Forum portalu turystyka-gorska.pl

Zamek Krzyżtopór to swoisty kalendarz- miał podobno tyle okien ile dni w roku (366- w latach przestępnych; w latach zwykłych jedno okno zamurowywano), pokoi- ile tygodni (54), sal wielkich- ile miesięcy (12), wież- ile kwartałów (4), wejść ile dni tygodnia (zgadnij ile). Większość z okien, sal i wejść istnieje do dziś.

Prządki - rezerwat przyrody nieożywionej na Pogórzu Dynowskim, na grzbiecie jednego z wzniesień Pasma Odrzykońskiego, między miejscowościami Korczyna i Czarnorzeki (na północ od Krosna). Powierzchnia 13,62 ha, rok założenia 1957. Położony w gminie Korczyna w województwie podkarpackim.

Rezerwat obejmuje grupę ostańców skalnych, o wysokości do ponad 20 m, zbudowanych z gruboziarnistego piaskowca ciężkowickiego, który pod wpływem erozji przybrał oryginalne kształty. Poszczególne skały posiadają własne nazwy, m.in.: Prządka-Matka, Prządka-Baba, Herszt. Nazwa rezerwatu pochodzi od legendy głoszącej, że skały są dziewczętami zamienionymi w kamień, ukaranymi za przędzenie lnu w święto.

grupa skał piaskowcowych wyróżniających się charakterystycznymi formami wytworzonymi wskutek erozji eolicznej

Dzięki staraniom obecnych właścicieli zamku uzyskano zgodę arcybiskupa Józefa Michalika na stałe Msze Święte w ruinach zamkowych. W latach 1996-2000 wzięło w nich udział blisko 40 tys. osób, w tym połowa to turyści. Niedawno msze przeniesiono do postawionego na podzamczu kościółka.

Znajduje się tu też niewielkie muzeum z militariami i eksponatami związanymi z historią warowni.
Druga połowa zamku z najwyższymi murami, z powodu osunięcia się kamieni i trwających już kilka lat prac konserwatorskich jest zamknięta dla zwiedzających, ale idąc wałem po prawej stronie napotykamy na dziurę osłoniętą słabo umocowaną siatką, przez którą można się dostać do zamkniętej części. Z wału widać też potężną skałę, na której usadowiono mury zamku górnego z charakterystycznymi "kolcami". Odsuwając siatkę zapewniamy sobie dostęp do przedzamcza zachodniego oraz zamku górnego. Na przedzamczu mamy piękny widok na mury zamku górnego oraz nowe spojrzenie na ciekawą okolicę. Kilka lat temu znajdowała się tu jeszcze baszta narożna ale niestety runęła ona w 2000 roku.

Władze Iwanisk liczą, że Krzyżtopór przestanie być trwałą ruiną. Dzięki temu można by go częściowo zrekonstruować. O zmianę kwalifikacji zamku Krzyżtopór w Ujeździe z trwałej ruiny na formę użytkową zabiegają władze gminy Iwaniska. Dzięki temu możliwa będzie rekonstrukcja budynku bramnego zamku. Spotkanie, które może zapoczątkować proces zmiany statusu zamku Krzyżtopór, odbyło się w Ujeździe.

W moim odczuciu odnowa tego zamku byłaby nieporozumieniem,

"Dzięki temu moglibyśmy rozpocząć częściową odbudowę. To natomiast przyczyniłoby się do znacznego wzrostu ruchu turystycznego w obiekcie."

W otoczeniu rozległego zabytkowego parku stoi romantyczna rezydencja, wzniesiona na korzeniu późnośredniowiecznego zamku rycerskiego. Pierwotny zespół obronny w Kórniku zbudowano prawdopodobnie w trzeciej ćwierci XIV wieku z fundacji Wyszoty, brata biskupa poznańskiego Mikołaja. Początkowo było to ceglane założenie postawione na kamiennych fundamentach i usytuowane na odseparowanym fosą ziemnym kopcu. Miało ono formę nieregularnego czworoboku z ulokowaną w północno-wschodnim jego narożniku cylindryczną wieżą główną o średnicy ok. 8 metrów oraz dwukondygnacyjnym budynkiem mieszkalnym o wymiarach 9x10 metrów. Wjazd do zamku prowadził od strony północnej i poprzedzony był czworobocznym budynkiem bramnym. Pierwsza potwierdzona źródłowo informacja o warowni pochodzi z roku 1426. Zachował się akt umowy, jaką zawarł ówczesny właściciel Kurnika Mikołaj Górka z budowniczym poznańskim Mikołajem, skutkującej przekształceniem dotychczasowej siedziby i powiększeniem jej powierzchni użytkowej oraz polepszeniem walorów obronnych. Wewnątrz murów obwodowych powstały wówczas dwa trójkondygnacyjne domy mieszkalne, których plany tworzyły kształt litery L. Do domów tych dostawiono dwa alkierze o formach półcylindrycznych baszt - podwyższono też stary budynek mieszkalny oraz budynek bramny. Co najmniej od tego czasu, jeżeli nie wcześniej, musiał również istnieć most zwodzony i to w tym samym miejscu co obecny, murowany. Wszystkie nowe gmachy mieszkalne, jak i przeznaczoną na spichlerz nadbudowę starszego domu wzniesiono jako tzw. konstrukcję ryglową (tj. drewniany szkielet uzupełniony gliną) z dwuspadowymi, krytymi gontem dachami.

Barokowo-klasycystyczny pałac w Rogalinie wybudowany został na przełomie lat 60-tych i 70-tych XVIII w. przez Kazimierza Raczyńskiego. Do roku 1939 pałac pozostawał rezydencją rodziny Raczyńskich. Jednym z bardziej znanych ich gości był Henryk Sienkiewicz, który właśnie tutaj pisał fragmenty "Rodziny Połanieckich". Podczas wojny pałac został zajęty przez Niemców, którzy zniszczyli jego wyposażenie. Po wojnie pałac przekazano Muzeum Narodowemu w Poznaniu, które odrestaurowało go umieszczając w jego wnętrzach zabytkowe meble, obrazy i rzemiosło artystyczne z różnych okresów stylowych. Wśród licznych obrazów można znaleźć prace takich artystów jak: Jan Matejko, Jacek Malczewski, Stanisław Wyspiański, Julian Fałat, Olga Boznańska, Leon Wyczółkowski, Aleksander Gierymski, Maurice Chabas, Albert Besnard, Paul Delaroche, Claude Monet. Wszystkie te prace są udostępnione dla zwiedzających.


W skład zespołu pałacowego wchodzą także budynki dawnej ujeżdżalni, stajni, powozowni oraz czworaków. Od strony zachodniej do pałacu przylega piękny ogród francuski, który dalej przechodzi w ogród w stylu angielskim, a w nim znaleźć można okazy starych dębów. Od strony wschodniej znajduje się natomiast wzniesiona w latach 20-tych XIX w. przez Edwarda Raczyńskiego (wnuka Kazimierza) kaplica-mauzoleum mieszcząca w swych przyziemiach groby rodziny Raczyńskich.

Pierwsze światło nawigacyjne pełniące rolę latarni morskiej rozbłysło w Kołobrzegu w roku 1666 z wieży wybudowanego właśnie budynku zarządu portu. Miało ono jednak charakter okazjonalny tzn. zapalano ogień tylko wówczas, gdy do portu zbliżał się jakiś statek. Dopiero w roku 1878 znajdujemy dokładne informacje o latarni jako świetle nawigacyjnym w spisie latarń oraz w locji.

Od roku, 1866 czyli 200lat od pierwszego zapalenia światła, latarnia morska w Kołobrzegu paliła się, co noc. Światło zasilane było olejem rzepakowym w lampie Fresnela. Zużywano go 77,6 kg w ciągu roku. Do zadań latarnika należało w szczególności pilnowanie, aby ogień palił się bez przerw, aby w zanadrzu znajdował się zapas oleju oraz niedopuszczanie do zadymienia optyki. Laterna znajdowała się na wysokości 7,8 m n.p.m. i miała zasięg ok.5 Mm (mila morska 1852 m ). Świeciła ona światłem białym.

San jest rzeką raczej nie nadającą się do kąpieli Nie zaobserwowałam, aby ktoś łowił tam ryby.

nutshell - może coś umieścisz

W Polsce jest legion miejsc, w których chciałabym się znaleźć.

Od swojego Dziadka słyszałam, iż w czasie II WŚ nad Sanem były bunkry obronne - Babcia mojej koleżanki również to potwierdziła. (Mam ochotę kiedyś tych bunkrów poszukać...). Ich istnienie jest IMO prawdopodobne. Swego czasu znalazłam tam nawet bagnet z I WŚ

http://www.roztocze.com/?content/view/170/89/1/1/