Forum portalu turystyka-gorska.pl

Da się to jakoś wytłumaczyć? czy to jak z jazdą na rowerze - przychodzi moment że jedziesz!

Jedynie lektura "Kroniki TOPR" - oraz opisów historycznych wypadków tatrzańskich - począwszy od czasów zaginięcia Szystowskiej .
Klasyczny przykład - Ksiądz Szykowski. Jedyna (jak na razie) śmiertelna ofiara Jaskini Mylnej. Gdyby nie był sam - być może by nie zginął...

Głupie skręcenie nie tyle uniemożliwiające - co nawet opóźniające/utrudniające przemieszczanie się - może w ostateczności doprowadzić do sytuacji skrajnie niebezpiecznej dla wędrującego.

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Nie - nic takiego nie chcę powiedzieć. W oparciu o "Kronikę..." można zapewne przeprowadzić stosowne statystyki. Być może - współcześnie, w dodatku rozpatrując uprawianie tatrzańskiej turystyki w sezonie letnim i wyłącznie na szlakach turystycznie dostępnych - szanse na to, że wędrując samemu, w razie wypadku - nie uda się nam zwrócić czyjejś uwagi i dotrwać do przybycia pomocy - są niewielkie. To fakt - w sumie po Tatrach chodzi coraz więcej ludzi.
Ale - ta rozmowa ociera się o wędrowanie poza szlakowe i w dodatku została rozpoczęta przez Kolegę o szalenie dużym entuzjazmie - i (chyba) nieco mniejszym doświadczeniu - jako takim...
Można gdybać czy Długosz by odpadł, czy Karłowicz wróciłby z wycieczki, czy - wreszcie - Włodek Cywiński - przeżyłby - w przypadku wspólnej wspinaczki... To będzie gdybanie.

A może niedoszacowałem... w końcu w sytuacji wypadku podczas samotnej wspinaczki szacunek, że 50% takich wypadków kończy się śmiertelnie może być mocno zaniżony...

pozdrawiam
gb

ps
próbując ująć sprawę prościej... szanse na wypadek są właściwie zawsze takie same, bez względu na to w ile osób wędrujemy. Pół na pół. Albo wypadek się przydarzy - albo nie
Natomiast szanse na przeżycie wypadku/doczekanie żywym pomocy - drastycznie maleją w sytuacji, gdy wypadkowi ulega osoba samotnie wędrująca

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Albo coś przeoczyłem, albo w pierwotnej wypowiedzi pominąłeś ten 'drobny szczegół'. A to diametralnie zmienia jej sens.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

I tu zawsze przypomina mi się ten sam dowcip 20latek - wpław, 30latek na tratwie, 40 latek budujący porządną łódź i 55+ latek, który twierdzi że z brzegu też można na piękna nagą blondynkę na sąsiedniej wyspie popatrzeć...

Hmmm, a z tym bym dyskutowała właśnie.
Po sobie widzę, że na solówkach poruszam się ostrożniej niż z partnerem i prędzej zrobię wycof.
Więc szansa wypadku maleje jednak.

_________________
Nie zaglądam już na forum, kontakt tylko przez maila.

Ale równocześnie możesz mieć gorszą 'psychę' i większy stres mając świadomość, że zwykłe skręcenie staje się poważnym problemem. A to potrafi trochę zblokować, pogorszyć koordynację itp.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

O skręceniu i tego typu kontuzjach nie myślę zbyt często (wiem, pewnie błąd).
Bardziej coś na zasadzie, że w mniej eksponowanym terenie już sobie nie pożywcuję 'na ryzyko', bo nie będzie miał kto pozbierać w razie czego albo ocucić, gdybym straciła przytomność.
Z psychą różnie bywa, czasem jest fajna adrenalina, która dodaje sił, czasem rzeczywiście blokuje trochę.
Złożony temat w sumie, muszę to jeszcze przeanalizować dokładniej

Zapewne też każdy będzie nieco inaczej reagował i inne myśli będą mu chodzić po głowie.

_________________
Nie zaglądam już na forum, kontakt tylko przez maila.

im więcej myślisz o konsekwencjach to blokuje bardziej -dlatego trzeba skupić się na kolejnych ruchach a nie analizie co będzie jak tam polecę. W sumie przy żywcowaniu niema znaczenia czy idziesz sam czy nie jeśli chodzi o pokonywanie trudności ,fakt jest taki że druga osoba w razie czego ma szansę ci pomóc,a to dużo.
Sam byłem kilka razy i ma to swoje plusy jednak zawsze to lepiej mieć publikę ,która wysłuchuje twoich bąkowych melodii
Jeśli chodzi o szukanie drogi to nikt cie tego nie nauczy ,tu w grę wchodzi tylko nauka często na własnych błędach i jak masz szczęście to je przeżyjesz

_________________
NIE MA LEPSZEGO OD MIĘGUSZA WIELKIEGO!

Jak już zacząłeś robić i nie ma odwrotu, to zdecydowanie. Ale można przemyśleć, czy w ogóle chcesz zaczynać.


No i właśnie, mając świadomość tej możliwości pomocy, zrobię więcej niż bym zrobiła samotnie.
Z jednej strony czuję się pewniej, z drugiej - bardziej zaryzykuję.

_________________
Nie zaglądam już na forum, kontakt tylko przez maila.

coś w tym jest bo jak z Michałem jestem w górach to granica ryzyka zwiększa się kilka kresek
ja zauważyłem pozytywny kierunek że jak coś mnie nie przekonuje to tego nie robię, kiedyś tak nie było (pamiętna MPpCh)

_________________
NIE MA LEPSZEGO OD MIĘGUSZA WIELKIEGO!

Doświadczenie po prostu
Jednak najlepsza (ale też najbardziej ryzykowna) nauka to ta na własnych błędach.

_________________
Nie zaglądam już na forum, kontakt tylko przez maila.

Pozornie Wszyscy jesteśmy przekonani, że znamy siebie na tyle dobrze, że w porę potrafimy przewidzieć granicę możliwości. Pomijając fakt, że podświadomie opóźniamy podjęcie decyzji negatywnej - dowolnej, a przyśpieszamy podjęcie decyzji pozytywnej - to dodatkowo, takie podjęcie tej negatywnej decyzji natychmiast "osłabia" naszą psychikę. Planowaliśmy coś, uważaliśmy, że damy radę - a jednak ulegliśmy...Organizm - zarówno psychicznie jak i fizycznie - reaguje na "przegraną walkę" inaczej niż na zwykłą "zmianę decyzji". A "odwrót po przegranej" sprzyja ewentualnym niezaplanowanym zajściom...

Z całym szacunkiem dla pozostałych dyskutantów - ale gdy mamy świadomość, że obecność partnera nas "nakręca" - i to na zasadzie konkurencji - nie świadczy to dobrze o dojrzałości

Poza tym - przypominam: to nie jest dyskusja na temat wspinaczki, żywcowania, lotnej, dopingu, bulderingu, etc...
To odpowiedzi na pytanie "entuzjasty", który przygodę z Tatrami chce rozpoczynać od samotnych wędrówek w "starym" stylu taternictwa turystycznego...

Gdzieś tak w połowie lat 80-tych miała miejsce mało przyjemna historia - z Giewontu spadł młody człowiek, ginąc na miejscu. Wypadek zdarzył się tuż przed Świętami Bożego Narodzenia. Chłopaki ukończyli pierwszą część kursu taternickiego i zrobili "wypad" by potrenować zdobyte umiejętności. Szli granią Długiego Giewontu, mieli raki, linę do asekuracji. Nie byli związani. W pewnym momencie jeden z nich zawadził rakiem o nogawkę/stuptut na drugiej nodze, potknął się, przewrócił i...
Do dziś - co jakiś czas - zastanawiamy się (gdy rozmowa zejdzie na to zdarzenie) - czy gdyby byli związani, to ten drugi by go utrzymał, czy zareagowałby odpowiednio, czy spadliby obaj...

Nie ma prostych odpowiedzi - są wyłącznie skomplikowane, oparte na doświadczeniu. Ale, żeby zdobyć doświadczenie - trzeba przeżyć Próby zdobywania doświadczenia poprzez podejmowanie najtrudniejszych wyzwań - sprawdzają się wyłącznie w 1/100(200) przypadków

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Tyle że w "Kronice..." nie masz informacji o osobach wędrujących poza szlakami, które nie potrzebowały interwencji TOPRu.

_________________
Wiem, że nic nie wiem

Ale przeważnie - zwłaszcza w odniesieniu do sytuacji ostatecznych - jest informacja czy dany Ktoś wędrował samotnie, czy w grupie. Czy "zapchał" się w jakieś urwisko, skracając drogę - dlatego, że koledzy przeszli tamtędy wcześniej, czy po prostu wędrując samotnie nie potrafił odnaleźć właściwej drogi.
W przypadku wypadków taternickich/wspinaczkowych - jest informacja czy droga "robiona" była przez pojedynczą osobę - czy przez zespół...
Ot - pierwsze z brzegu wypisy z ostatniego numeru "Tatr"

a gdyby warunki były jeszcze gorsze?; gdyby komórka padła szybciej?; gdyby kolejna rozmowa nie dała rezultatu?


"Tatry", nr 1 (47) zima 2014, str. 40 (zresztą ta - fragmentaryczna - kronika obfituje w wiele tego typu opisów...

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Ale czego to ma niby dowodzić?

Przypominam, że zaczęliśmy od:



A takie stwierdzenie to po prostu nadużycie bo nikt nie dysponuje danymi ile osób chodzi samotnie poza szlakami w Tatrach.

_________________
Wiem, że nic nie wiem

W zespole działa to dokładnie tak samo Przesuwa się natomiast granica, kiedy podejmujesz takie, a nie inne decyzje, i właśnie o tym piszę.
Większość sytuacji, gdy znalazłam się 'na granicy odpadnięcia', to były miejsca, gdzie sama zdążyłabym się wcześniej wycofać już z 10 razy. A, i nie było to na zasadzie konkurencji, jako że partner był nieporównywalnie mocniejszy, więc nawet nie miałam z kim konkurować.


Chyba ani jedna osoba nie miała tego na myśli.
Obecność partnera sprawia, że ktoś czuje się pewniej (bo w razie potrzeby otrzyma pomoc, jakąś podpowiedź, itd.) i zrobi więcej niż samotnie.


Rozpoczynając swe wywody na temat wypadków, wyraźnie zaznaczyłeś, że:

...więc się dostosowałam

_________________
Nie zaglądam już na forum, kontakt tylko przez maila.

Cześć
Jakie trasy byście polecali na majówkę dla trzech 20-kilku latków ze średnim doświadczeniem w tatrzańskich wędrówkach - do tej pory spacerowaliśmy po Tatrach w okresie lipiec - wrzesień czasem na znacznych wysokościach. Zależy nam żeby pójść "gdzieś wyżej" lecz nie mamy profesjonalnego sprzętu ani doświadczenia w chodzenia po zaśnieżonych szlakach(poza jednym wejściem na Karb w fatalnych warunkach)
Z góry dzięki za odpowiedź

My rozważamy podejście na Giewont(to z Kuźnic), Czarny Staw pod Rysami, przy lepszej pogodzenie Zawrat lub Krzyżne od 5 stawów, Trzydniowiański, przy lepszej pogodzie Wołowiec przez Grzesia....

Nie wiadomo jakie warunki będą w trakcie majówki ale wg tego co podaje Rafi - ekstremalna dupówa. Radzę wam pytać na bieżąco.

ciekawe skąd wniosek że obecność partnera nakręca na zasadzie konkurencji?
Partner dodaje pewności siebie i dlatego czujemy się mocniej.
Prędzej różne zespoły mogą rywalizować ,ale zespół?
Przynajmniej w moim otoczeniu tego nie doświadczyłem.
Zresztą Olga prezentuje poglądy który podzielam
pozdro

_________________
NIE MA LEPSZEGO OD MIĘGUSZA WIELKIEGO!

Witajcie,

Jest to mój pierwszy post na tym forum, wiec przy okazji się przywitam: Jestem Michał aka "Mibars"

Jakoś tak wyszło, że nigdy jeszcze w Tatrach nie byłem (w Zakopcu tylko przelotem) i tak sobie wymyśliłem jednodniowy, ew. dwudniowy (choć noclegu chce uniknąć) wypad w Tatry. Wiadomo, w Tatrach jak to w wyższych górach wiosna to się dopiero zaczyna, w ogóle w święta napadało śniegu i zrobiło się zagrożenie lawinowe, które teraz sobie spada, ale generalnie na kamerkach wygląda to już całkiem ludzko.

Krótko o mnie: Wędrowiec ze mnie przeciętny, największa zdobyta górka to 2 lata temu Half Dome w Yosemite, jednodniowa (wschód-zachód) wycieczka 25 kilometrów w 2 strony, 1,5 kilometra w górę końcówka po linach, przy czym był to środek lata. W zeszłym roku zaliczyłem parodniowy zimowy wypad do Węgierskiej Górki połazić po zaśnieżonych szlakach.

To teraz jaki mam plan i dlaczego proszę o rady: Chcę przybyć do Zakopca autobusem nad ranem wtorek/środa, czyli przed majówką w celu uniknięcia tłumów, dojechać jakimś busem/PKSem do Łysej Polany i dalej z buta 10 kilometrów/ 700 metrów w górę do Doliny Pięciu Stawów, następnie powrót busem do Zakopca i ziu do domu z powrotem. Innymi słowy szybki i trochę napięty wypad

I czego nie wiem:
-Jak wyglądają teraz te szlaki? Przeciętny wędrowiec poradzi sobie?
-Jak dojechać z Zakopanego do Łysej Polany? Można w ciemno szukać busów na jakimś postoju, czy trzeba gdzieś bardziej poszukać?
-Jest jakaś przechowalnia bagażów w Zakopcu otwarta 24 na dobę, albo przynajmniej 8-22?
-Gdzie coś tanio, niekoniecznie smacznie zjeść na mieście?

Byłem tam, świetny szlak.Jak nie przeszarżujesz z trudnością to pewnie, że tak.Naprzeciwko dworca PKS odjeżdżają busy w najpopularniejszych kierunkach. Znajdziesz bez problemu,Coś powinno się znaleźć, ja bym strzelał że na PKP (ale może PKS też)Bar FIS! Tuż obok przystanku busów.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

na dworcu PKS jest przechowalnia bagażu. na PKP nie wiem

Bar pod Smrekami na rondzie przed Kuźnicami

_________________
Za dwadzieścia lat bar­dziej będziesz żałował te­go, cze­go nie zro­biłeś, niż te­go, co zro­biłeś. Więc od­wiąż li­ny, opuść bez­pie­czną przys­tań. Złap w żag­le po­myślne wiat­ry. Podróżuj, śnij, od­kry­waj.

No i raczej nici z wyjazdu, pogoda widzę, ze prognoza wróciła do stanu sprzed paru dni, czyli deszcze i burze...

gb, jakiś komentarz do powyższego lub poniższego?

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

zaczęliśmy nieco wcześniej...








ze szczególnym uwzględnieniem podkreślonej przeze mnie ostatniej wypowiedzi kol. Kranka1
Moje zdanie - konkludujące całą rozmowę - też już się tu znalazło.
Powtarzając: samotne wędrowanie (a zwłaszcza wspinaczka nawet w zakresie dróg 0-1) zwiększa szanse na tragiczniejsze w skutkach efekty wypadku (jeśli do niego dojdzie).
Małe doświadczenie - a tego typu wniosek dało się wyciągnąć z wypowiedzi kol. Kranka1 - w połączeniu z samotnym wędrowaniem/wspinaczką - zwiększa szanse na wypadek - ergo - na jego tragiczniejsze skutki...
Co tu do komentowania i rozumienia...

serdecznie pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Ano nic, już nic... Wszystko jasne
Chodzi mi o to, że...to bzdura. Bo w ogromnej większości przypadków, na szczęście, do żadnego wypadku nie dochodzi.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'

Być może niezbyt fortunnie zastosowałem "skrót myślowy". To współcześnie modne, a ja nie mam wprawy
Ale - tak do końca - nie zgodziłbym się z tą "bzdurą". Po prostu - pod określeniem "kończenia samotnego wspinania/wędrowania" - nie miałem na myśli pojedynczej wycieczki/wspinaczki ale - powiedzmy - zakończenie kariery/działalności takiego entuzjasty samotności w górach.
Spora część - głównie taterników - preferujących indywidualne wspinanie - odchodziła na wieczną wspinaczkę właśnie w wyniku wypadku podczas samotnej wyprawy. Począwszy od Karłowicza, przez Leporowskiego, czy nawet Długosza, a skończywszy na Włodku Cywińskim. O turystach - nawet nie piszę, bo wystarczy sięgnąć do Kroniki. I mam na myśli wyłącznie przypadki z rejonu Tatr...

pozdrawiam
gb

_________________
wszystko już było - ergo: nie panikuj
http://jaskiniar.blogspot.com/
http://puzzlepamieci.blogspot.com/

Czołem!

Wybieram się na majówkę w Tatry, z tego co się orientuję to pogoda nie będzie zbyt sprzyjająca. Takie luźne pytanie, moglibyście polecić jakieś w miarę bezpieczne szlaki zważywszy na warunki i pogodę? Doświadczenie jakieś tam mam. Sprzęt to niestety aż kije, raków niestety nie załatwiłem. Tylko doliny? Może jakieś szczyty w Zachodnich? Grześ? Trzydniowiański? W Wysokie chyba nie ma się co pchać?

z góry dzięki za odpowiedzi.