Cel, jak zwykle był ambitny...
Wyjeżdżamy w składzie: GoAway, Kilerus, Golanmac i Rohu.
Tym razem naszym środkiem transportu jest TransFrej.
Droga mija nam na wchłanianiu napojów energetycznych i analizowaniu drogi wejściowej.
Wysiadamy u naszych przyjaciół z NT. Niedługo później znajdujemy punkt honorowego dawcy za 1zł od pisuaru. Po długiej i trudnej wspinaczce drogą Kościuszkiego, rozbijamy obóz przy Lewiatanie. Tam zaopatrujemy się w niezbędny sprzęt do złojenia naszej góry marzenia, najwyższego szczytu Gorców Turbacza.
Dalsza część drogi jest dość mozolna i trudna orientacyjnie.
Jakieś pół godziny po wejściu w maliny droga nieoczekiwanie skręca w lewo przez rwący potok. Dobrze jest tutaj założyć stanowisko z mostowej poręczy.
Na kłodach rozbijamy obóz.
Droga zaczyna nas przerażać, szczególnie półmetrowej głębokości kałuże.
Po jakiś trzech wyciągach gubimy naszą drogę i pakujemy się w znaczne trudności przekraczające V.
Cały czas nam towarzyszy widok na Tatry.
Ja prowadzę.
Po drodze widzimy szczątki dawnych zdobywców.
Czyli jednak ktoś w rodzinie macapa się wspinał.
Ciarki mnie przechodzą.
Dochodzimy jednak do kolejnego obozu.
Co się działo dalej można sie domyślić. Generalnie trudności dalszej drogi nas przerosły i Turbacz pozostał w sferze naszych marzeń.
Ze ściany wycofywaliśmy się zjazdami.
Przy Lewiatanie znowu rozbijamy obóz i okazuje się, że obok jest także punkt honorowego dawcy tylko bardziej na widoku ale za darmo...
Wycieczka tak nas wyczerpała, ze w autobusie zmaga nas sen...
P.S.
Nikt nie rzygał!
to zdjęcie nadało by się idealnie na "zaprzyjaźnione" forum 
Piękne pokonanie trudności stylem melanżowym,brawo!!!
