Próbuje się ugadać z 'Krzyśkiem' na gadu odnośnie wyjazdu w Tatry. Planów mam kilka. W końcu dziweczyna Krzyska nie wytrzymuje:
- Tak motyla noga, wymyślacie, wejdźcie se na Krywania w nocy!
Krzysiek się zadumał, a dziewczynie ręce opadły
- Ciekawy pomysl z tym wschodem. Chociaz nie, zachod będzie lepszy - napisałem.
I tak o godzinie 11 wyjechalismy z Bielska-Białej. Okazało się, że kawał tam drogi. Przez korki jechaliśmy 3 godziny. Co to będzie spowrotem?
Jadąc widzimy, że nad Krywaniem są niezbyt przyjemne chmury. Nie może być brzydko
Zaparkowalismy w Trzech Studniczkach. Dzieki temu, że jestesmy tak późno, nie musimy płacić za cały dzień, tylko za 3 godziny.
Popylamy czerwonym szlakiem do Jamskiego Stawu. Mimo, że wydaje nam się iść spokojnie, skracamy czas prawie dwukrotnie.
Teraz skręcamy na niebieski i powoli pniemy się w góre. Caly czas spotykamy schodzących Słowaków. W sumie juz pozno, więc trzeba wracać
. Jeden nawet nam zwraca uwagę na to, że na górę jeszcze daleko.
Powoli się rozpogadza ale w około jakieś mniejsze i ciemne chmurki się kręcą.
Sesja zdjęciowa z krukiem.
Podejście długie ale mamy przecież dużo czasu.
Gdy wtaczamy się na szczyt, to oczywiście mamy ambitne plany żeby na początku coś zjeść, a dopiero później przygotować się do sesji zdjęciowej. Wiadomo jednak jak było
. Gdyby była nas tam czwórka, to na pewno bysmy się pozabijali!
Najwyższy zachód pod słoncem
O 21 schodzimy ze szczytu i zasuwamy zielonym szlakiem. Niedługo później jest kompletnie ciemno.
Spieszymy się, bo szczyt Krywania spowiły chmury i zrobiło się dość nieprzyjemnie. Idąc przez las popylamy jeszcze szybciej. Nakręcamy się, że gdzieś tam w krzakach siedzi niedźwiedź.
Przy samochodzie jesteśmy o 1.10. Samochód wyglada jakby stał na srodku drogi, bo wzięli ogrodzenie parkingu.
Powrót masakryczny. Tak mi sie chciało spać!!! Oczy mi sie przewracały na wszystkie strony. Jestem pelen podziwu dla Krzyska, że jeszcze w tym stanie zdołał prowadzić.
Świetna wycieczka. Cieszę się, że w końcu udąło mi się zdobyć ten szczyt.
PKP
