Forum portalu turystyka-gorska.pl

ja się urodziłem można powiedzieć w górach bo Beskidzie Żywieckim i od dziecka chodził po górkach z rodzicami. Były jakieś tam Baranie Góry, Pilska, Rysianki, Chopok w Niskich Tatrach itp. Z wiekiem jednak miałem coraz mniej czasu na góry bo sobie znajdywałem inne zajęcia który mnie pochłaniały np motocykl. Nadszedł rok 2008 w którym postanowiłem z bratem i kumplem wybrać się ponownie na Chopoka. Tak się nam spodobało, że parę dni później poszliśmy w tym samym składzie na Wielki Krywań, Rozsutec i pierwszy raz w Tatry Zachodnie na Rochacz Płaczliwy. Ta trasa wywarła na nas bardzo duże wrażenie pod względem widokowym jak i emocjonalnym. I tak łapłem na nowo bakcyla do gór i teraz sobie nie wyobrażam życia bez nich . Z roku na rok są coraz to ambitniejsze plany i mam nadzieję że tak będzie przez kilka następnych lat

_________________
Galeria zdjęć

Zaczeło się od obozu wędrownego w karkonoszach w wieku 17lat z plecakiem gigantem, pomimo wielu wylanych wtedy łez (odciski itp) wiedziałam że już zawsze będę w góry wracać...i tak też szczęśliwie się dzieje

Ja swoją przygodę z górami zaczynałem już w podstawówce, mieliśmy takiego nauczyciela polskiego, który organizował rajdy i tak już w wieku 9 lat byłem pierwszy raz w Beskidach, oczwiście nie był to jakiś super szlak, ale byłem wtedy pod wielkim wrażeniem i strasznie mi się podobało, a po pierwszym wyjeździe do zakopanego w wieku 10 lat i wejściu na morskie oko to się zakochałem potem zapisałem się do klubu młodzieżowego w naszym mieście i tam to już były obozy wędrowne i różne jedno dniowe lub weekendowe wyjazdy pierwszy raz na swojej wyprawie byłem w 2006 roku w wieku 17 lat i od tego się zaczęło już moje maniakalne jeżdżenie w coraz to większe góry najpierw wszystko co tylko się dało w tatrach, a teraz czas na Alpy

_________________
http://undergroundteam.com.pl/

Pierwszy raz w góry pojechałam jak miałam 7 lat. Mój wujek miał pensjonat w Kościelisku (Karolina - może kojarzycie, z tymże już go nie prowadzi ). Jeździliśmy tam latem (połazęgować po Dolinie Koscieliskiej) i zimą (na narty i kulig). Potem w 4 i 5 klasie podstawówki pani od geografii zabierała nas w Bieszczady i Sudety. Którejś zimy byłam m.in. tam: http://www.bieszczady.net.pl/chatkapuch ... nisku.html Wtedy jeszcze nie chciało mi się chodzić po górach, ale podobały mi sie widoki, więc dawałam się wyciągać na szlak mamie i bratu, którzy z kolei nałogowo chodzili po Beskidach (Ślaski, Żywiecki, Makowski). Tak więc marudząc i domagając się co krok postoju wlokłam się za nimi cierpiąc okrutnie, a na koniec cieszyłam michę, że takie piękne widoki się mym oczom ukazują.
Jak miałam lat 18 pojechałam do Malego Cichego, a Tatry mi się tak spodobały, że nawet mozolne podejścia przestały być dla mnie udręką. Od tej pory zaczęlam chodzić w góry coraz częściej. Minęło 7 lat, a ja wciąż nie mam kondycji, ale wciąż chodzę i ciesze michę.