Ciekawe czy rzeczywiście ktoś nie był na szczycie czy może jednak skład zespołów zmienili później.

http://off.sport.pl/off/1,111379,13514768,Polacy_na_Broad_Peak__Aleksander_Lwow__Mieli_cisnienie.html

Dobrze ocenia się będą o wiele niżej i widząc co się teraz dzieje

gdyby miał takie samo ciśnienie jak Polacy

Sprawa jest prosta w tym sporcie żeby osiągać sukcesy trzeba ryzykować życiem. Lwow przy tych trudnościach i czasie by zawrócił i wszyscy by przeżyli ale nie byłoby sukcesu. Nasi zaryzykowali i jest sukces ale niestety jest też i tragedia. Ale to właśnie dlatego Polacy są najlepsi w zimowym himalaizmie bo nie boją się zaryzykować wszystkiego. Tak wygląda ten sport.

W ciągu dnia 6 marca od kierownika wyprawy Krzysztofa Wielickiego dotarło do nas więcej informacji porządkujących wydarzenia ostatnich 24 godzin.

4 himalaiści zdobywali szczyt kolejno ok. godziny 17-18.00, po czym bez zwłoki z/w na późną porę rozpoczynali zejście w dół. Chodziło o zejście jak najniżej zanim zapadną ciemności. Jako ostatni schodził Tomasz Kowalski. Przed nim był widoczny przez niego Maciej Berbeka. Choć każdy z uczestników posiadał radiotelefon to łączność była utrzymywana jedynie z Tomkiem Kowalskim i Arturem Małkiem (u Adama przestroiła się częstotliwość, Maciej nie używał radia z niewiadomych względów). Tempo schodzenia Tomka i idącego przed nim Maćka zaraz po zdobyciu szczytu od pierwszych minut zejścia było dramatycznie wolne. Do ok. godz. 2.00 6 marca - wciągu aż 7-8 godzin marszu i wspinaczki w dół - pokonali oni odcinek prawie do przełęczy -, który standardowo zajmuje ok. godzinę.

Adam Bielecki osiągnął obóz IV na 7400 m ok. 21.00 5 marca.
Artur Małek osiągnął obóz IV ok. 2.00 6 marca.

Tomasz Kowalski zgłosił kierownikowi przebywającemu w bazie, Krzysztofowi Wielickiemu, trudności z oddychaniem i ogólne osłabienie i miał zażyć lekarstwa w/g instrukcji. W czasie schodzenia z przedwierzchołka Rocky Summit zaliczył mały upadek w efekcie którego wypiął mu się rak. Podczas ostatniej łączności o 6.30 rano 6 marca meldował trudności z zapięciem tego raka. Mówił też, że widzi Macieja Berbekę. Tuż przed świtem widać było z bazy na wys. 4950 m światełko latarki na siodełku przełęczy. Rano jeden z pracowników bazy (kucharz) widział(?) postać pod przełęczą w okolicy szczelin (uznano, że to Maciej).
Od 6.30 czasu lokalnego nie ma żadnego kontaktu z zaginionymi. Ostatnia rozmowa z Maciejem Berbeką miała miejsce na szczycie o 18.00. Maciej rozmiawiał najprawdopodobniej z radia Tomka.
O świcie 6 marca z obzou II na 6200 m wyszedł do góry oczekujący tam w odwodzie Karim Hayyat i ok. 13.00 dotarł w/g raportu Wielickiego do szczelin. Oceniamy tą wysokość na ok 7700 m. Nie napotkał on żadnych śladów, widział wszystkie szczegóły drogi aż do przełęczy i wycofał się do obozu IV. Dwójkę himalaistów uznano od tego momentu oficjalnie za zaginionych.

Pogoda i widoczność 5 i 6 marca są dobre. Jest ok minus 35 stopni Celsjusza na 8000 m w nocy i 27 w ciągu dnia. Nie wieje wiatr. Ścianę cały czas przez lunetę z bazy lustruje Krzysztof Wielicki.
W obozie IV zostali na jeszcze jedną noc Artur Małek i Karim Hayyat. Ich zadaniem jest wypatrywanie zaginionych himalaistów. Rano będą oni musieli rozpocząć zejście do bazy. Pogoda ma się popsuć 7 marca w godzinach południowych. Od wysokości 7000 m aż to bazy ciągną się non stop liny poręczowe, dzięki którym zejście do bazy jest ułatwione, szybkie i bezpieczne nawet w trudnych warunkach.
Ok. godziny 2 6 marca z bazy do góry wyruszyli Shaheen Baig i Amin Ullah. Shahhen doszedł odo obozu II a Amin do obozu III.

Wciąż nie ma kontaktu z dwójką polskich himalaistów, którzy wczoraj zdobyli szczyt Broad Peak. Maciej Berbeka i Tomasz Kowalski zostali uznani za zaginionych. Ostatni kontakt z bazą mieli przed godziną 4 czasu polskiego. Niepokojące mogą być informacje o warunkach atmosferycznych - okno pogodowe nad masywem zamknie się jutro, nad te tereny nadciąga huragan. O takim scenariuszu pisze portal tvn24.pl. Cytuje on też wypowiedź Adama Hajzera, twórcy programu "Polski Himalaizm zimowy 2010-2015", który twierdzi, że szanse na znalezienie himalaistów "spadają dramatycznie", a "nadzieja gaśnie".
W rozmowie z TVN24 Hajzer dodał też, że "szanse spadają dramatycznie". - Jesteśmy pełni obaw. Nadzieja gaśnie - ocenił. Stwierdził też, że jednym ze scenariuszy może być upadek himalaistów w szczelinę. - Jest jeszcze kilka innych, m.in. wychłodzenie organizmu przy temperaturze minus 35, ale... Poczekajmy - nadzieja umiera ostatnia, chociaż Wielicki upoważnił mnie do podania informacji, że Berbekę i Kowalskiego uznaje za zaginionych - powiedział Polskiej Agencji Prasowej.

Na poszukiwanie Berbeki i Kowalskiego wyruszył jakiś czas temu Pakistańczyk Karim Hayyata. - Dotarł on do wysokości 7700 m, ale nie natrafił na żaden ślad. Z bazy o północy wyszli w górę jeszcze dwaj inni współpracujący z wyprawą Pakistańczycy Shaheen Baig i Amin Ullah. Są już na wysokości ok. 7000 m. Pomogą w znoszeniu sprzętu, bo teraz wszyscy muszą jak najszybciej schodzić niżej, gdyż nadciąga burza - dodał Hajzer.

6 marca o 21.30 Adam Bielecki, Amin Ullah i Shaheen Baig dotarli do bazy.
Późnym wieczorem, na polecenie kierownika, z obozu IV na 7600 m zaczęli sie wycofywać w dół Artur Małek i Karim Hayyat. Są poniżej oboziu III na 7000 m.

Artur Hajzer

Późnym wieczorem, na polecenie kierownika, z obozu IV na 7600 m zaczęli sie wycofywać w dół Artur Małek i Karim Hayyat. Są poniżej oboziu III na 7000 m.Artur Hajzer

Okno pogodowe kończy się. Ta noc będzie decydująca ale czy organizm ludzki wytrzyma.

Bardzo gorzkie zwycięstwo...

Rok temu tragedię ekipy Goeschl'a obierałem dużo mniej emocjonalnie.
Dziś gdy dostałem SMSa o zaginięciu chłopaków cały dzień chodzę struty.

W takich chwilach wszystkie pięknę słowa typu "Od śmierci w dolinach zachwaj nas panie" są gówno warte (benij - bez obrazy)

Gawiedź w necie gawiedzią, denerwować się, to mścić się na własnym zdrowiu za głupotę innych, Ernest Hemingway.

Jednak słowa Lwowa (kolegi naszych bohaterów), iż chłopaki mieli ciśnienie zabrzmiały dla mnie pejoratywnie.
Oni pojechali tam dla nas, dla Polaków, dla narodu, nie na prywatną wycieczkę.
Myślę, że każdy uczestnik takiej wyprawy czuje odpowiedzialność takiego przedsięwzięcia.
Kto, jak kto, ale Maciej, ojciec czterech synów, dowcipny, pomocny i skromny człowiek nie musiał i nie musi mieć ciśnienia.

Macieju, czekamy.

Macieju, czekamy.