Krabul napisał(a): Pierd.olisz...
pier.dolić (język polski) [edytuj]
wymowa:
IPA: [pʲjɛr.ˈdɔ.lʲiʨ̑], AS: [pʹi ̯er.do.lʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j
znaczenia:
czasownik nieprzechodni
(1.1) wulg. lekceważyć[1]
(1.2) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego[2]
(1.3) wulg. czasownik ekspresyjny, wyrażający np. niedowierzanie, zaskoczenie
czasownik przechodni
(2.1) wulg. mylić
(2.2) wulg. psuć
(2.3) wulg. uprawiać seks
(2.4) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego
(2.5) wulg. lekceważyć
czasownik zwrotny
(3.1) wulg. mylić się (w zn. być mylonym)
(3.2) wulg. mylić się
(3.3) wulg. psuć się
(3.4) wulg. uprawiać seks
czasownik zwrotny przechodni
(4.1) wulg. zajmować się mozolnie, robić coś powoli[1]
(4.2) wulg. uprawiać seks[1]
odmiana:
pierd.ol|ić, koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Pier.dolę jego zdanie! I tak zrobię tak jak uważam.
(1.2) Naprawdę?! Pierd.olisz, nie wierzę ci.
(1.3) O ja pier.dolę! Wygrałem nagrodę w jakimś konkursie!
(2.1) Ciągle pier.dolę godziny zajęć i mam nieobecności.
(2.2) Pierdo.lę każdą robotę za jaką się nie wezmę.
(2.3) Jaś pier.doli Małgosię.
(2.4) Pierdo.lisz bzdury, już nie mogę słuchać tych głupot.
(2.5) Pierd.olę to wszystko! Już mnie to nie obchodzi.
(3.1) Znaki drogowe mi się pier.dolą.
(3.2) Zawsze pier.dolę się w obliczeniach.
(3.3) Pie.rdoli mi się komputer.
(3.4) Pierd.olimy się każdego wieczoru.
(4.1) Już nie mam siły; pier.dolę się z tym od rana.
(4.2) Janusz pierd.oli się z Beatą.
składnia:
(1.1–3) pier.dolić
(2.1–5) pie.rdolić +B.
(3.1–4) pie.rdolić się
(4.1–2) pier.dolić się z +N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lekceważyć, olewać, ignorować
pot. chrzanić, pierniczyć
wulg. pierdzielić, pieprzyć
(1.2) zmyślać
pot. chrzanić, pierniczyć
wulg. pieprzyć
(2.1) mylić, plątać; wulg. pieprzyć
(2.2) psuć, niszczyć; wulg. je.bać
(2.3) uprawiać seks, kopulować; wulg. piep.rzyć, ., rypać
(2.4) zmyślać, chrzanić; wulg. piepr.zyć
(2.5) lekceważyć; wulg. piep.rzyć
(3.1–2) mylić się; wulg. pie.przyć
(3.3) psuć się; wulg. pie.przyć
(3.4) uprawiać seks, kopulować; wulg. piep.rzyć
(4.1) zajmować się mozolnie; wulg. piep.rzyć się
(4.2) uprawiać seks; wulg. piep.rzyć się
antonimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ..., pierd, pierd.olenie, pier.dolec, ....eniec, pierdoła, pierdółka, pierdółeczka, ..., ..., pierdnięcie, ..., pierduśnik, ...
czas. dopi.erdalać, napie.rdalać, napierdzieć, odpierdalać, opier.dalać, pod.pierdalać, popier.dalać, pop.ierdywać, przepie.rdalać, przyp.ierdalać, rozpier.dalać, spier.dalać, upie.rdalać, wpie.rdalać, wypierd.alać, upier.dalać, zapier.dalać
czas. dk. (2.4, 3.2) pierdo.lnąć
(2.1, 3.1) popie.rdolić
(2.2, 3.3) ...
przym. ..., ..., napierdzielony, napierdzony, ..., opierdalany, ..., ..., ..., przepie.rdolony, ..., ..., ..., ..., ..., ...
wykrz. pierdut, pierdu-pierdu
związki frazeologiczne:
coś kogoś ... • ... się! • nie będę się z tobą ... • ja ...! • nie ... mi tu
etymologia:
od słowa „pierdoła” (1588 r., o starym niedołędze), a to z kolei od słowa „pierdzieć”; przed XIX w. słowo przyzwoite, używane na salonach np. Józef Wybicki w liście z 1783 r. używa „co ona ...?” w znaczeniu „cóż za niestworzone rzeczy ona wygaduje”[3].
uwagi:
zobacz też: [1]
tłumaczenia:
angielski: (1.1, 3.3, 4.2) .; (1.2, 2.4) babel; (2.1–2, 3.1–3) . up; (4.1) . with
duński: (3.4) bolle
francuski: (2.3, 3.4, 4.2) baiser
hawajski: (2.3) panipani
hiszpański: (2.2–3, 3.4, 4.2) joder, (2.3, 3.4, 4.2) follar, chingar
holenderski: (2.3, 3.4, 4.2) neuken, naaien
jidysz: (2.3) טרענען (trenen)
łaciński: (1.1) futuere
niemiecki: (4.2) ficken, bumsen
nowogrecki: (2.3, 3.3, 4.2) γαμώ, πηδάω; (2.4) Δε γαμείς!
perski: (1.1) گائیدن
rosyjski: (2.3) ебать (jebat')
serbski: (1.1) јебати
szwedzki: (1.2) prata skit; (2.3) knulla; (3.4) knulla sig
turecki: (1.1) sikmek
włoski: (1.1) scopare, trombare, fottere
źródła:
↑ 1,0 1,1 1,2 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 229, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83–01–14631–1, ISBN 978–83–01–14631–3.
↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, s. 228, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83–01–14631–1, ISBN 978–83–01–14631–3.
↑ Andrzej Bańkowski, Słownik etymologiczny języka polskiego, t.II, Warszawa 2000, s.557
Źródło wikisłownik
|
).
OT.