Plany plany i jeszcze raz plany… były naprawdę ciekawe ale .. właśnie musi być jakieś „ale”-pogoda- prognozy są fatalne ,ale ciśnienie na wyjazd olbrzymie. Więc pada decyzja że zejdziemy pod ziemię. O 16 wyjazd z pod Wieliczki i przed 18 jesteśmy w Zakopcu –tam jedzenie i Marek nas podrzuca do Kir(On nocował w Kondratowej i bawił się z „boazerią”).
Przed 20 jesteśmy w schronie tak jak obiecaliśmy by miła Pani z recepcji na nas nie czekała
.Po zajęciu pokoju rozpoczynamy ZTGM dołączając się do okna gdzie był zasięg i gdzie toczyło się wieczorne życie schroniskowe. Niemal do 24 rozmawiamy z dziewczynami pracującymi w schronie-a czas mija nam na piwku i rozkminach na wszystkie możliwe tematy. Wylansowaliśmy GEKONY i nasz blog więc jeśli to czytacie to pozdrowienia 
Wracamy do pokoju i tam kończymy nasze zapasy.. no tak jak zwykle padło wszystko o było liczone na 2 dni. Pobudka o 7:30 –pada i to pada mocno –szybkie śniadanie, przepakowanie i po 15 min jesteśmy na szlaku do jaskiń. Raptawicka to około 40 min zwiedzania po korytarzach na wszelkie możliwe sposoby –tam chociaż nie pada i nie wieje. Myśleliśmy o tym czubie co się tu zamurował z miłości i nie dziwie mu się że odpuścił temat
Obłazkowa jest następna ale tam po 10 min niema co robić- zabieramy co trzeba bo teraz czas na finał –plecak i kurtki chowamy w dziurze i dawaj w mylną. Byliśmy tam ponad 2 godziny wchodziliśmy wszędzie gdzie się da-raz gubił się szlak ,raz go znajdowaliśmy. 2 piwka wypite w totalnych ciemnościach przy odgłosach cieknącej wody to coś niesamowitego.
Było bardzo mokro –chwilami płynął strumyk po skałach. Nad głowami co chwile wypatrywaliśmy kolejne Wentyle a było ich tam sporo- fajnie spały i wyglądały jak przyklejone z plasteliny. Gdy wyszliśmy na światło dzienne naszym oczom ukazało się słońce ,ale ciągle padało. Rzut monetą czy wracamy pod prąd jaskinią po plecak czy ścieżka. Padało na ścieżkę . Schodzimy do drogi budząc sensacje wśród gromady krasnali (ach te pelerynki)i udajemy się na Wąwóz Kraków –cisza ,śniegu trochę i Smocza Jama-która powinna być nazwana błotna bo syf tam straszny-schodzimy tą samą drogą budząc sensacje wycieczki szkolnej ,która nas fotografuje. Jeszcze podejście pod wejście do Mylnej po plecak i zasuwamy do schronu na jedzenie. Piwka przeplatamy czymś ciepłym. Chowamy całe mokre ciuchy jaskiniowe do plecaka i po pożegnaniu się w recepcji lecimy na Kiry co zajęło nam dokładnie godzinę. Tam już czekał Marek ,który nas porozrzucał tak by każdy mógł szybko i wygodnie wrócić do domu(choć trochę się w pewnym temacie stawiał heheh
) za co dzieki
Było super –ZTGM pełną gębą !
na dniach będzie kilka fotek na naszym blogu z typowego ZTGMu
wieczorkiem dotarłem do schronu - superkameralna atmosfera, moze 5 osób w tym 2 dziewczyny z obsługi 
Piękne jest takie jaskniowanie. A biesiada w mylnej to niepowtarzalny klimat, potwierdzam 
, to pooglądac fotki i poczytac zawsze mozna, fajnie sie pobawiliście 
