Forum portalu turystyka-gorska.pl

Nie trzeba daleko szukać, w sąsiednim wątku masz przykład tego, o czym pisałem powyżej:

Błąd w rozumowaniu. Jeśli ktoś jest de facto gotowy - to nie odstraszą go żadne przestrogi czy "wyolbżymiania" trudności.

Pytania, o których teraz dyskutujemy - pojawiają się od jakiegoś czasu dosyć regularnie. Nie jest wykluczone, że są to po prostu mniej lub bardziej sprawne "prowokacje". A jeśli nie są, to zadawane są z reguły, przez osoby, które nie tyle szukają informacji - ile po prostu są nieprzyzwyczajone do samodzielnego "działania" zwłaszcza w zakresie organizowania sobie rozrywki, wypoczynku, atrakcji czy - po prostu - życia. Potrzebują "pomocy" nie przy ewentualnym bezpiecznym pokonaniu takiego czy innego szlaku - potrzebują "pomocy" przy podjęciu decyzji do jakiegokolwiek działania.

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Naczytałem się tu i dwa lata temu chciałem podobnie robić. Krzyżnie i Szpiglas, żeby obyć się z łańcuchami. Na szczęście koledzy nie czytali nic, spytali gościa w 5 Stawach czy da się wejść na Rysy i drugiego dnia poszliśmy mimo, że wtedy trochę cykora miałem.

Przy średniej kondycji da się wejść. Jak kto kondycji nie ma, to zawróci w połowie drogi.

Nie mierz wszystkich swoją miarą.

Ja na Rysy wszedłem po trzech czy czterech letnich sezonach w Tatrach na łatwiejszych szlakach (Zachodnie, Kościelec, Świnica, Szpiglas, Granaty) i uważam, że takie stopniowanie trudności dobrze przygotowało mnie do trudniejszych tatrzańskich ścieżek. I w żadnym wypadku nie uważam tego czasu za stracony.

Oczywiście można przyjechać w Tatry i jako pierwsze "zaliczyć" Rysy czy Orlą - bywały przecież w historii osoby które zaczynały od Mnicha przez płytę - ale namawianie do tego typu akcji uważam za średnio rozsądne. No ale ostatecznie każdy ma swój rozum i podejmuje decyzje za siebie,

_________________
Wiem, że nic nie wiem

Natomiast zerkając do zacytowanego sąsiedniego wątku, w tej samej wypowiedzi czytamy również:

Jak dla mnie, z całym szacunkiem i sympatią dla piszącej, to porażka i nie tak to powinno wyglądać. Z wielu względów, w tym takiego trafiającego do wyobraźni - a co, gdyby pogoda się skiepściła, a ludzi mogących wskazać gdzie postawić nogę, nie było akurat w pobliżu? W chłodzie, chmurze i wietrze sytuacja (w tym nasze postrzeganie, odporność na stres, myślenie, działanie) zmienia się diametralnie i nietrudno o wypadek. Czy sądzisz Bombadilu, że osoba to pisząca była gotowa na Orlą Perć? Podczas przejścia pytając ludzi, gdzie postawić nogę? Jeśli tak ma wyglądać gotowość, to masakra.

Bzdura. Człowiek może być jak najbardziej przygotowany kondycyjnie, odporny na czekające go trudy wędrówki, ale zwyczajnie się boi, bo w Tatrach jeszcze nigdy nie był.

Proszę rzucić okiem na linkowane powyżej artykuły:



Epatując taką makabrą, można odstraszyć od Gór zupełnie sprawną, wytrzymałą osobę i na co dzień niespecjalnie trwożliwą osobę, o ile tylko nigdy nie była w Tatrach czy na konkretnym szlaku.

P.S. Nie wiem, dlaczego @gb napisał "wyolbżymiania", tak jakby mnie cytował, ja w tym słowie błędu ortograficznego nie popełniłem.

Bombadil
Każdego roku spotykam w Tatrach wielu ludzi, którzy w mojej ocenie nie powinni się tam znaleźć. Spotykam ich oczywiście również na najtrudniejszych szlakach, jak choćby Orla Perć. Totalna ignorancja, niewiedza i głupota. Tak, masz rację, nie chcę być otoczony takimi ludźmi, przynajmniej w górach. Stąd sugestia, by z górami zapoznawać się stopniowo, chłonąc je i poznając - nie tylko w kategoriach stopniowania trudności, ale przede wszystkim"górskiego obycia" i wiedzy, choćby topograficznej. Wielu ludzi spotykanych przeze mnie nie wróciłoby samodzielnie z gór (konieczna byłaby interwencja TOPR), gdyby nie rzesze innych, pomocnych, turystów na szlaku. Czy sądzisz, że byli oni gotowi? Naprawdę chcesz być otoczony w górach przez takich ludzi? To nigdy cię nie zrozumiem.

Po pierwsze nie wszystkich, bo tego nie napisałem, a po drugie – nie "swoją", bo nie ja tu próbuję człeka odstraszyć.

@Leppy – nie rozumiemy się. Ja również za stonką nie przepadam, dlatego np. ostatni dłuższy pobyt w polskich Tatrach zaliczyłem ładnych parę lat temu. Chodzi mi raczej o ludzi, którzy jednak nie są ostatnimi łamagami, są we w miarę dobrej kondycji fizycznej (np. uprawiają regularnie jakiś sport), krótką mówiąc: którzy są kandydatami na tatromaniaków. Ostatecznie wszystko zależy indywidualnie od konkretnego człowieka. Ja opisałem moje osobiste wrażenia z konfrontowania forumowych (czy ogólnie internetowych) przestróg z rzeczywistością, nie ma przymusu, by się z nimi utożsamiać.

A rozróżniasz "odstraszanie" od sugestii by zainteresowany sam wykonał jakieś działania - głównie intelektualne - w celu uzyskania odpowiedzi na podstawowe pytania, które w większości i tak dotyczą jego samego (pytającego)?

Jeśli ktoś ogłasza zamiar "zdobycia" Rysów zadając jednocześnie pytania o sprawy podstawowe (skąd uzyskać informację o pogodzie, i czy będzie ona (ta informacja) wiarygodna, w jakich butach/stroju wybrać się na tę wycieczkę - choćby takie) - to z pewnością nie jest gotowy ani de facto ani nawet de jure. To mniej więcej tak, jakby się pytał gdzie te Rysy w ogóle są i jak dojechać w te Sudety...

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

A cóż to za zwierzę?


pozdrawiam
gb
ps
Im mniej "tatromaniaków" (cokolwiek/ktokolwiek to jest) w Tatrach, tym lepiej - dla Tatr.

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

leppy, Ty za dużo po szlakach chodzisz po prostu.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Z pewnością, tylko że żaden z nas – entuzjastów Tatr (teraz pasuje? ) – z nich nigdy nie zrezygnuje.

Bombadil
Rozumiem. Oczywiście masz swoją rację, oczywiście trudności są często demonizowane. Sam stwierdzałem to wielokrotnie (przykładowo wszystkie znakowane szlaki po polskiej stronie Tatr przeszedłem "z rękami w kieszeniach", nie dotykając żelastwa, a w tych niby trudniejszych miejscach często pozwalam sobie na chwilę radości w postaci ciekawej figury akrobatycznej bądź tańca - np. na różnych koniach czy innych pipantach).
Jednak wyolbrzymianie trudności mi nie przeszkadza, skoro dzięki temu jest tam mniej "stonki". Nawet tej stonki w dobrej kondycji. Co z tego, że ktoś ma dobrą kondycję lub umiejętności techniczne, jeśli równocześnie ma zerowe górskie doświadczenie, zerową górską wiedzę i zerowe górskie obycie (a to można poznać np. po infantylnych pytaniach w internecie)??? W mojej ocenie nie powinien iść w wyższe/trudniejsze góry. Jeśli oceniasz to inaczej, twoja sprawa i pewnie cię nie przekonam. Dlatego pozostaje mi życzyć, by taka nieobyta osoba spuściła ci na głowę kamień, strąciła z łańcucha uwieszając się na nim w tym samym momencie, bądź nadepnęła na rękę czy potrąciła na wąskiej półce skalnej tracąc nagle równowagę (przykłady z życia). Nie ma również niczego przyjemnego w objaśnianiu takim osobom przebiegu drogi powrotnej, tłumaczeniu gdzie się aktualnie znajdują, wysłuchiwaniu błędnych wypowiedzi odnośnie mijanych miejsc czy oglądanych panoram itd. itp. - chyba że ty znajdujesz w tym przyjemność, bo możesz zaszpanować górską wiedzą.

Nie pisałem konkretnie o przypadku 'kajaka', chociaż nawet tomek zauważył, że musiał być już wcześniej w Tatrach, bo był nad M. Okiem, więc jakieś pojęcie może ma. Chodziło mi generalnie o ludzi, którzy chcąc zasięgnąć języka u doświadczonych turystów, zadają pytania o trudności szlaków w Internecie (np. tutaj) – sam kiedyś byłem jednym z nich. Ludzie, którzy generalnie mają górskie doświadczenie, ale do tej pory chodzili np. wyłącznie po Beskidach czy Sudetach, nie muszą od razu wiedzieć wszystkiego o Tatrach. Zdecydowanie nie chciałbym natrafić na osobniki przez Ciebie opisane (choć osobiście aż tak skrajnych sytuacji nie doświadczyłem), aczkolwiek ja nie o takich pisałem. Za życzenia nie podziękuję, bo są cokolwiek niesympatyczne. Ja wszystko rozumiem, w końcu nie musimy za sobą przepadać, ale żeby od razu życzyć komuś śmierci czy kalectwa?

@Leppy, nie wiem, po których rejonach Tatr się szwędasz, ale z tego co opisujesz wynika, że stale koczujesz w okolicach Kasprowego albo Giewontu.

W życiu bym nie poszła na szlak typu Orla (zresztą na żaden wysoki) gdyby nie było słońca i pewności, że tego dnia pogoda będzie stabilna. Zanim tu poszłam przeszłam inne szlaki, gdzie były trudności (choćby Rohacze, czy od Smutnej Przełęczy po Banówkę i dalej na Brestową). Łącznie z Gerlachem (ale to się raczej nie liczy pewnie jako nabieranie doświadczenia, bo szłam z przewodnikiem w asekuracji) Wszelkie szlaki poznaję sama, czytam opisy na forach, w necie. Jestem osobą, która dmucha na zimne i jakiekolwiek wątpliwości co do pogody, sprawiają, że się wycofuję. Wtedy miałam pogodę stabilną, słoneczną. Nie mam lęku wysokości, pewnie jakbym miała z kim iść, ta osoba pewnie sama udzieliła by mi porady. Po Tatrach chodzę od 2005 roku, a np Przełęcz pod Chłopkiem po raz pierwszy zdobyłam rok temu, wcześniej brakło odwagi. Szlak na liście ulubionych, do powtarzania (w tym roku zanim poszłam, początek lipca, zapytanie przed wyruszeniem dyżurnych w Morskim ratowników, czy da się już bez raków). Powiedzieli, że już jest ok, gdyby nie było, myślisz, że bym szła? W życiu. Oczywiście, pogoda super, pomijam, że mogłoby być cieplej
Na kondycję nie narzekam, mogę iść cały dzień, ale Orlej całej na raz nie zrobię, bo za dużo tam skupienia.

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas

Haha. Dopiero teraz zauważyłem. No więc śmiało Co kto lubi.

Nie pasuje.
Pisz wyłącznie we własnym imieniu.
Staraj się nigdy nie pisać/mówić: "nigdy".

Nie będziesz odbierany jako....

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Ja ogólnie jestem cokolwiek niesympatyczny. I mam na to wielu świadków, w tym również piszących na forum, łatwo sprawdzić.
Jednak akurat powyższe "życzenia" to wiadomo, że z przymrużeniem oka - żartobliwie, ironicznie, z akcentami humorystycznymi - co myślę widać od razu przy ich czytaniu. Jeśli przypadkiem wziąłeś je poważnie - nie były takimi i nie miały tak zabrzmieć.

PS. Koczuję na ogół w okolicach Równi Krupowej. Poznasz mnie po rękach w kieszeniach i zawadiackim spojrzeniu.



Jako że napisałaś na poły do mnie - WIEM! Osobiście, jak wyżej wspomniałem, darzę Cię szacunkiem i sympatią, uważam za prawdziwą górską turystkę z krwi i kości, miłośniczkę gór i.. długo mógłbym pisać w takich superlatywach. Powodzenia!

Jako czepialski ... w typie gb?
Dobrze zatem, ja, jako ich entuzjasta, nigdy z nich nie zrezygnuję.
Ale skoro są ci one obojętne, nie bardzo rozumiem, co robisz na tym forum.

Bardzo ładnie i rozsądnie napisane
Brawo

Trochę się tylko nie zgadzam z tym stwierdzeniem:

bo uważam, że właśnie na tej turze nabrałaś dodatkowego doświadczenia, które pozwala Ci inaczej patrzeć na pokonywane - po tym przejściu - szlaki.

Każda wycieczka - nawet spacer do Kościeliskiej - to nabieranie doświadczeń dotyczących gór

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Rozumiem, że to do mnie?

Między innymi usiłuję - choć wiem, że to orka na ugorze i walka z wiatrakami - skłonić ludzi do myślenia.
Między innymi nad tym - jakie procesy dedukcyjne doprowadziły Cię do przekonania, że - jak rozumiem Tatry - są mi obojętne?
A także by zaczęli się (owi ludzie) zastanawiać nad znaczeniem słów, zwrotów, których używają w publicznie prowadzonych rozmowach

pozdrawiam
gb
ps
co to znaczy: "być entuzjastą Tatr"?

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Z pewnością się mylisz.
W końcu rzesze użytkowników forum uważają czas spędzony na łatwiejszych szlakach za zmarnowany.

http://sjp.pwn.pl/sjp/entuzjasta;2556811.html
http://portalwiedzy.onet.pl/44083,,,,tatry,haslo.html



Twój post:


Dałeś mi jasno do zrozumienia, że ty się do bycia entuzjastą Tatr zdecydowanie nie poczuwasz. Wybacz szczerość, ale twoje mało inteligentne pytanie trochę trąci schizofrenią. Zdecyduj się: lubisz te Tatry, czy nie?

Pamiętaj, że tzw. "wytrawni turyści" (jak tutejsza "elyta") z reguły patrzą na świeżaków z góry, a gdyby mogli, najchętniej zamknęliby wstęp do Tatr wszystkim poza sobą. Jak podejrzewam, gros "przestróg" takich jak te powyżej jest podszyte złą wolą i podyktowane zwyczajnie "zazdrością" o Góry (i cudze górskie osiągnięcia – wiadomo, że ktoś, kto jako swój pierwszy dwutysięcznik zaliczył np. Wołowiec będzie zazdrosny o gościa, którego pierwszą zdobyczą tatrzańską będą od razu Rysy). Jest bowiem tak, że po trosze każdy tatromaniak chciałby Je mieć tylko dla siebie, a w każdym razie, żeby nie było w Nich tak tłoczno. Miej to na uwadze. Powodzenia.

Po 40 latach układania Tatr dowiedziałem się prawdy o sobie! Ja ciesz nie pier...!
Życie zmarnowane, na co to wszystko! Bo jako swój pierwszy dwutysięcznik miałem Wołowca! Zgadza się! To tylko zła wola i zazdrość! I niska chęć zawładnięcia Tatrami!

Bombadil, nie będę się powtarzał, Leppy napisał to dobrze.

Tak, za dużo jest w Tatrach dzieci tych czasów. Goniących bez rozglądania się, ze słuchawkami w uszach, przekazujących na żywo swoje wyczyny w świat, bez czucia miejsca i szacunku, zwyczajnie z brakiem kultury (głośne zachowania, śmiecenie, picie alkoholu na szlakach). Takich, którzy chcą szybko, przyjemnie, na skróty, najmniejszym wysiłkiem i koniecznie największe cele. Takich, którzy gwałcą te góry, nigdy nie zbliżając się do tego, co mają one do ofiarowania. Biedni są, bo nie wiedzą, że mogą mieć ofiarowane, ale pod warunkiem, że sami ofiarują: cierpliwość, roztropność, czas, szacunek.

Tak, to są moje Tatry. Ze względu na to, że wrosłem w nie po swojemu i one weszły we mnie na tyle, na ile byłem gotowy. Ze względu na moją filozofię bycia w nich. Ze względu na miejsca w których bywam i które są bardzo moje. Ze względu na sam na sam z nimi po wielekroć. Ze względu na sytuacje w których mnie pozostawiły przy życiu. Ze względu na partnerów, którzy nigdy mnie nie zawiedli.
Tak! To są moje Tatry! I jestem o nie zazdrosny!
I Tobie życzę Twoich Tatr.

Ja na MPpCh nie doszłam i jak na razie tam się nie wybieram. I to nie dlatego, że szlak trudny. Nawet dziś pamiętam jakie towarzyszyły mi emocje, bo widziałam coś takiego pierwszy raz w życiu.
Dwa lata temu doszłam dotąd

a potem dzwoniłam do TPOR-u informując o wypadku (śmiertelnym). Po nieszczęśnika przyleciał


i z innymi uczestnikami (w tym miejscu było nas 9 osób) zeszłam nad Czarny Staw pod Rysami.
I tak się zakończyła moja wyprawa, której nie zamierzam powtarzać.

Z tego co się orientowałam to w przyszłym tygodniu pogoda ma być nienajlepsza - deszcze, burze, przelotne opady. Mam nadzieję, że jednak prognozy się nie sprawdzą

_________________
Nie narzekaj że masz pod górę gdy zmierzasz na szczyt

Właśnie dlatego długo zwlekałam z tym szlakiem, jak i z Orlą, bo czytałam o tych wszystkich wypadkach. Stąd przechodzenie po raz kolejny tych samych szlaków, a odkładanie tych innych. W tym roku jak podchodziłam na Zawrat też był wypadek.... Nie widziałam momentu wypadku, ale śmigłowiec lecący nad Zawrat i wiedziałam, że tam coś się stało
Nie był to wypadek śmiertelny, ale i tak trochę psychika siadła.

Akurat z Przełęczy pod Chłopkiem mam same dobre wspomnienia. Szkoda tylko, że nie ma znakowanej ścieżki nad Hińczowy Staw z Przełęczy

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas

A nie, pomyłka to nie była prognoza na przyszły tydzień, ale jeszcze następny

_________________
Nie narzekaj że masz pod górę gdy zmierzasz na szczyt