Pojechałam jeszcze w góry. Trzy dni w czerwcu to za mało dla mnie. Chciałam jeszcze. Tym razem połaziłam trochę więcej, w końcu kolejna wyprawa dopiero za rok... .
I tak po dość wczesnym przyjeździe 28 lipca, bagaż na kwaterę i na szlak. Jakiś łatwy spacerowy, bo jednak po całej nocy w busie, troszkę oczy lecą. No to taki spacerek: Zazadnia - Wiktorówki - Rusinowa - Gęsia - Waksmundzka - Polana Kopieniec - Kuźnice. Szlakiem tym idę po raz czwarty czy piąty, ale lubię ten spacerek. Taka rozgrzewka.
Dzień kolejny, czyli 29 lipiec. Idę na dworzec, patrzę stoi autobus na Słowację. Po raz pierwszy na tamte szlaki. Po przeczytaniu przewodnika, studiowaniu map, ruszam na szlak określany jako ten dla tych co swą przygodę z Tatrami zaczynają. No ze Słowackimi zaczynam. A więc wysiadam na przystanku Tatrzańska Kotlina i ruszam takim szlakiem:
Tatrzańska Kotlina - schronisko Szarotka -Wielki Biały Staw - Przełęcz pod Kopą - Zadnie Koperszady - Jaworzyna.
Zaczynam iść chyba z głową w chmurach. Bo nie zauważam znaku w kierunku schroniska
Z początku nie wygląda nic strasznie, szeroka leśna dróżka. Ale jak zaczynam iść pod górę wśród drzew i krzaków, zero znaków, myślę coś nie tak. To nie może być szlak dla początkujących. Cofam się powoli. Wracam tą sama drogą i wtedy zauważam znak na schronisko. I potem już tylko łatwo i przyjemnie, polecam tę trasę, bo jest piękna widokowo i łatwa. Po drodze ławeczki dla zmęczonych turystów. Ludzi niewielu na tym szlaku. Cisza, spokój, piękne widoki.
Kolejnego dnia chciałam wyjechać też na Słowację wcześniejszym autobusem, ale nie miałam euro, bo zapomniałam dokupić. Ubezpieczenie oczywiście miałam już dzień wcześniej. Tak więc ruszyłam tym późniejszym. Tym razem taki szlak.
Tatrzańska Łomnica - Łomnicki Staw - Rakuska Przełęcz - schronisko przy Zielonym Stawie - i na dół na przystanek Biała Woda.
Aby się nie przemęczać wjechałam sobie kolejką gondolową nad staw. A po co się męczyć szlakiem, skoro można sobie życie ułatwić
Z mapy mi wynikało, ze podchodzi się ze 3 godziny. A tak około 30 minut i już na górze Dalej już przyjemnie. Z przełęczy widoki bajeczne. Złaziłam wyjątkowo powoli, ale co się będę spieszyć. Czasu miałam dużo, dlatego zupełnie wyluzowałam. Szlaku nie zgubiłam I kozicę spotkałam 
W schronisku herbatka. Mają pyszną herbatę w schroniskach. A potem na dół, gdzie jeszcze ze 30 minut czekam na autobus. Słoneczko przygrzewa tak więc można czekać i się grzać w jego promieniach
31 lipca. Tego dnia już o 6 ruszam autobusem. Tym razem do Starego Smokowca. I kolejką na Hrebienok. A potem dalej do Schroniska Zamkowskiego, dalej do Terinki, a potem na Lodową Przełęcz i na dół do Jaworzyny. Oj, dał mi ten szlak troszkę w kość, ale za rok i tak go powtórzę. Może będzie więcej widoków, bo tym razem to w Dolinie 5 Stawów Spiskich to mgła. Podejście na Przełęcz uciążliwe, ciągle coś się spod nóg sypie. I tu również mało ludzi. Wszyscy tłumnie skręcają na szlak na Czerwoną Ławkę. A ja miałam strach jakoś tam iść. Trochę mnie wizja tylu łańcuchów tam przestraszyła. I poszłam na Przełęcz Lodową. Może tam łącznie z 10 osób spotkałam na tamtym szlaku. Większość szłam sama. Trochę się chmurzyło, więc dość szybko maszerowałam Doliną Jaworową, muszę tam wrócić aby na spokojnie pooglądać widoki.
cdn... .
ale udało w końcu wejść na Sławkowski,Krywań,i doliną Furkotską Doliną przez Bystre Sedlo..skorzystam z Twojej relacji wybierając się znów na Słowację 
Ale było już dość późno, a ja chciałam się w ciuchcię władować 
Nie wyobrażam sobie czegoś takiego teraz. Dobrze czuję się tylko w górach, na włóczęgach 
