Forum portalu turystyka-gorska.pl

A teraz Syria - Bosra

Z Petry pojechaliśmy do Wadi Rum i dalej do Agaby, ale to zachowuję na koniec. Zaczynam relację od granicy jordańsko – syryjskiej. No cóż, dawne czasy się przypomniały jak się to latoś granice przekraczało. Pilot zebrał wszystkie nasze paszporty i wraz z swym jordańskim pomagierem oraz syryjską pomagierką (czekała na granicy) udali się do odnośnego urzędu. Trwało to około 2 godzin, bo musieli wszystkie nasze paszporty pokserować, – po co? Diabli wiedzą. Zostaliśmy też powitani – tutaj wszędzie albo stoją posągi zmarłego prezydenta Asada albo nowego prezydenta, też Asada, zresztą syna tamtego, albo ich dwóch naraz. Jak nie ma posągu to przynajmniej są wielkie portrety, wszędzie gdzie tylko jest jakiś kawałek miejsca aby je powiesić. Od razu mi się dawne lata przypomniały.
Jedziemy teraz do Bosry, krajobraz trochę inny niż ten, do którego zdążyliśmy się przyzwyczaić w Jordanii – mniej górzyście, ale bardziej zielono, do Pustyni Syryjskiej stąd kawałek drogi.
Bosra, oczywiście ta starożytna (teraz Bustra asz-Szam), położona na płaskowyżu 800 m npm, to drugi po Palmyrze pod względem wielkości i znaczenia obszar archeologiczny w Syrii. Tak nawiasem mówiąc – kto chce dowiedzieć się więcej o starożytnym Rzymie lub Grecji to powinien się udać właśnie tu, na Bliski Wschód bo tu zabytki zachowały się znacznie lepiej niż w miejscach macierzystych..
Historia osadnictwa ludzkiego w Bosrze ginie w pomroce dziejów, wiadomo tylko to, że w okresie od I wieku pne do I wieku ne, miasto wchodziło w skład królestwa nabatejskiego i wraz nim dostało się w 106 roku pod władanie rzymskie. Bosra nawet wtedy awansowała – stała się stolicą prowincji Arabia. I otrzymała nazwę Nova Trafiana Bosra, na cześć panującego wtedy cesarza.. Panowanie rzymskie to okres największej świetności Bosry – zbudowano tutaj i w okolicach cały szereg znakomitych budynków i budowli wykorzystując do ich budowy miejscowy wulkaniczny bazalt. Niestety nie jest on optycznie zbyt piękny i dlatego niektóre ruiny, które pokazuję na zdjęciach budzą niekiedy skojarzenia z obiektami kółek rolniczych lub PGR-ów dwadzieścia lat po transformacji. Zwłaszcza, dlatego, że niekiedy bywają one nadal użytkowane (też widać na zdjęciach).
W IV wieku Bosra staje się ważnym ośrodkiem chrześcijaństwa na tym terenie. W roku 632 jako jeden z pierwszych dużych ośrodków miejskich w Syrii dostał się pod panowanie arabskie a nawet drugi kalif, Omar, obrał ją sobie jako siedzibę. Miasto prosperowało wtedy znakomicie jako przystanek na drodze pielgrzymkowej do Mekki. Swoje robiła też pieczołowicie podtrzymywana legenda, że sam twórca islamu, Mahomet miał sięn tu spotkać z chrześcijańskim mnichem Boheirą. Młody Mahomet uczestniczył wtedy w karawanie kupieckiej swojego wuja. Zakonnik po rozmowie zachwycił się jego mądrością i przepowiedział mu wielką przyszłość.
Te trzy okresy – rzymski, bizantyjski i arabski wywarły swoje piętno na miasto co jest do dziś widoczne w ocalałych w lepszym lub gorszym stanie zabytków.
Najbardziej znamienity to oczywiście olbrzymi teatr rzymski z widownią na 15 000 osób i znakomicie zachowanym proscenium, co nie jest częste w przypadku rzymskich, greckich oraz hellenistycznych teatrów. Niestety nie posiadałem dostatecznie szerokiego obiektywu, aby pokazać wielkość budowli. W okresie wypraw krzyżowych całe miasto a głównie teatr przekształcono w twierdzę. Była ona na tyle potężna, że oparła się dwukrotnym oblężeniom króla jerozolimskiego Baldwina III. Nadany wtedy obronny charakter budowli jest widoczny do dzisiaj. Teatr jest użytkowany do dzisiaj, odbywa się tu szereg cyklicznych bądź okolicznościowych imprez stąd widoczne na zdjęciach instalacje elektryczne, niestety zainstalowane w sposób, najdelikatniej mówiąc dość niedbały.
Drugi z znamienitych zabytków Bosry to również użytkowany do dzisiaj meczet Omar. Ściśle mówiąc jest to dziedziniec dawnego meczetu przykryty współczesnym stropem. Powstał w latach 720-21 (niektórzy badacze twierdzą, że wcześniej). Tak czy owak to jeden z najstarszych nadal czynnych meczetów skali całego Islamu. Powstał prawdopodobnie w wyniku przeróbki pogańskiej świątyni. Do meczetu przychodzą dzieci na naukę religii (a islam ponoć jest teokratyczny) Jakość zdjęć z wnętrza meczetu niestety kiepska – miejscowy mułła czy inny urzędnik surowo zabrania i egzekwuje zakazy stosowania flesza.
Warownia odparła krzyżowców, jednakowoż wkrótce uległa hordom mongolskim, które w 1260 r. zdobyły i zniszczyły miasto. Odbudowało się i jeszcze w XV wieku prosperowało po staremu jako przystanek dla pielgrzymek do Mekki, potem jednak opustoszało. Odżyło na nowo w XIX wieku gdy przybyli tu Druhowie, uchodźcy z pobliskiego Libanu, którzy opuścili swój kraj ogarnięty zamieszkami pomiędzy muzułmanami a chrześcijanami, które wielokrotnie przeradzały się w straszliwe rzezie.
Druzowie na terenie starej Bosry pobudowali nowe domy, tylko warowny teatr oparł się tym zamierzeniom.. Około 50 lat temu zburzono je i dokonano odkrywek starej zabudowy, częściowo ją rekonstruując. Nie wydaje mi się, aby dokonano to precyzyjnie. Szacuje się, że 85% dawnej Bosry nadal jest jeszcze pod warstwą piachu i gliny

Z Bosry już niedaleko do Damaszku, gdzie mamy zaplanowany nocleg. Damaszek to moloch – 8 milionów mieszkańców – to coś tak jak pięć Warszaw. Hotel na szczęście jest w centrum, w pobliżu zarówno hotelu Hilton jak starego bazaru. A kto obiedzie w hotelu zagłębi się w uliczki bazaru położone tuż obok słynnego na cały Islam Meczetu Ummajadów ten wprost z XXI wieku przeniesie się w krainę z bajek z 1000 i jednej nocy. Bo taki jest właśnie Damaszek., miasto w którym siedzi diabeł na daszku.
W następnym odcinku odwiedzimy Sajdanaję i Malulę, dwa małe miasteczka nieopodal Damaszku, które słyną na cały świat z pradawnych chrześcijańskich, prawosławnych klasztorów, do których pielgrzymują prawosławni z całego świata – mowę rosyjską słyszy się tam dość często.

Jak zwykle zapraszam do obejrzenia albumu:
http://picasaweb.google.pl/japko175/SyriaBosra#

a dla zachęty parę zdjęć:


1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8..

9.

10.