Temat poruszany kilka razy w różnych wątkach ale wciąż wracający... no i są nowe koleżanki i koledzy. Czyli jak u Fredry - Znacie? To posłuchajcie:
Z regulaminu TANAP (źródło - książeczka dodawana do map HARMANEC)
A. Wyznaczone miejsca do uprawiania taternictwa i alpinizmu narciarskiego:
1. Taternictwo można uprawiać na całym obszarze parku narodowego oprócz następujących miejsc:
a) Masywu Szerokiej Jaworzyńskiej aż po Żabi Jaworowy Wierch, Doliny Rówienek, Doliny Świstowej i górnej części Doliny Białej Wody; południową granicę tego regionu tworzy linia: Żabi Szczyt Wyżny – Ciężki Staw – Kacza Siklawa i Litworowy Staw – Rohatka – ograniczenie nie obejmuje dojścia do Doliny Ciężkiej wzdłuż Ciężkiego Potoku i w rejonie Małego Młynarza od 21 grudnia do 20 marca z zejściem przez Młynarzową Przełęcz.
b) Dolina Kołowa ze wszystkimi przylegającymi kotłami i ścianami, północno-wschodnia część Doliny Jaworowej Czarnej ograniczona od południa Czarnym Potokiem i granią Śnieżnych Turni (ograniczenie nie obejmuje wejścia do Lodowych Dolinek z Doliny Małej Zimnej Wody przez Śnieżną Przełęcz po obejściu Śnieżnych Turni od północy).
c) Tatry Bielskie;
d) Huncowska Kotlinka łącznie z południowo-wschodnią częścią Rakuskiej Czuby;
e) Dolina Sławkowska łącznie z skalnymi Ścianami aż po Granacką Ławkę;
f) Dolina Stwolska ograniczona od północy granią Osterwa – Kończysta a od południa szlakiem turystycznym (Magistrala);
g) Obszar Krywania ze wszystkimi przylegającymi graniami i dolinami: Niewcyrka, Krywańskie Koryto, Szkaradny Żleb, Za Handel, Sucha voda, od północnego wschodu granicę tworzy Grań Hrubego a wschodnią grań Furkotskych vezi i Kozi Grzbiet; (ograniczenie nie obejmuje Ramienia Krywania z doliny Niewcyrka od 21 grudnia do 20 marca z zejściem spod ściany przez Furkotną Przełęcz.);
h) Wszystkie narodowe rezerwaty przyrody w Tatrach Zachodnich.
2. Wydzielone trasy na uprawianie alpinizmu narciarskiego:
a) W Dolinie Staroleśnej od Schroniska Zbójnickiego przez kocioł Siwych Stawów do Przełęczy Czerwona Ławka, stąd do schroniska Teryego w Dolinie Małej Zimnej Wody i dalej pod Spiską Turniczkę do Baraniej Przełęczy i Doliną Dziką do schroniska nad Zielonym Stawem w Dolinie Kiezmarskiej;
b) W Dolinie Młyynickiej od wodospadu Skok do Soliskowej Przełęczy i tą samą trasą powrót, ewentualnie z przejściem z przełęczy na trasę zjazdową od schroniska na Solisku.
c) W Dolinie Żarskiej – Zawraty i Małe Zawraty. Punktem wypadowym jest schronisko żarskie;
d) Bobrowiecki Wapiennik – Czerwieniec – Babky – Wielka Kopa Koprowa – Siwa Przechyba i z powrotem.
e) Dolina Spalona
f) Trasa zjazdowa Spalena – Dolina Salatyńska.
B. Warunki uprawiania taternictwa.
1. Taternictwo mogą uprawiać osoby zrzeszone w związkach alpinistycznych.
2. Taternicy mogą wchodzić w środowisko wysokogórskie poza siecią szlaków turystycznych i edukacyjnych oraz w czasie ich sezonowego zamknięcia tylko w celu wspinaczkowym na drogi o trudności wyższej niż II, pod warunkiem, że podchodząc pod ścianę wykorzystają najmniej szkodliwą z punktu widzenia ochrony przyrody trasę. Podczas samodzielnych wejść taternicy mogą wykorzystać trasy graniowe od II stopnia trudności w klasyfikacji taternickiej z wyjątkiem odcinków Przełęcz pod Kopą – Jagnięcy Szczyt, Rakuska Czuba – Kieżmarski Szczyt. Drogi taternickie o I i II stopniu trudności można przechodzić tylko latem, gdy jest to konieczne do zejścia a zimą od 21 grudnia do 20 marca w obydwu kierunkach , gdy teren o tym stopniu trudności jest wykorzystywany do szkolenia zimowego.
3. Taternik jest zobowiązany do posiadania przy sobie ważnej legitymacji swojego związku alpinistycznego i do okazania jej w terenie na żądanie pracowników ochrony przyrody i krajobrazu, pracownikom administracji parku narodowego, którzy mają uprawnienia członka Straży Przyrody i członkom Straży Przyrody. W czasie szkolenia początkujących osoba nie posiadająca takiej legitymacji musi być pod opieką instruktora taternictwa.
4. Zabronione jest indywidualne nocowanie poza schroniskami. Dla zorganizowanych grup taterników jest przeznaczone obozowisko na Polanie pod Wysoką w Dolinie Białej Wody, które nie jest publicznie dostępne. Trudniejsze, kilkudniowe przejścia i wyprawy (na przykład zimowe przejście grani głównej) muszą być wcześniej zgłoszone dyrekcji parku narodowego.
5. Przed wyjściem na wspinaczkę taternicy są zobowiązani pozostawić zapis w „Książce wyjść”, gdzie i na jaką drogę idą. W przypadku podania czasu powrotu, jego przekroczenie o więcej niż 6 godzin, traktuje się jako bezpośrednie żądanie pomocy. W przypadku przekroczenia przez zespół wspinaczkowy czasu alarmowego, kierownik zorganizowanej grupy jest zobowiązany wraz z pozostałymi członkami grupy bezzwłocznie zorganizować akcję ratowniczą.
C. Warunki uprawiania alpinizmu narciarskiego.
1. Alpinizm narciarski (ski-alpinizm) mogą uprawiać ski-alpiniści i taternicy zrzeszeni wzwiązkach alpinistycznych.
2. Ski-alpiniści mogą wchodzić w środowisko wysokogórskie poza siecią szlaków turystycznych i edukacyjnych oraz w czasie ich sezonowego zamknięcia tylko w celu wspinaczkowym. Alpinizm narciarski można uprawiać od 21 grudnia do 15 kwietnia przy korzystnych warunkach śniegowych, pod warunkiem, że nie ogłoszono alarmu lawinowego.
3. Maksymalna ilość ski-alpinistów w jednym miejscu i jednym dniu wynosi 30 osób.
4. Ski-alpinista zgłosi planowaną wycieczkę (telefonicznie, radiotelefonem lub osobiście) do dyrekcji parku narodowego najpóźniej w dniu jej rozpoczęcia, podając imiię i nazwisko oraz miejsce, do którego się kieruje, ewentualnie trasę alternatywną na przypadek złej pogody. Zgłaszająca osoba powinna sprawdzić, czy planowana wyprawa mieści się w limicie, o którym mowa w p-cie 3.
5. Ski-alpinista jest zobowiązany do posiadania przy sobie ważnej legitymacji swojego związku alpinistycznego i do okazania jej w terenie na żądanie pracowników ochrony przyrody i krajobrazu, pracownikom administracji parku narodowego, którzy mają uprawnienia członka Straży Przyrody i członkom Straży Przyrody.
Komentarz
1. Powyższy tekst został wzięty regulaminu TANAP-u. Gdzie można go znaleść w języku polskim? W każdej książeczce dodawanej do map wydawnictwa Harmanec w takich plastikowych okładkach. Kupując należy zwrócić uwagę czy dostajemy polsko-języczną wersję. Wyeliminowałem jedynie z niego słowackie słownictwo jednostek topograficznych. To jedyna zmiana. Raz poprawiłem rażący błąd tłumaczenia (A.2.a)
2. Główny problem, który pojawia się przy dyskusjach nad tym regulaminem to co to jest trudność klasy II, czy jest to „nasza II” (w pierwszych tomikach Paryskiego – „dość trudno”. Chyba jako pierwszy podniósł ten temat znakomita znawca spraw tatrzańskich ukrywający się pod nickiem „Pedro” na forum www.gropa.pl. Jak wiadomo z w/w przepisów na graniach wolno „operować” od trudności II włącznie, jednakowoż zaraz potem podane są dwa wyłączenia (grań - Jagnięcy – Przełęcz pod Kopą oraz grań - Rakuska Czuba – Kieżmarski Szczyt) . Obie te granie w Przewodniku Paryskiego zostały oznaczone jako I (nieco trudno). Kolejny trop do rozwikłania to porównanie trudności tych samych dróg w przewodniku Paryskiego oraz w przewodniku Arno Puskaša (autor słowacki). Nietrudno zauważyć, że to co u Paryskiego jest I to u Puskaša jest II a to co u Paryskiego jest II to u Puskaša jest III itd. natomiast to co u Paryskiego jest 0+ to u Puskaša jest I. Czy Pedro i i inni się w tym temacie wypowiadający się mylą czy też nie – trudno mi przesądzać. Moim zdaniem się nie mylą. TANAP może posługiwać się skala Puskaša bo Puskaš w piśmiennictwie tatrzańskim słowackim a również i czeskim zajmuje to miejsce co w Polsce Witold. H. Paryski. Na marginesie można jedynie zauważyć, że „burdel” w dziedzinie oceny trudności dróg alpinistycznych jest naprawdę imponujący
Inne uwagi:
Regulamin TANAP określa również zasady eksploracji Tatr pod opieką przewodnika. Nie wchodząc w szczegóły warto tu podkreślić, że teren, na którym mogą operować przewodnicy z swoimi klientami jest dokładnie ten sam co dozwolony dla taterników czyli podany w punkcie A.1. Mitem jest pogląd, że przewodnik może więcej, np. udać się z klientem do Dol. Niewcyrki. Nie może.