"W odpowiedzi na przyjecie przez Nepal nowej kostytucji 2 tygodnie temu Indie wprowadzily nieformalna blokade ekonomiczna - przestaly dostarczac paliwo. Jest to forma wymuszenia na Nepalu korzystnych dla Indii politycznych zmian, niezagwarantowanych nowoprzyjeta konstytucja. Pomijajac kwestie niezaleznosci politycznej panstw etc., o wiele wazniejsze w tym momencie jest to, ze Nepal, bedac calkowicie uzalezniony energetycznie od Indii, od dwoch tygodni jest sparalizowany. Od ponad tygodnia zamkniete sa lokale komercyjne bo pracownicy nie moga dojechac do pracy, stanela wiekszosc produkcji, transportu. Brakuje tez gazu do gotowania, rowniez importowanego z Indii (do gotowania uzywa sie wylacznie gazu). Wlasnie rozpoczal sie Dasain, najwieksze swieto w roku w Nepalu (odpowiednik naszego Bozego Narodzenia). Zwykle w tym czasie stolica pustoszeje gdyz liczna w KTM ludnosc naplywowa wyjezdza do swoich wiosek zeby spedzic swieta z rodzina. Tym razem nie tylko nie maja mozliwosci dojechac do domow, ale nawet ugotowac posilkow. Po dewastacyjnym kwietniowym trzesieniu ziemi ludzie ponownie cierpia, tym razem za sprawa polityki sasiadow. Straty materialne w wyniku trwajacego dwa tygodnie paralizu sa ogromne. Trwa sezon turystyczny. Nieliczni turysci ktorzy odwazyli sie pojechac w tym roku do Nepalu (wystraszeni publikowanymi w mediach zdjeciami zniszczen, chociaz zycie wrocilo do normy i nic im tam nie grozi), aby mogli poruszac sie przynajmniej z lotniska do hotelu etc., agencje trekkingowe pozyskuja paliwo na czarnym rynku ktorego litr kosztuje 10 dolarow!!! Zyski agencji beda w tej sytuacji znikome a i tak sa juz w finansowej zapasci z powodu trzesienia ziemi".

Szkoda, że chłopakom nie udało się zebrać potrzebnych pieniędzy w pierwszej fazie

mysle ze chlopaki z nizinnego Szczecina beda w ramach rozgrzewki zatem zasuwac od granicy indyjskiej z but a trekking

Ja się dołożyłem bo myślę że cel jest zacny

Po 40 minutowym locie jestesmy w rejonie Pokhary. Musimy tu czekać az opadną chmury w górnym pietrze doliny Sethi Khola. Dało sie wyczuć obawy i napięcie pilota. W historii tej doliny, tylko dwa razy usiadł tam helikopter. Mamy nadzieje, za dzisiaj uda nam sie założyć bazę wyprawy po Annapurna IV.

26 października dotarliśmy w komplecie do bazy. Nie obyło się bez małych komplikacji. 25.10 Janusz poleciał z pierwszym transportem do bazy. Marcin z Michałem mieli polecieć drugim transportem niestety warunki pogodowe gwałtownie się zmieniły co uniemożliwiło ten lot. Chmury i mgły przykryły góry do wysokości 6 tys. m n.p.m., pilot nie był w stanie odnaleźć bazy. Po przeczekaniu kilku godzin pod "szutrowymi górami" w niskie bazie 3200 m n.p.m. chłopcy wrócili do wioski Pothana. Janusz pozostawiony w bazie z kucharzem zajął się w tym czasie rozkładaniem namiotów. Temperatura w bazie spada do -7 st C.
Drugiego dnia wczesnym rankiem pozostała dwójka wraz z reszta ekwipunku dotarła w końcu do bazy. Mamy już za sobą pierwszy rekonesans. Góry wyglądają zupełnie inaczej niż przedstawiała to nasza dokumentacja. W przeciągu ostatnich lat drastycznie zmieniła się pokrywa lodowa i śnieżna na okolicznych ścianach Annapurny III i Annapurny IV, cofnęły się również lodowce. Jak widać nie tylko w Alpach zachodzi podobne zjawisko, nasza planeta zmienia się z dekady na dekadę. Wiele wytyczonych w przeszłości dróg nie istnieje lub tez w takich warunkach jest niemożliwa do pokonania. Takie sygnały docierały do nas wcześniej z relacji innych ekspedycji. Jaki to ma wpływ na naszą działalność. Na pewno będzie trudniej, bardziej technicznie. Wytopinony lód odsłonił skały, których pokonanie wymagać będzie od nas zdecydowanie większego wysiłku i czasu. Wypatrzyliśmy już potencjalną linię na nową drogę. Mało kto do tej pory mierzył się z takimi trudnościami na tak wysokich szczytach w Himalajach. Obecnie aklimatyzujemy się w bazie i planujemy pierwsze wyjścia aklimatyzacyjno-rekonesansowe. Pomimo wyjazdu do Chamonix tak szybki wlot na wysokość 4400 m n.p.m. daje się nam we znaki.
Planujemy działać powoli i metodycznie. Na tak poważnej górze nie można pozwolić sobie na jakiekolwiek zaniedbanie. Pierwszym krokiem jest dobra aklimatyzacja. Wiąże się z nią kilka wyjść i noclegów na wysokości 6000-6500 m n.p.m. Za pomocą pulsoksymetru będziemy kontrolować saturację krwi. Nie wyruszymy do góry dopóki nie osiągniemy norm świadczących o dobrej aklimatyzacji. Po około dwóch tygodniach takich działań rozpoczniemy przygotowania do ataku bez poręczowania na ścianę Annapurny IV 7525 m n.p.m. Drogę planujemy pokonać w lekkim stylu alpejskim.