Dzień dobry.
Miejsce akcji - okolice Morskiego tj Szpiglasowa Przełęcz i Szpiglasowy Wierch. Dzień akcji górskiej - wczoraj. Skład - św. Mikołaj Ali i św. Mikołaj Łukasz.
Przyjeżdżamy na Palenicę w okolicach 7 rano. Pustki, bileterów brak. Śniegu też nie ma. Pusto, szaro i ponuro. Znaczy się pięknie było. Dochodzimy w zwykłym czasie do schroniska. Jak zasiedlismy do gorących kawo - herbat schronisko opuścił Władysław C. 20 minut później widziano go na Palenicy
Natomiast my ruszamy na Ceprostradę. W górę szły jeszcze dwie osobniczki ( chyba na Wrota ). Chmury się obniżają. Jak zasiadliśmy na rozstaju szlaków to delikatny śnieżek łagodnie otulił kamyczki. Potem ( na Przełeczy ) śnieżek był już bardziej motyla noga.
Czas iść w prawo. Zaczyna się w większym stopniu śnieg na szlaku. Twardy i zmrożony. Butem nie ostrzonym idzie się nieprzyjemnie. Więc czas odziać zelastwo. No i w tym momencie następuje pierwszy prezent od Mikołaja Łukasza. Była to dobra rada dla dwójki idącej ( jak też zsuwającej się po stoku ) w obuwiu przydatnym gdzie indziej. Na szczęście byli rozsądni i po pozbieraniu się z pozycji leżącej wrócili. A ja za Alim poszedłem dalej. Kosy, zakosy i wpadliśmy na pomysł skrótu. Znaczy się w żleb kończący się praktycznie 15 - 20 metrów pod Przełęczą. W wyniku burzy mózgów ustalilismy, że ten żleb miał około 50 stopni nachylenia. Po wyjściu z niego weszliśmy na Przełęcz. Ali polazł na szczyt, ja zaległem.Nogi mnie bolały. A tu wiaterek i śnieżek co raz milej lata w koło. A, że sami jesteśmy to chłoszcze nas po ryjach. Czas wracać. Stwierdziłem, że tym żlebem wracać nie będę, że należy wrócić na ekumeniczny szlak. Który na pewno będzie milszy. Nie był. Wąski, czasami szło się stopa za stopą, zsunąć się było gdzie. I wialo. Wyło. Sypało. Doszlismy do rozstaju i przerwa na rozmowy o górach. Jak też poruszyliśmy kwestię słowa motyla noga.A. Ile takie slowo może wyrazić. W trakcie naszej dysputy z dołu wtacza sie trzech gości. Bez kijków, czekanów, w plecakach swych mogli co najwyżej schować papierosy i flaszkę, a nie raki. I znów prezent od nas - dobra rada. Nie poszli na Szpiglasową. Poszli nad Mnichowe Stawki. Wracamy do schroniska, ja trochę szybciej. I w schronisku zasiadamy w miejscu historycznym, nostalgicznym, wzruszającym. Przy "Miejscu przy stole". Nie muszę tłumaczyć o co chodzi.
Powrót na Palenicę przy czołówcę. Ostatni prezent - oświetlamy drogę trójce bez sternika. Tj bez latarki. Jazda w dom, w deszczu i śniegu. A ja potem jeszcze poszedłem Park Żywiecki zwiedzać. Pa.
Z tego względu zmieniłem ambitne graniowe plany i sobie zszedłem - choć na sam Szpiglasowy Wierch się wtoczyłem, a co! 
ale przynajmniej mam pewność,żeś to nie Ty mi przed samochodem przebiegł wieczorem 
