Z moich planów wakacyjnych jednym z głównych punktów było zdobycie Mount Blancu. Ze względu na odległość - 2 dni jazdy samochodem - po drodze miało być wyjście na Grossglockner. Glossglokner to przyjemne z pożytecznym: ładny szczyt, przerwa w podróży i aklimatyzacja. Niestety pogoda spłatała figla i Gloss był zasypany śniegiem i zapowiadano dalsze opady. No cóż wola nieba - z nią się zawsze zgadzać trzeba. Postanawiamy wyruszyć na aklimatyzację do Szwajcarii, gdzie prognozy pogody są obiecujące. Wybór pada na Braithorn 4164 m npm. leżący obok miejscowości Zermatt. Dodatkowym argumentem przemawiającym za Braithornem jest jego otoczenie. Ale o tym później.
Wyruszamy z Zakopanego ( też aklimatyzacja) 1.06.06 o godz 10.
Po drodze nocleg w Austrii w przydrożnym hoteliku za 27 euro. 2 czerwca dojeżdżamy do Szwajcarii przez Lichtensztajn( jeszcze tam nie byłem).
Pogoda się poprawia więc biorę aparat i pierwsze fotki nad jeziorem Genewskim. Na drugiej fotce fajne zestawienie gór chmur i wody.
Dojeżdżamy pod wieczór do celu. Fajna spokojna wioska Herbrigen( fonetycznie) położona 7 km od Zermatt , a w niej pesjonat "Monte Rosa" którego właścicielką jest mame Rose.Wspaniała właścicielka i wspaniałe warunki, chociaż drożej niż w Austrii - nocleg + wyżywienie 33 euro.
Powitanie jest super - Braithorn w zachodzącym słońcu
W sobotę 3 czerwca jedziemy z Leonardem i Maciejem do Zermatt z zamiarem zdobycia Braithornu. Miasteczko bardzo ładne i schludne.To fotka z ich Krupówek( wjazd do miasta jest zabroniony, oprócz uprzywilejowanych- jak do Kuźnic)
Idziemy do stacji kolejki gondolowej by wyjechać na Kleine Mattehorn 3883 m npm. Przy kolejce spotykamy towarzyszy niedoli Marcina i Wojtka
którzy na ten dzień mają inne plany.
Kupujemy bilety które nie są tanie (43 euro) i w drogę.Ze względu na lekki niepokój co do zachowania organizmu na wysokości robimy przerwę na stacji pośredniej 2939 m npm.
Tu robię fotki: Monte Rosa drugi co do wysokości szczyt Alp 4634 m npm
Zermatt z wysokości
3 wierzchołkowy Braithorn
Dojeżdżamy do górnej stacji. Tam charakteryzacja, która idzie dość wolno bo nie można wykonać żadnych gwałtownych ruchów. Wszystko co robi się szybko kończy się zawrotami głowy i szybkim oddechem . Powoli uspokajamy się i w drogę.Zaraz po wyjściu wita nas piękna i dostojna góra - Mattehorn 4478 m npm. Na 3 zdjęciu po lewej od Mattehornu Dent d'Herens - z którą polscy alpiniści mają pewne rachunki.
Idziemy coraz wyżej. Jest zimno i do tego silny wiatr. Ale to nie przeszkadza w robieniu fotek. Tu z lewej potężny masyw Mount Blancu 4807m npm.Dzieli nas tylko 5 dolin.
Kto ma szczęście to ma . Na Braithorn idzie też kompania żandarmerii górskiej w ramach ćwiczeń Tu na lodowcu pod Braithornem.
Idzie się trudno, chociaż nie ma trudności technicznych.Ciężko złapać oddech, serce wali niesamowicie. Tętno dochodzi do 160. Kilkanaście kroków i odpoczynek. Ale widoki z wierzchołka rekompensują trud.
Kosmici
Monte Rosa po sąsiedzku
Nasza Dolina z Braithornu
Zaczynamy schodzić Aklimatyzacja przebiega świetnie. Oprócz lekkiego oszołomienia i bólu głowy nie ma drastycznych(lub bardziej gastrycznych) oznak wysokości. Powoli schodzimy do kolejki i zjeżdżamy.
Na dole spotykamy kolegów którzy podeszli na 3 tys m. Bohaterowie są zmęczeni.
Koło kościoła spotykamy świstaki witające alpinistów którzy żywi schodzą z Matterhornu.Na nasz widok nie reagują.
.
Ze względu na piękno Mattehornu w niedzielę udajemy się na " spacer" wokół Mattehornu. Słowa tu nie potrzebne, więc tylko powiem że wyszliśmy na 3000 m. npm i Mattehorn zostanie w pamięci na zawsze.
A świstak siedzi i w te sreberka...
W centrum widoczny Breithorn
"Mała kokietka" się schowała
Schodzimy szybko na dół. Koledzy już czekają. Ruszamy do Francji do Chamonix. Tam jest cel wyprawy Mount Blanc.
C.d.n.
Niczego nikomu nigdy nie zazdroszcze, ale samo spojrzenie na Matterhorn na zywo. 
Tego zazdroszcze. 
