Forum portalu turystyka-gorska.pl

Weszłam i ja

Dzięki, zaraz wyślę.
(ale fajnie by było, gdybyś załatał te dziury po zdjęciach na forumowych wpisach - same zdjęcia pewnie gdzieś masz)

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Petzeck ładna góra podobały mi się te jeziorka ale nie miałem czasu żeby je obejść. Widziałem tam jakieś ferraty. Za nami goniły jakieś wściekłe owce jak zobaczyły, że wyciągamy jedzenie. Plecaki leżące na ziemi nawet chciały nam pogryźć

_________________
Galeria zdjęć

Wchodziliśmy na nartach w maju 2016 właśnie z Kolm w dolinie Rauris. Razem z Sonnblickiem i może Alteckiem, Hocharn z tego miejsca jest popularny.

https://www.flickr.com/photos/farixus/a ... 996426616/

_________________
pozdr. farix

Pewnego przyjaciela poznasz w niepewnej sytuacji...
zdjęcia na ++ flickrze ++

Faktycznie sporo skitourowców wtedy z Wami weszło. W sumie się nie dziwię, bo zbocza do zjeżdżania przy dużej ilości śniegu są naprawdę szerokie. Zimą w dolinie Rauris robione są kursy wspinaczki lodowej i wiem, że do Kolm trzeba tam dość daleko maszerować, gdyż droga nie jest odśnieżana. Przy krótkim dniu zdobycie tamtejszych trzytysięczników na nartach to naprawdę wyzwanie.


Jeśli chce się przejść jezioro dookoła, to krótki odcinek trzeba się powspinać. Nie jest to jakieś trudne, ale na tyle przepaściste, że da się tam spaść do jeziora

Hochalmspitze 3360 m n. p. m.
Grupa Ankogel (Wysokie Taury), sierpień 2017

Początkowo mieliśmy zamiar wejść na szczyt już pierwszego dnia, a potem przespać się w schronisku. Bardzo jednak nam to odradzał gospodarz schroniska, a bo to tak długa trasa (a mieliśmy poślizg z wyjazdem), a bo możliwe są burze (i była )... Czyli zrobiliśmy sobie leniwy dzień w Giesener Huette.

Ruszyliśmy w niedzielny poranek. Większość tej trasy jest raczej mało efektowna, dopiero po dojściu do przełęczy zaczyna się zabawa. A tak to zasadniczo kupa kamieni , choć przyjemna, bo na trzech tysiącach metrów Po drodze rozglądamy się za skrystalizowanymi skałami, których nie brakuje w tym regionie. Później zrobiliśmy sobie z owych kamyczków małą fontannę/źródełko na balkonie





Dochodzimy do drogi zwanej Detmodler Steigiem.



Nie jesteśmy tu sami. Kiedy rozpoczyna się przypinanie do ferraty, musimy co nuż czekać w kolejce do liny. Mimo że "klettersteig" nie jest jakoś ekstremalnie trudny, klika osób rezygnuje i zawraca, nie wchodząc na szczyt. Nam wspinaczka jednak daje dużo frajdy





Wierzchołek Hochalmspitze wygląda całkiem zacnie:



Ja na nim już nieco mniej, ale jest kolejny szczyt z mojej listy odhaczony:




Początkowo planowaliśmy zrobić rundę i schodzić przez Steinerne Mandl, jednak gospodarz schorniska ostrzegał, że w ostatnim czasie ta strona góry stała się bardzo krucha i ze zboczy lecą samowładnie kamole. Zeszliśmy zatem raz jeszcze ferratą. W dalszej części drogi dosięgła nas burza i do schroniska doszliśmy nieco mokrzy. Ciekawi nas, jak to przeżyła para Polaków poznana w schronisku, z którą spotkaliśmy się również na szczycie, a która zdecydowała się iść przez Steinerne Mandl. Czekaliśmy przy ich samochodzie do zmierzchu, jednak do tego czasu nie doszli. Zapewne mieli nie do końca wesoło.

Przyglądam się ostatnio kilku regionom austriackim - trudna decyzja, dokąd jechać, jeszcze przede mną. Jeśli chodzi o Ankogel i Hochalmspitze, to na mapie Kompass widzę, że krótki odcinek Detmodler Steig prowadzi przez lodowiec. Nie wspominasz o nim... Lodowiec sczezł na tym odcinku? Trasa poprowadzona jest wyżej?

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

fajną pogodę mieliście ja miałem bezchmurnie tylko do przełęczy a potem szedłem w chmurach. Na dodatek miałem jeszcze objawy udaru słonecznego także raczej nie za miło wspominam wejście na ten szczyt. Ledwo tam wyszedłem. Ja akurat schodziłem przez Steinerne Mandl i jest on w moim odczuciu trudniejszy ponieważ w kilku miejscach nie ma ubezpieczeń i są odcinki nawet do I+. W jednym miejscu była urwana stalowa lina i trzeba było przejść bardzo wąskim odcinkiem nad czeluściami szczeliny brzeżnej. Emocjonujący odcinek. Kolesiowi co szedł za mną spadł tam czekan. Te dwie wieże robią niesamowite wrażenie ale faktycznie może tam być bardzo krucho. Idąc tamtędy trzeba zasięgnąć info w schronisku czy szczelina brzeżna na lodowcu Trippkees jest do przejścia ponieważ słyszałem, że czasem jest nie do zrobienia a wracać się z powrotem całą granią to sobie nie wyobrażam. Jest to niewątpliwie mroczny odcinek i podczas burzy musi tam być grubo Nie chciałbym być w skórze tych polaków co tam poszli.

_________________
Galeria zdjęć

Anke, szczerze, to już sobie nie przypominam, bym przechodził po jakimkolwiek lodzie, raczej droga wiodła granią. Ewentualnie jakiś kawałek był polem śnieżnym, ale już nie pamiętam. Oczywiście w czerwcu czy lipcu może sytuacja wyglądać ciut inaczej niż pod koniec sierpnia, kiedy my szliśmy. Mapa mogła być też sporządzona, kiedy lód sięgał nieco wyżej.

Zephyr, chyba gdzieś tę Twoją relację kiedyś czytałem i jadąc do Karyntii tkwił mi ten mroczny obraz grani Ale przy ładnym słońcu nie było tak źle

chętnie bym się przeszedł jeszcze raz tą trasę w dobrej pogodzie bo ponoć widoki są niezłe
Anke jeżeli chodzi o Detmolger to kiedyś lodowiec sięgał dużo wyżej i trochę poniżej początku ferraty były takie liny poręczowe i za ich pomocą przechodziło się nad szczeliną. Lodowiec już stopniał na tyle że teraz chodzi się już dołem bez ich użycia

_________________
Galeria zdjęć

Wybieram się ze znajomymi z początkiem sierpnia na kilka dni w Otztalskie do Vent -> schronisko Vernangthutte.
Wokół jest kilka całkiem ciekawych szczytów, ale nie ma za dużo informacji w sieci.
Może ktoś coś podpowiedzieć na temat trudności wejść np na:
- Hochvernagtspitze
- Hinterer Brochkogel
- Fluchtkogel

Będę wdzięczny za jakieś info.

_________________
I was blind but now I can see...

napisz do farix'a. On dużo działał w tamtym rejonie

_________________
Galeria zdjęć

Informacji w necie jest mnóstwo:
https://www.bergfex.at/sommer/tirol/tou ... agtspitze/
opisane jako schwer czyli trudno, ale można ściągnąć gpx i opis. są też zdjęcia

Tutaj lista wycieczek ze schroniska. Pewnie można włączyć gdzieś angielski (jeśli niemiecki bee:))
http://www.vernagthuette.de/index.php/touren

to opis na Hinterer Brochkogel + gps + zdjęcia (strony kilka z wielu)
https://www.bergfex.at/sommer/tirol/tou ... rochkogel/
https://www.almenrausch.at/touren/suche ... m1164.html

Fluchtkogel + gps + zdjęcia (również kilka z wielu)
https://www.alpenvereinaktiv.com/de/tou ... 101009425/
https://www.bergfex.at/sommer/tirol/tou ... agthuette/

filmów na youtube też jest mnóstwo:
Fluchtkogel
https://www.youtube.com/watch?v=QpSfvU30CNA

Hinterer Brochkogel
https://www.youtube.com/watch?v=AAiffGjWdIo

Hochvernagtspitze
https://www.youtube.com/watch?v=7Xj2OHwjVi4

Nie wiem, czemu akurat ten region, który najłatwiejszy nie jest. Bliżej Wiednia jest wiele ciekawych, fajnych i łatwiejszych miejsc również do wspinania. Ale to Wasz wybór.

_________________
pozdr. farix

Pewnego przyjaciela poznasz w niepewnej sytuacji...
zdjęcia na ++ flickrze ++

Dla mnie Alpy Oetztalskie również są ciągle "ciut dalej" od innych gór, dlatego byłem tam jedynie raz. Niemniej na pewno przyjdzie czas na częściejsze wyjazdy w ten rejon. Jest tam bodajże więcej szczytów powyżej 3500 m niż np. Taurach, jest (jeszcze) wciąż sporo lodowców i jest daleko od cywilizacji (nie licząc tej narciarskiej). Ja akurat byłem na Kreuzspitze, przy normalnych warunkach to łatwy szczyt.

Weisseck 2711 m n. p. m.
Radstaedter Tauern (Niskie Taury), październik 2017

Za mną najbardziej intensywny okres letnich odwiedzin i w końcu mam trochę czasu, by coś napisać.

Jak ktoś jechał na Słowenię/Chorwację A9 przez Salzburg i Villach, to przy jednym z tuneli Radstaedter Tauern płacił myto Pomimo tego to dość gościnne góry. Jest kilka początków tras powyżej 1600 m n. p. m., więc można dość wysoko tam zaczynać i z nieco mniejszym trudem zdobywać ich wierzchołki.

Łatwym szczytem jest również ten najwyższy - Weisseck.

Generalnie była to dla nas dość szczególna wycieczka, gdyż miała miejsce niedługi czas po zawarciu związku małżeńskie Żonę swą miałem szczęście poznać na górskim szlaku i było to również w Niskich Taurach (choć tych koło Schladming). Ona to sprawiła, że przeprowadziłem się pod Alpy, gdyż mieszkała wtedy w Salzburgu. Choć ślub wzięliśmy nad Bałtykiem (małżonka pochodzi z Pobierowa ), w naszym wspólnym życiu bardziej towarzyszą nam góry, więc postanowiliśmy sobie zrobić również wśród nich małą sesję zdjęciową. Amatorską, koleżanka robiła zdjęcia zwykłym aparatem, a my po prostu wzięliśmy ze sobą, oprócz namiotów i śpiworów, suknię ślubną

Namioty rozbiliśmy gdzieś na wysokości 2200 m n. p. m., pogodę mieliśmy przepiękną, wspaniałe światło, a że to był październik, to już wieczorem temperatura spadła poniżej zera

W ogóle ja niskie Taury bardzo lubię. Jest tam sporo jeziorek, które dla mnie są czasem ważniejszym celem górskim od samych szczytów. A jeśli jest się w górach jesienią, to można je podziwiać samotnie i mieć te widoki tylko dla siebie.

Oto kilka zdjęć:







Są tam też ciut trudniejsze góry:




Widok na Weisseck:


Szczyt. Zasłaniam Dachsteina:


Widok na Grupę Ankogel,żona już bez sukni ślubnej :

Daniel 2340 m n. p. m.
Ammergauer Alpen, czerwiec 2018

W wiosennych warunkach ciężkiego, mokrego śniegu, Daniel jest jednym z pierwszych szczytów mojej korony, na które można było wejść w miarę "suchą" stopą. Jeszcze były jakieś tam pola śnieżne, ale na jego południowych zboczach było już ich naprawdę mało w porównaniu do innych gór powyżej 2000.
Szlak był dla mnie ciekawy, gdyż nie za często wybieram się w te rejony. Okolice Garmisch-Partenkirchen kojarzą mi się z korkami na drogach, tłumami turystów i kolejkami linowymi. Ale o tej porze na Danielu niewielu jeszcze było wędrowców. A widoki fantastyczne, bo wielkie ściany Zugspitze i Mieminger Kette robią wrażenie.
Droga miła, choć gdzieś tam kozy nam chciały powyjadać kanapki z plecaków. Dość szybko machnęliśmy szczyt, a w dół schodziliśmy dłuższym wariantem przez Upsspitze, by dłużej cieszyć się widokami.

Widok na Zugspitze:



Podejście:



Grań szczytowa:



Przejście na Upsspitze:



Kapliczka:

Brzmi pięknie, zdjęcia macie superanckie, powodzenia!

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Grosse Sandspitze 2770 m n. p. m.
Alpy Gailtalskie, czerwiec 2018

Wybraliśmy się w te góry dość przypadkowo. Mieliśmy inne plany - może Venediger, może coś bliżej Salzburga... ale jakość deszczowo, pochmurnie... I dopiero dzień przed weekendem spostrzegam, że ciut bliżej Włoch ma być słońce! I rzeczywiście tak było, że idąc w słońcu patrzyliśmy na pobliskie Wysokie Taury skąpane w gestych chmurach.
Niemniej trafiliśmy na naprawdę okazałe góry, bowiem Lienckie Dolomity, czyli "zasadnicza" część Alp Gailtalskich, są zdecydowanie imponujące. Jakoś wcześniej nigdy w nie nie wdepnąłem, bo jechać aż do Wschodniego Tyrolu i nie wchodzić na coś powyżej 3 tysięcy, to trochę nie teges. Ale góry te są zdecydowanie warte odwiedzenia i ci, co się wspinają, dobrze o tym wiedzą.

Już droga do schroniska jest bardzo ciekawa. Ściany wszystkich szczytów dookoła karu pięknie wyrastają ku niebu:



Po lewej najwyższy szczyt Alp Gailtalskich, czyi Grosse Sandspitze:


Pierwszego dnia wchodzimy bardzo atrakcyjną ferratką na ten oto Seekofel... (2738 m n. p. m.)


... i chyba wejście na tę górę podobało mi się bardziej od wejścia na ciutkę wyższe Sandspitze, to oto tutaj najwyższe:

z tyłu widoczna jest Grupa Schobera

Po noclegu w schronisku zmierzamy na Grosse Sandspitze. Na tutejszych wschodnich zboczach sporym utrudnieniem są śniegowe pozostałości, które po zimnej nocy są dość zmrożone, a my nie mamy ze sobą raków.





Jakoś sobie jednak z tym poradziliśmy, tak samo jak i z niektórymi luźnymi linami, które czasem bardziej przeszkadzały niż pomagały. Kolejny szczyt do kolekcji:



Schodzimy ferratowym wariantem, gdzie znacznie mniej śniegu:



A na koniec to, co wyzwoliło więcej emocji niż zdobyta góra

Ja to jak wchodze do takiej wody to śpiewam, zeby odruchowo nie wrzeszczeć.

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.

Hochfeiler 3510 m n. p. m.
Alpy Zillertalskie, czerwiec/lipiec 2018


Witamy gdzieś w Południowym Tyrolu.



Podchodziliśmy od strony włoskiej, więc może nie do końca się liczy do "korony", ale co tam... jest powód by kiedyś spróbować wspiąć się północną ścianą od Austrii.
Schronisko tego lata było w remoncie, co jak dla mnie było dobrą wiadomością, bo byliśmy w tych górach praktycznie sami, pierwszego dnia nie spotkaliśmy nikogo. Poza tym wejście z namiotem jest takie bardziej "wyprawowe", bardziej cieszy zdobycie góry, gdy schronisko zabiera się na własnych plecach.



Towarzyszyły nam tylko te miłe stworzenia:



W tej okolicy Alp Zillertalskich zachowały się jeszcze całkiem okazałe lodowce i można się było poczuć, że jest się wysoko npm. A sam szczyt również prezentuje się niczego sobie:



Gdzieś w tym momencie spotykamy pierwszą osobę. O dziwo, idzie nam naprzeciw od strony szczytu. Wygląda jak zjawa. Jest cały... w pierzu, jak jakiś oskubany kurczak Austriak wspinał się północną ścianą na Hochfeilera, strasznie na niej przemarzł i porozdzierał o ostre skały puchową kurtkę - stąd wszędzie miał na sobie pióra.

Końcówka podejścia wyglądała dość efektownie. Ktoś tam za nami doszedł do tego miejsca i nie miał raków. Bez nich tego dnia nie dało się wejść, na grani mocno wieje i śnieg twardy, wywiany:



Kolejny szczyt do kolekcji:



Całkiem spore lodowce otaczają najwyższe szczyty Alp Zillertalskich:

Pierwsze i przedostatnie zdjęcie wyglądają na prawdę ekstra!

_________________
"Gdyby to nie był Everest, to byśmy chyba nie weszli!" @ Leszek Cichy, 17.02.1980

Hochiss 2299 m n. p. m.
Brandenberger Alpen, sierpień 2018

Wejście na Hochiss przypadło nam podczas 3-dniowego pobytu na kempingu nad jeziorem Achensee. Fantastycznie było się popluskać w tym pięknym jeziorze podczas tegorocznego upalnego lata.



Był to koniec naszego urlopu, wcześniej udało nam się odwiedzić Przystanek Woodstock, Pobierowo, a później wybraliśmy się na tygodniowy trekking z namiotem po Grupie Venedigera. I to była właściwie górska kwintesencja naszego urlopu, zapewne ciekawsza od opisanego tutaj Hochissa, chociaż...

...w ogóle Hochiss jest chyba bardziej znany nie jako najwyższy szczyt Brandendberger Alpen (nie wiem, czy właściwe jest spolszczenie Alpy Brandenberskie, na wikipedii takiego tłumaczenia nie znalazłem), co najwyższy szczyt Grupy Rofan, czyli zasadniczej części tych gór.

Z uwagi na kursującą kolejkę do podnóży szczytów, kupa ludzi wchodzi na Hochiss. Po dziczy dolin i grzbietów Grupy Venedigera ciut mi to doskwierało, choć widoki rekompensowały tę niedogodność. Góry Rofan z całą pewnością zapamiętałem jako bardzo malownicze.



Wierchołek Hochissu:



Końcówkę trasy wchodziłem wariantem z via ferratą, klettersteigów w tych górach nie brakuje:



Kolejny szczyt do kolekcji:



Takie śliczne, cukierkowe widoki ze szczytu:



Decydujemy się, że do zejścia inną stroną dołożymy przejście tej oto grani:



Po drodze lekko zbaczamy, by wspiąć się na taki ciekawy, łupkowy szczyt:



Wreszcie odsłania nam się widok na jezioro Achensee, w tle góry Karwendel:



Podczas zejścia łapie nas ulewa, ale nie takie ulewy przeżywaliśmy podczas niedawnego, dłuższego trekkingu.

Ciekawe, jak poszliście, np. wschodniej części GV chyba jeszcze nikt tutaj nie opisywał, ponoć nieźle się prezentuje, a tak w ogóle to po prostu napisz relację, ja w tym roku po raz pierwszy wzięłam w góry sprzęt biwakowy (w wersji mikro), więc chętnie poczytam.
nazwa pewnie pochodzi od Brandenberg i zgodnie z zasadą wyłożoną pod linkiem niżej można pisać Brandenberskie:
http://ksng.gugik.gov.pl/pliki/topon_2010.pdf

_________________
Nutko moja
https://www.youtube.com/@CarpathianMusicWorld/playlists

Wschodnia część jest wspaniała (trasa na Wildenkogel to jedna z moich ulubionych - szedłem ją już 4 razy), a dostęp do niej dodatkowo ułatwia trasa Felbertauern.
My mieliśmy wraz z żoną ambitny plan, by wystartować z miejscowości Hollersbach i okrążyć Venedigera wraz z jego wszystkimi lodowcami (nie przecinając ich) i dojść do wodospadów Krimml, by stamtąd ostatni odcinek podjechać pociągiem do Hollersbachu po auto. Generalnie większość trasy przebiega na wysokości 2000-2800 m n. p. m., czyli najlepszej wysokości na namiot, bo powyżej 2000 m są trawiaste zbocza, a nie rumowiska jak zazwyczaj powyżej 2500 m n. p. m.. Przeliczyłem tę trasę na spokojne 10 dni, jednak pogoda zweryfikowała nam plany. Generalnie po 5 dniach wędrówki doszliśmy jedynie do okolic Badener Huette przez Neue Fuerther Huette i Prager Huette, gdyż dwa dni praktycznie kiblowaliśmy w namiocie z powodu ulewnych deszczy. Prognozy nie były najoptymistyczniejsze, dlatego zmodyfikowaliśmy późniejszą część trasę. Gdyby bowiem nie udało nam się przejść całej trasy przed końcem urlopu, to prawdopodobnie trudno byłoby się przedostać z włoskiej części Grupy Venedigera komunikacją publiczną na drugą stronę głównego łańcucha Alp. Postanowiliśmy więc bardziej na luzie przejść na drugą stronę przełęczy Wildenkogelscharte, zejść na dół do Matreier Tauernhaus i wrócić drugą stroną Wschodniego Tyrolu przez Greenseehuette i St. Poeltner Huette.


No, tak by to musiało być. Po prostu te góry są mało znane dla Polaków, więc ta nazwa w polszczyźnie praktycznie nie funkcjonuje, choć odnośnie ich najwyższej części spotykałem się już z odmienioną nazwą "góry Rofanu".

Witam,

lata mijają, a wraz z nimi przybyło mi szczytów do tej mojej tzw. przeze mnie "Korony Austrii". Zostało mi jeszcze do zrobienia 5 szczytów, a moja lista wygląda w tej chwili tak:

1. Grossglockner - 3798 m - Glocknergruppe, Hohe Tauern (06. 2014 - nieudana próba; ale 09. 2016 już szczyt )
2. Wildspitze - 3768 m - Ötztaler Alpen (09. 2021 )
3. Großvenediger - 3662 m - Venedigergruppe, Hohe Tauern (09. 2018 )
4. Hochfeiler - 3510 m - Zillertaler Alpen (07. 2018 )
5. Zuckerhütl - 3507 m - Stubaier Alpen (09. 2020 )
6. Hochalmspitze - 3360 - Ankogelgruppe, Hohe Tauern (08. 2017 )
7. Petzeck - 3283 - Schobergruppe, Hohe Tauern (05. 2010 - nieudana próba, ale 07. 2017 już szczyt )
8. Hocharn - 3254 - Goldberggruppe, Hohe Tauern (06. 2017
9. Großer Muntanitz - 3232 - Granatspitzgruppe, Hohe Tauern (07. 2016 )
10. Hoher Riffler - 3168 - Verwall
11. Parseierspitze - 3036 -Lechtaler Alpen (10. 2019 - nieudana próba)
12. Hoher Dachstein - 2995 - Dachsteingebirge (06. 2013 - )
13. Schesaplana - 2965 - Rätikon (07. 2021 )
14. Weiße Spitze - 2962 - Villgratner Berge, Hohe Tauern (09. 2021 )
15. Zugspitze - 2962 - Wettersteingebirge (09. 2020 )
16. Hochkönig - 2941 - Berchtesgadener Alpen (04. 2016)
17. Lizumer Reckner - 2884 - Tuxer Alpen (08. 2019 )
18. Hochgolling- 2863 - Schladminger Tauern, Niedere Tauern (08. 2019 )
19. Mölltaler Polinik - 2784 - Kreuzeckgruppe, Hohe Tauern (06. 2020 )
20. Hohe Warte - 2780 - Karnische Alpen (09, 2021 )
21. Grosse Sandspitze - 2770 - Gailtaler Alpen (06. 2018 )
22. Untere Wildgrubenspitze - 2753 - Lechquellengebirge (08. 2020 nieudana próba)
23. Birkkarspitze - 2749 - Karwendel (06. 2019 oraz 06. 2020 nieudane próby)
24. Weißeck - 2711 - Radstädter Tauern, Niedere Tauern (10. 2017 )
25. Grosser Krottenkopf - 2656 - Allgäuer Alpen (10.2021 )
26. Birnhorn - 2634 - Leoganger Steinberge (08. 2015 - )
27. Kreuzjoch - 2558 - Kitzbühler Alpen (10. 2016 )
28. Großer Priel- 2515 - Totes Gebirge (06. 2016 )
29. Großes Ochsenhorn - 2511 - Loferer Steinberge (09. 2015 - )
30. Rettlkirchspitze - 2475 - Rottenmanner und Wölzer Tauern, Niedere Tauern (10. 2019 )
31. Eisenhut - 2441 - Gurktaler Alpen (03. 2020 )
32. Raucheck - 2430 - Tennengebirge (08. 2013 - )
33. Geierhaupt - 2417 - Seckauer Tauern, Niedere Tauern (10. 2018 )
34. Zirbitzkogel - 2396 - Lavanttaler Alpen (10. 2019 )
35. Hochtor - 2369 - Ennstaler Alpen (11. 2018 )
36. Ellmauer Halt - 2344 - Kaisergebirge (10. 2015 - )
37. Daniel - 2340 - Ammergauer Alpen (05. 2018 )
38. Hochiss - 2299 - Brandenberger Alpen (Rofan) (08. 2018 )
39. Hochschwab - 2277 - Hochschwabgruppe
40. Hochstuhl - 2237 - Karawanken (08. 2021 )
41. Glatthorn - 2133 - Bregenzerwaldgebirge (07. 2021 )
42. Hundstein - 2117 - Salzburger Schieferalpen (10. 2015 - )
43. Schneeberg - 2076 - Rax-Schneeberg-Gruppe (10. 2020 )
44. Gamsfeld - 2027 - Salzkammergut-Berge (12. 2015 - )
45. Hohe Veitsch - 1981 - Mürzsteger Alpen (10. 2018 )
46. Hoher Nock - 1963 - - Oberösterreichische Voralpen (05. 2017 - )
47. Sonntagshorn - 1961 - Chiemgauer Alpen (04. 2013 oraz 11. 2016 - )
48. Hochstadl - 1919 - Ybbstaler Alpen (10. 2020 )
49. Stuhleck - 1782 - Randgebirge östlich der Mur(09.2020 )
50. Grosser Sulzberg - 1400 - Türnitzer Alpen (08. 2019 )
51. Reisalpe - 1399 - Gutensteiner Alpen (11. 2016 )
52. Schöpfl - 893 -Wienerwald (08. 2019 )



Ogólnie to ostatnimi laty trochę olałem internety i przestałem się dzielić tym, co robię. Alp natomiast nie olałem i po nich cały czas chodzę. Znajomi mnie natomiast niedawno namówili mnie do założenia konta na instagramie. Długo się przed tym wzbraniałem, ale jednak uległem. Zatem jeśli kogoś interesuje, co robię w tych Alpach, jakie ciekawe góry tam wynajduję, jakie warunki panują aktualnie w Austrii, ile śniegu i takie tam, to zapraszam na tego mojego instagrama: https://www.instagram.com/zycie_w_alpach

Chociaż za tym forum też trochę tęsknię Miło popatrzyć, co tutaj po sobie zostawiłem

Cześć!
Pięć - no to prawdzwy finisz.

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.

Cześć, o, tak

Jeszcze 4x Tyrol i 1x Styria. Dziesiąty rok już to dłubiè, ale nie jakoś specjalnie. Przy okazji wpadło jakieś... paręset(?) innych szczytów