himalaistów. Prawnicy obawiali się, że niektóre wypowiedzi Ryszarda Gajewskiego mogły zaszkodzić dobru sponsora wypraw:

Artur Hajzer ma nadzieję, że wszystkie wątpliwości co do dramatu, jaki rozegrał się na szczycie Broad Peak, wyjaśni specjalna komisja.

A cała sprawa skończy się mocnym podziałem w środowisku.