Forum portalu turystyka-gorska.pl

Relacja z Ama Dablam jest kontynuacją relacji Nepal 2006 i Island Peak.

Podbudowany wejściem na Island Peak śmielej zmierzam w kierunku Ama Dablam naszego głównego celu. Mając ciągle za plecami Lhotse i Island Peak



schodzimy do Dingboche gdzie w 10 litrach wody golę się, biorę prysznic i robię pranie. Nie pytajcie jak - chronione patentem.



Mimo zmęczenia dzielnie pomagam didi ( dziewczynie) w zrobieniu obiadu



smakuje doskonale, czyli dobrze, czyli da się zjeść, ale mięso w całości bo jest z łykowatego jaka ( Władek gdzie golonka z Kolorowej). Po kilku kieliszkach wina i zakąsce z łyski spię doskonale. Ranek budzi sie wspaniałymi widokami na Cholatse, Taboche Peak, Lhotse i Island Peak



Śniadanko i w drogę do B.C. Ama Dablam. Po drodze widoki na dolinę i szczyty okoliczne



Wreszcie około 13 godz. dochodzimy do B.C. Jestem ogromnie zdziwiony ilością namiotów. W porównaniu z B.C. pod Island Peak to prawie miasteczko



Na przeciw nam wychodzą stęsknieni Ela i Wojtek. Po zdjęciu plecaków spotykamy się z ekipą Krzysztofa Wielickiego ( od lewej: Marcin Wielicki, Maciej Berbeka, K.Wielicki, Elżbieta Dziób, kc-19, Artur Hajzer, Dariusz Załuski)



Zaczynamy rozmawiać. K. Wielicki informuje nas, że wybieraja się na zimowe wejście na Nangę Parbat. Wymieniaja uwagi z Mackiem który był kierownikiem nieudanej wyprawy zimowej na Nangę.Wojtek, Ela i ja interesujemy się Ama Dablam. Józek Goździk pokazuje nam swoje odmrożone ręce, a Artur Hajzer mówi, że to góra dla profesjonalistów z niewielkimi ułatwieniami. Robi mi się "dziwnie", ale cóż decyzja podjęta - idę. rozważamy różne warianty ataku szczytowego: z II lub III obozu. Doświadczeni koledzy (Załuski, Hajzer) radzą z III. Maciej jest za atakiem z II. Przemawia za tym pospiech w aklimatyzacji, a więc dodatkowa noc na wysokości nie będzie odpoczynkiem tylko pogłębieniem zmęczenia. Obozy są połozone na wysokości: I 5800, II 6150, a III na 6400 m n.p.m. (schematycznie przebieg drogi na 4 fotce- czerwony kolor to odcinki niewidoczne z tego ujecia - od tyłu). Zapada decyzja , że idziemy z II obozu do ataku szczytowego. A ona stoi i czeka



Idziemy spać. Baza jest na 4500 m n.p.m. więc spię doskonale. Ranek słoneczny , a widoki...



Krzysiek Wielicki zwija z ekipą obóz , a my robiąc poranną toaletę spoglądamy na Taboche Peak



Do I obozu czeka nas 1300 m podejścia, więc w drogę. Wyruszamy w składzie: Nuri(szerpa wysokościowy), Maciej, Ela, Wojtek i ja.



Cóż znów widoki



Po drodze Maciek opowiada o swoim wejściu na Cho Oyu. Na zdjęciu widoczny z prawej masyw, a z lewej Cholatse i Taboche.



Od południowej strony Ama Dablam wygląda groźniej, podobnie jak grań którą trzeba przejść do II obozu



Wreszcie oboz I. Droga dała w dup.



Z jedynki widać grań wiodącą do dwójki. Brrr...



Noc znów koszmarna, prawie nie śpię. Ale ranek super. Szczyt Ama wyglada niepozornie i blisko, ale na 3x zoom-ie.



za to grań do niego prowadząca - tylko dla orłów



Dochodzimy do żółtej ściany - najtrudniejszego technicznie miejsca do pokonania. Spokojnie je przechodzę choć luft pod nogami spory



Kilka widoków z drogi...



Wreszcie obóz II. prawdziwe " orle gniazdo". Namioty ledwo się mieszczą na grani, a wokół przepaść. Wszystko przywiązane do poręczówek.



Kolacja i śniadanie "z tytki". Bardzo słabo śpię w nocy. Rano (5)ruszamy z Nurim i Wojtkiem z zamiarem zdobycia szczytu. Jest strasznie zimno.
Droga jest trudna , ale bez technicznych fajerwerków. Powoli wstaje słońce



Na tym zdjęciu widać serak krtórego część się oderwała i zmiotła obóz trzeci 12 listopada. Zginęło 6 osób. Obóz trzeci znajduje się na przedłużeniu liny poręczowej ( link zdjęcia zrobionego lepszym sprzętem http://www.pza.org.pl/news.acs?id=139025



Dochodzę do III obozu, gdzie spotykam Ryśka Pawłowskiego. Strasznie ciąży mi plecak, więc go zostawiam u ryśka w namiocie. Biorę tylko kurtkę i termos.Ruszamy z Nurim do góry. Nad nami serak i super widoki



Zaczyna się chmurzyć



Spokojnie idziemy do góry, gdy nagle Nuri zostaje odwołany przez radiotelefon na dół. Nie znam angielskiego, a Nuri polskiego nie wiem o co chodzi. Idzie mi się dobrze, więc nie wyobrażam sobie by teraz zawrócić. Przeliczam, że jestem około 150 m nad obozem III to daje wysokość 6550 m n.p.m. - do szczytu 300m. W warunkach tatrzańskich to niecała godzina, a tutaj 3 godziny. Na szczycie będę około 12-13. Nie, nie ma mowy o powrocie, najwyżej pójdę sam. Wiem ,że za mną powinien iść Rysiu Pawłowski - może z nim. Powoli ruszam dalej. Widzę Ryśka jak się do mnie zbliża. " Maciek kazał zaczekać na siebie" mówi do mnie. Sprawa sie wyjaśnia dlaczego Nuri zawrócił. Ela i Wojtek nie czują się na siłach do atakowania szczytu w dniu dzisiejszym, więc Nuri wraca do II obozu po namiot by go rozbić w trójce. Czekam za Maciejem. Słoneczko przygrzewa i godzinka na leniuchowaniu jest taka słodka. Maciej dochodzi do mnie i ruszamy razem



Pod szczytem dopada nas chmura i na szczycie mleko



Jest bardzo zimno, szybko na dół. Pech mnie dopada i gubię rękawicę. Dobrze , że Maciej ma trochę podarta zapasową. Gdzie były dziury to mróz zrobił swoje. Po dwóch godzinach zjazdów jesteśmy w III obozie. Jestem bardzo zmęczony, postanawiam zostać w trójce pomimo strasznej ciasnoty ( 2 - osobowy namiot dla czwórki) i braku "naturalnego środowiska himalaisty" czyli śpiwora. Kładę nogi do plecaka i przykrywam kurtkami puchowymi koleżeństwa.Oprócz Nuriego wszyscy źle śpią.
Rankiem jest potwornie zimno i nie ma co jeść. Szybka herbatka i do dwójki w której czeka Maciej.



W II obozie krótka 1,5 godzinna drzemka.Zwijamy II obóz i w drogę z zamiarem dotarcia do bazy. Macieja plecak waży chyba ze 40 kg, mój trochę mniej, a po drodze żółta ściana



Jesteśmy zbyt zmęczeni by zejść do bazy. Zostajemy w I obozie. Jeść nie ma co, ale wspaniale spię



Rankiem ruszam do bazy, a Maciej do II obozu.



Nie spisząc sie schodzę do bazy o 14. Wita mnie Pemba i śliczne widoki




Po 2 godzinach przychodzi Maciej, po 5 Wojtek. Ela ze względu na lekkie odmrożenia została w bazie wysuniętej. Rano zwijamy bazę



Jeszcze spojrzenie za siebie



i ruszamy w drogę do kraju.
A w kraju najmilsza chwila poranka



A wieczorem Mordor



Tak gorącego powitania się nie spodziewałem. Asi,Agnieszce, Michałowi, Kubie serdeczne dzięki za gościnę, a WSZYSTKIM obecnym wieczorem za wspólna zabawę.


Dziękuję wszystkim za WSPÓLNĄ podróż.

_________________
"Posekaj, posekaj"

W tym momencie konkurs na najlepsza relacje nie powinien miec miejsca Taka wyprawa to naprawde zupelnie inny swiat. I jeszcze te nazwiska.

kc-19 szczere gratulacje!

Przyłączam się

Warto było poczekać te kilka dni na relację
Super A fotki po prostu bajkowe Inny świat, połowę z nich to od razu na tapetę by się walnąć chciało

Szczerze gratuluję
I życzę kolejnych takich wypraw (jakiś ośmiotysięcznik może teraz na rozkład wrzuć Donie )

Bardzo faine foty Boguś tych nie widziałem ale według mnie chyba nie odzwierciedlają prawdziwych trudności .

_________________
http://www.jokerteem.fora.pl/

http://pl.youtube.com/watch?v=P6-fvNX_lFo

Foty nigdy nie odzwierciedlają rzeczywistości. A jak jest naprawde trudno to ciężko wtedy focić.

_________________
"Posekaj, posekaj"

Zgadzam się, zdecydowanie najlepsza relacja
Moje gratulacje

_________________
Pozdrawiam,
Ania

Bosko, cudnie, miodzio

Boguś - słów brakuje. Super

_________________
https://portal.turystyka-gorska.pl

Czytałem i ogladałem z zapartym tchem. Gratulacje.

_________________
W życiu piękne są tylko chwile. (R. Riedel)

_________________
Wchodzi Kaczyński do sklepu a tam wszędzie WINA TUSKA

Super , podobało mi sie

To znajomosci juz masz i to całkiem powazne

_________________
W górach jest wszystko co kocham...

Nazywajmy rzeczy po imieniu: MAJSTERSZTYK !

Przepraszam , że jeszcze zaszły zmiany w relacji, ale są spowodowane ograniczeniem czasowym wczoraj. Dzisiaj zamieściłem kilka fotek więcej.

_________________
"Posekaj, posekaj"

Nie wiem co napisać Jestem pod takim wrażeniem,że mi słów zabrakło.
Dziękuję

_________________
"Jedną z odmian szczęścia jest to,że ma się przyjaciół"

Szacunek.

Widać, że Poznaniak
Piękna opowieść, tylko dlaczego tak krótko

Nawet nie mam do czego się przyczepić Wszystko wspaniałe: zdjęcia, opis, znajomości , profesjonalizm, itp., itd.
Kurde, a ja marudziłem, że w Thorung Phedi wstając rano było chłodno i plecak niby mi ciążył. Wiadomo, zdjęcia zimna nie oddadzą, ale domyślam się, jak tam było
Mam sporo pytań, ale muszę jeszcze kilka razy relacje przeczytać od początku, a później zacznę je zadawać. Najchętniej jednak to jakiś zlocik z Pana kc-19 udziałem by się przydał

Krótko? Od 16 do 21.30 ją pisałem. Wklejanie zdjęć - sama przyjemność.



Postaram się odpowiedzieć na wszystkie twoje jak i innych forumowiczów.




Z przyjemnością.

_________________
"Posekaj, posekaj"

Ale czyta się dużo szybciej niestety

Może 100 pytań do kc-19

J/w. Gratulacje.

Masakra-po prostu cudo

_________________
Jak mówię,że wybaczam to nie znaczy,że zapomnę.

http://chomikuj.pl/hania.ratmed
http://7000.pl/index.php?page=wyprawy&o ... p=himalaje

Świetna sprawa, na pewno nie ma co porównywać z górami Europy jest to zdecydowanie inny świat górski. Zdjęcia rewelka, czasu sporo spędziłeś również by udostepnić Nam czytanie. Pogodę trafiliście kapitalną. Co do tych seraków tak to jest z górach wysokich jedni zdobywają szczyty i mają co wspominać innym nie jest to dane to jest przeznaczenie. Tu w Polsce też można "zginąć na kilka sposobów" bez swojego udziału. Pierwsze pytanie, które się rodzi to ile to wszystko kosztowało wysiłku i rzecz jasna kasy i ewent. przygotowań. Czy poprzedziliście w tym sezonie jakimś specjalnym szczytem czy po prostu górskimi różnymi wycieczkami, mając dobrą kondycję nie była Wam potrzebna inna aklimatyzacja przed wyprawą. Raz jeszcze szczerze gratuluję, zazdroszczę i mam nadzieję iż kiedyś uda się coś podobnego przeżyć i mi jak nie to choć z przyjemnością sobie poczytam i pooglądam

_________________
Góry http://climber.rafalantoniewski.pl/

Wysiłek jest ogromny. Trzeba być bardzo zmotywowanym do osiągniecia szczytu. I do zejścia z niego. Nie można pozwolić sobie na chwile dekoncentacji. Fajnym ćwiczeniem jest przejście Orej Perci od Krzyżnego do Zawratu i w pełnej koncentracji z powrotem np na Granaty.

Co do wysiłku finansowego. Kosztuje to sporo pieniędzy. Trzeba też wziąć pod uwagę koszty sprzętu , który jest najczęściej z innej półki niż ten który używamy w tatrach ( kurtka puchowa, spiwór puchowy do - 24 stopni C, 2 czekany, raki, buty itp.) Gdyby wyposażać się od zera to koszty sprzętu przewyższają koszty inne związane z wyjazdem.

Przygotowania. W zimie tego roku zacząłem przygotowania do wejścia na M. Blanc , prawidłowym posługiwaniem się czekanami, techniki chodzenia w rakach. W czrwcu wejście na Breithorn i M. Blanc , w lipcu Grossglockner i w sierpniu ponownie Gross. Aklimatyzacja to jednak żadna bo tam Base Camp często położony jest wyżej. Daje jednak pogląd jak organizm reaguje na wzrost wysokości. Aklimatyzacje zawsze powinno się zaczynać od wysokości 3000 m n.p.m.
Organizatorem naszej wyprawy był Maciej Berbeka ( www.mrtravel.pl ) himalaista z ponad 20 letnim stażem, kierownik wielu wypraw himalajskich. Mimo ograniczonego czasu jaki mieliśmy ( początkowo Ama Dablam nie byla w programie) przeprowadził aklimatyzacje po mistrzowsku. Odbyło się nawet bez szczególnego bólu głowy. Jedynie bezsennośc, a ta potęguje zmeczeni.
To taka krótka odpowiedż na twoje pytania. Jeśli bardziej szczegółowo to pytaj.
To co napisałem powyżej odnosi się do wyjścia szczytowego. W przypadku trekkingu jest o wiele łatwiej, ale też trzeba pamiętać o ciepłym śpiworze i podstawowych zasadach aklimatyzacji , tudzież objawach choroby wysokościowej.

_________________
"Posekaj, posekaj"

_________________
...

Oczywiście w śniegu i w czasie 3 h 15 m.

_________________
"Stary jestem, mam sklerozę, czas umierać" 09.IX.2006 - rozstaj dróg w Dolince za Mnichem

"Stałem się nowym użytkownikiem ale ten nowy też musi posta napisać"

Łukaszu takie hardkory to tylko w twoim wykonaniu

_________________
"Posekaj, posekaj"

Dzięki za informację, Pan Maciej też proponuje takie przygotowanie jak Ty miałeś, szkoda tylko że wszystko to nie jest tańsze:). Co do Bazy wiadomo iż wysokości himalajskie sie nie przekłądają na żadne z naszych i wszelka aklimatyzacja w Naszych terenach nie da tego co tam. Koszty sprzętu zawsze trzeba liczyć w wyższe partie gór prędzej czy później jak się chce coś wyższego zdobywać trzeba kompletować. Jeszcze raz dzięki za dokładne opisy i do usłyszenia Pozdrawiam

_________________
Góry http://climber.rafalantoniewski.pl/

Padam przed Tobą Wielki Donie !!!

niewiarygodne!!!!
naprawde zazdroszcze!!!
taka wycieczka to naprawde COŚ!!!

Gratulacje ! Wspaniała wyprawa i świetne fotki. Ja chciałbym kiedyś tylko na Kilimandżaro...

_________________
Góry mogą zastąpić wiele leków, ale żaden lek nie zastąpi gór.