Forum portalu turystyka-gorska.pl

To schronisko jest naprawdę cudownie położone, ciekawe, kto wpadł na pomysł, by ulokować je w takim miejscu! Dzięki za podpowiedź, jest kusząca!

Alpy Sztubajskie niestety nie są zbyt blisko mnie, bo to ok. 350 kilometrów w jedną stronę. Najbliższe spośród trzytysięczników to północna część Grupy Glocknera - ok. 230 km, choć tam zawsze muszę też kalkulować dojazd, bo to jedynie drogi krajowe przez wszystkie wioski i miasteczka.

Nie mówię jednak nie, bo faktycznie zapuszczam się coraz to dalej, czego Oetztal był najlepszym przykładem. A nawet dzisiaj kolega na fejsbuku pytał, czy nie wybrałby się ktoś właśnie na Wilder Freigera przez Sulzenau Huette.

Drogami przez lodowce nie chodziłem zbyt dużo do tej pory z tego względu, że głównie wędrowałem samotnie. Jednak w ostatnim czasie poznałem trochę podobnych mi ludzi i nasze zdobywane góry są coraz to wyższe. Choć nie zawsze chodzi o wysokość n. p. m.



dzięki!

Tauernkogel 2989 m n. p. m.
Wysokie Taury (Grupa Venedigera), lipiec 2015

Zacząłbym od tego, że było to w czasie największych upałów (na Bawarii odnotowano rekord - przeszło 41 stopni w cieniu), gdyby nie to, że teraz jest tak samo gorąco

Ale dobra, początek lipca i wybieram góry idealne na taką pogodę, gdzie zewsząd płynie woda, w której można schłodzić koszulkę, czapkę... wtedy jeszcze nie wiedziałem, że również całego siebie No, i na wysokości prawie tych trzech tysięcy jednak jest zdecydowanie przyjemniej. Wybiera się ze mną znajoma Polka, mieszkająca również w Bawarii.

Szlak rozpoczyna się od sympatycznego jeziorka Hintersee:



Mała uwaga. Szlak jest naprawdę prześliczny, tylko ktoś wpadł na pomysł oszpecenia go, siejąc akurat na tej trasie olbrzymie słupy sieci energetycznej, przechodzącej przez Taury z północy na południe. Chodząc tędy trzeba patrzyć jak przez palce, udając, że się tego żelastwa nie widzi.

Po drodze jest naprawdę sporo wodospadów, ten był najokazalszy. Fajny chłód orzeźwiał w pobliżu uderzającej o skały zimnej wody:




Jest straaasznie gorąco, wylewam litry potu. Oczywiście tylko jednostki w taką pogodę tutaj chodzą po górach i spotkaliśmy jedynie kilka osób.

Przepiękne jeziorko Plattachsee na wysokości 2200 m n. p. m.:



I było tak:
A schłodzę sobie stopy. Łaa... ŹŹŹŹziiimmmnaaa, ale wejdę jeszcze dalej... Jaa pierduu... ale te kamienie śliskie... aaaaajj, lec... pfffffffffffff... Łaaaaaa!!!!!! Ziiiiimnaaaa!
I wyskakuję...
Ale skoro już się zanurzyłem, to może spróbować przepłynąć kawałek? I wróciłem, i popłynąłem Kąpiel trwała niecałą minutę. Na początku jest znośnie, ale po krótkim czasie zimno przenika do kości i ma się poczucie, jakby tysiąc gwoździ się w nie wbijało. Masakra Wysokość 2200, niedawno padał tu jeszcze śnieg I kry pływają Ale było warto! Choć nie polecam oczywiście - jakby co (a już na pewno nie w Tatrach!!!). Ale schłodzenie organizmu trzymało mnie dobrą godzinę i od tej pory upał stał się całkiem znośny. W drodze powrotnej powtórzyłem zabawę






Na przełęczy znajduje się schronisko St. Poeltner Huette (2481 m n. p. m.). Tam nocujemy i mogę je bardzo polecić. Nocuje jeszcze z kilkanaście osób.

Wieczorem robimy jeszcze spacer po okolicy, by obejrzeć nieodległego Grossvenedigera. Choć chyba bardziej interesuje nas jutrzejszy cel - Tauernkogel to ten szpiczasty:



Jeziorek nie brakowało, tutaj Obersee:



Drugiego dnia podejście na szczyt. Jeszcze sporo pól śnieżnych, ale grań jest już czysta. Nietrudne wspinanie po kamulcach:



Ze szczytu mamy przede wszystkim widok na Grossvenedigera:



W oddali jest też Grossglockner:



Był to idealny sposób na spędzenie upalnego weekendu

Moje życie ostatnio wygląda według stałego schematu: 5 dni w pracy w Dolnej Bawarii i 2 dni gdzieś w Austrii, w Alpach. Nazbierało mi się ostatnio tego dużo i niestety brakuje mi czasu, by to wszystko ładnie opisać. Ale podzielę się z Wami, gdzie byłem ostatnio. Gdyby ktoś chciał czegoś więcej dowiedzieć się o szlakach, proszę pytać


Keeskogel 3291 m n. p. m.
Wysokie Taury (Grupa Venedigera), lipiec 2015

Wycieczka na górę będącą wspaniałym punktem widokowym na lodowce Grossvenedigera.

To jezioro istnieje ledwie 30 lat. A po raz pierwszy stopniał na nim lód całkowicie dopiero kilka lat temu. Zadziwiające jest, jak szybko topnieją lodowce. W tym roku to nawet nie ma o czym gadać. Środek lipca i wygląda tak:




Po raz pierwszy w życiu udało mi się spotkać koziorożce alpejskie. Wspaniałe zwierzęta




Szlak biegnie rumowiskiem otoczonym lodowcami:




Widok na Grossvenedigera:





Birnhorn 2634 m n. p. m.
Leoganger Steinberge, sierpień 2015

Wapienne góry koło Leogang słyną z oryginalnych kształtów, jednego z najbardziej rozwiniętego systemu jaskiń na świecie oraz z 1,5-kilometrowej południowej ściany Birnorna, należącej do największych w Europie - może nie całkiem pionowej, ale można tu poczuć się naprawdę wysoko. Wycieczka z "klimatem", bo od schroniska nie spotkaliśmy nikogo po drodze

Widok na "moje" Alpy Berchtesgadeńskie:




Spojrzenie z południowej ściany Birnorna:




Było poniekąd niebiańsko




Sam szczyt z drugiej strony wygląda jakby był zbudowany z klocków, taka piramida...





Hochfelln 1674 m n. p. m.
Alpy Chiemgawskie, sierpień 2015

Po Birnhornie nocowałem u znajomych mieszkających blisko Alp. Ponieważ do południa padało, zrobiłem tylko krótką samotną wycieczkę w pobliskie góry. Takie tam szybkie 1000 m przewyższenia w krowich klimatach ;] Tylko północnej strony nie przysłoniły mi całkiem chmury.





Widok na jezioro Chiemsee:






Hoher Tenn 3368 m n. p. m.
(przez Kempsenkogel 3090 m, Bauernbrachkogel 3125 m, Kleiner Tenn 3158 m oraz Schneespitze 3317 m)
Wysokie Taury (Grupa Glocknera), sierpień 2015

By zdobyć Hoher Tenna musieliśmy się sporo namęczyć - pokonać łącznie ok. 2800 m przewyższenia w jedną stronę i przejść granią przez kilka innych szczytów. Dodatkowo niemal połowa trasy biegnie przez łatwiejsze bądź trudniejsze ferraty. Ale dla widoków na grupy Glocknera oraz Venedigera warto było.

Nasza trasa (5 kolejnych trzytysięczników) w przekroju. Na samym końcu w oddali Hoher Tenn:




Trochę tego wspinania było:




Grupa Glocknera. Pierwszy z lewej imponujący Grosses Wiesbachhorn (3564 m n. p.m .), czwarty z lewej to sam Grossglockner:




Ostatnie niełatwe podejście graniowe na Hoher Tenna. Po lewej Wiesbachhorn:






Richterspitze 3052 m n. p. m.
Alpy Zillertalskie, sierpień 2015

Zapuszczamy się w Austrię coraz głębiej. Tym razem wycieczka do krainy wodospadów, ponad którymi unoszą się ciekawie naostrzone granie trzytysięczników.


System wodospadów Krimml należy do największych w Europie:




Resztki lodowca opatulają tutejsze strome ściany:




Bardzo mi się podobały te zaostrzone iglice:




Na szczycie Richterspitze. W tle najbardziej okazały w okolicy Reicherspitze (3303 m n. p. m.):






Pojutrze wybieram się znów w Grupę Venedigera, tym razem na południową stronę łańcucha.
Nie potrafiłbym już żyć bez gór.

Jakoś mnie to nie dziwi patrząc na te zdjęcia. Szczególnie przedostatnie wbiło mnie w fotel.
Jaki jest czas wejścia na Richterspitze?

jedziesz ostro z tym koksem jak zwykle super wycieczki
bardzo zaciekawiła mnie wycieczka na Hoher Tenna muszę się jej bliżej przyjrzeć
widoczki z Richterspitze wypas zwłaszcza przedostatnie zdjęcie

_________________
Galeria zdjęć

Super wycieczki!
Szkoda, że zdjęć nie widać w operze, ale cóż... dla tych obrazków warto załączyć inną przeglądarkę.

Dzięki!

Magis, bardzo długa droga. GPS mi pokazywał, że w tych dwóch dniach przebyłem 50 kilometrów pieszo . Ale określenie czasu wejścia na Richterspitze jest trudniejsze niż w przypadku innych szczytów. No, bo tak: najpierw wodospady Krimml. W przewodniku pisze, że 1h 40 minut. Ale to jest niecałe 400 metrów przewyższenia, więc teoretycznie da radę też poniżej godziny. Ale praktycznie to się nie da Wiesz, te wodospady robią piorunujące wrażenie. Jesteś pod nimi, woda uderza z taką siłą, że rozbryzguje się na wszystkie strony i masz deszcz/mżawkę w promieniu dziesiątek, setek właściwie metrów. To fajne przeżycie... Chcesz robić zdjęcia, a zaraz jesteś cały mokry. Na upały zayepiste orzeźwienie Ludzie tam jeżdżą leczyć drogi oddechowe. Potem są kolejne wodospady. Do tego sporo turystów.

Później idziesz jakieś 10 kilometrów płaskiej doliny Krimmler Achental (cała dolina ma aż 21 km). Dużo ludzi rowerami to przejeżdża, kursują też bus-taksówki. Ludzi już znacznie mniej. 10 kilometrów czyli jakieś 2h normalnego chodu.

Później skręcasz w inną dolinę - Rainbachtal. Tam nie ma już prawie nikogo. Droga do schroniska Richterhuette na 2374 m n. p. m. to jakieś kolejne 2h 45 min. Od schroniska na szczyt jest nieco ponad 600 metrów przewyższenia, końcówka do wspinania. W przewodniku pisze, że 2h 20 minut. Razem wg przewodnika to niecałe 9 godzin drogi na szczyt. Można oczywiście szybciej, tylko po co? Po drodze pełno wodospadów, rwących potoków i te ściany na końcu Nas jeszcze skutecznie zatrzymały maliny, jagody (te wcale nie tak łatwo spotkać w Alpach) i rosnące już maślaki


Zephyr, szlak na Hoher Tenna naprawdę super, choć strasznie wyczerpujący. Startujesz już z 800 m n. p. m., a potem jeszcze wejścia-zejścia na kolejne szczyty. Ale cały czas jest interesująco, bo od schroniska prawie cały czas jakieś wspinanie i klettersteigi. Może nie mega trudne, ale nieustane. Ze schroniska Gleiwitzer Huette (nasza gliwicka chatka ) wychodziło kilka zespołów, ale do samego Tenna doszliśmy tylko ja i kolega. Część nie wytrzymała kondycyjnie, kogoś tam zatrzymała taka trudniejsza przewieszka, a na końcu jeszcze 2 osoby wystraszyły się przepaścistej grani na samym Tennie. Nie było tam pomalowane nic farbą i trzeba było pokombinować, jak to przejść. Szlak do robienia tylko przy bezburzowej pogodzie, bo jak coś się zepsuje, to nie ma jak z grani uciec, a droga strasznie długa.

Dabo, nie mam pojęcia, dlaczego zdjęcia z serwisu Photobucket nie ładują się na Operze Cieszę się jednak, że te skrótowe relacje się podobają ;]

powiedz mi tylko ile czasu zajęło Wam przejście ze schroniska na szczyt i czy schodziliście tą samą drogą
Tam można fajnie połączyć Hoher Tenn z Wiesbachhornem tylko trzeba by podejść ponownie sporo metrów do schroniska.

_________________
Galeria zdjęć

To prawda, byłem nad nim 2 razy, pierwszy widok przed Krimmll to naprawdę porażające piękno i potęga, ładnie też prezentuje się całość kaskad z Gerlosstrasse - niestety płatnej. Pamietam, jak za pierwszym razem przemoknęlismy do suchej nitki, nie spodziewaliśmy się aż takiej kurtyny wodnej.

_________________
http://naszczytach.cba.pl/ Aktualizacja 2023 - nowe: Góry Skandynawskie, Taurus w Turscji, Alpy Julijskie, Kamnickie, Ennstalskie, Tatry Bielskie, Murańska Planina, Haligowskie Skały i wiele innych. Zapraszam

Ze schroniska na Hoher Tenn szliśmy prawie 5 godzin. A potem z powrotem aż do samochodu tą samą drogą jeszcze z 7-8 godzin (razem z piwem w schronisku). Z grani niby można zejść do Schwaiger-Haus i potem na Wiesbachhorna, tylko oprócz tego dodatkowo podejścia do schroniska jest problem logistyczny - trzeba by było mieć drugi samochód w Kaprun albo kombinować komunikacją publiczną.

Fotki z wycieczek weekendowych

Salzkammergut, Austria:

[/URL]

Ma ktoś ochotę na skok z półkilometrowej ściany do wody?



Alpy Berchtesgadeńskie, Austria/Niemcy:

niektóre to chyba z dawna

_________________
Galeria zdjęć

Ano

Pierwsze z lutego, drugie z początku marca, a 2 kolejne sprzed dwóch tygodni.

Fotki z wycieczek weekendowych

Alpy Berchtesgadeńskie, 3 tygodnie temu:

[/URL]




Alpy Berchtesgadeńskie, prawie Watzmann, 2 tygodnie temu:






Pobierowo , tydzień temu:

Kyjo sam chodzisz ?

_________________
a do piekła zabiorę wspomnienia.....

Kiedyś chodziłem niemal zawsze sam. Raz, że nie znałem tak nikogo, a dwa, że nie przeszkadza mi to. Jednak udało mi się poznać świetnych ludzi, z którymi można wszystko, więc ostatnio samotne wycieczki zdarzają mi się coraz rzadziej.