No i w końcu udało się zgrać pogodę z partnerem do wspinu. Od soboty ustalaliśmy telefonicznie termin. Pogoda była niepewna, więc wybór padł dopiero na czwartek. Spotykamy się we środę w Murowańcu. Wieczorem ustalamy strategię przy napojach chłodzących... umysły.
Po dobrej dość nocy w pokoju pięcioosobowym w czwórkę (w tym chrapiących brak) wstajemy około 06:30 i po rzucie okiem na termometr przed wejściem głównym stwierdzam, że chyba się wczoraj zanadto schłodziłem tymi napojami – 14°C!!! Wieje, i to dość mocno, ale co to dla nas harcerzy. Ruszamy sprawnie w kierunku Czarnego Stawu Gąsienicowego, aby po przejściu Karbu udać się ścieżką w stronę żlebu opadającego z Mylnej Przełęczy. Tu opuszcza nasze towarzystwo Mariola, która udaje się dawnym szlakiem w stronę szlaku sprowadzającego ze Świnickiej Przełęczy – też ładnie. My zaś, zrazu nieco nie przyjemnem piargiem, udajemy się na przełęcz. Na przełęczy wieje nieznacznie, więc sprawnie przybieramy barwy wojenne i... na Szafę.
Po pokonaniu pierwszej trudności i pierwszego wyciągu zakładamy drugie stanowisko i dość sprawnie kończymy drugi. W obu wyciągach wystąpiło po jednym miejscu, przy którym trzeba było trochę pokombinować. 
Po wejściu na Zadni reszta drogi, aż do Przełęczy Kościelcowej nie nastręcza już żadnych trudności. Na przełęczy halny pokazuje nam, na co go stać. Na stanowisku, na 1,5 metrowym odcinku liny tańczę, jak on mi zagra. Sama wspinaczka na Kościelec jest przyjemnym uwieńczeniem kilku uprzednich godzin pracy. I... wreszcie ludzie. Kilka fot i w dół na spotkanie z mocami nieczystymi. Już w trakcie zejścia czuć było siarką...
Udaje nam się jednak przebłagać mrocznego i świńskim truchtem oddalamy się w dół do Murowańca. Potem jeszcze tylko przez Jaworzynkę do auta i... jesteśmy uratowani.
P. S. Marek, dzięki za fajną wycieczkę. Myślę, że w przyszłości uda nam się jeszcze wspólnie połazić.
