Rok 2017 nie był może dla mnie jakiś spektakularny ale sporo udało mi się połazić i zobaczyć mnóstwo miejsc, w które wybierałem się od dawna. Zaczęło się po sąsiedzku czyli w Ojcowskim Parku Narodowym, który mam na wyciągniecie ręki - przy siarczystym styczniowym mrozie.
W dniu 22 stycznia wyruszamy na zaległą zimową Baranią Górę w składzie Ania, Ula, Andrzej, Mariusz i ja. Robimy pętelkę z Wisły – Czarnego. Na szczycie dołączyła do nas również Roma z Bielska, dla której to stały poligon do działań. Piękna zima, kapitalna przejrzystość, dobre towarzystwo. PKP.
Już tydzień później razem z Elą, Ulą, Alkiem i Danielem udajemy się na wschód słońca na Ćwilinie. Krótka piłka - wejście i powrót do Gruszowca. Znowu świetnie trafiliśmy. Widoki bajkowe, choć trochę zmarzliśmy czekając na słoneczko. Akcja była błyskawiczna, bo zdążyłem jeszcze na finał AO Federera z Nadalem.
Dwa tygodnie później realizujemy kolejny cel tej zimy – Pilsko z przełęczy Glinne. Tym razem są ze mną Ania, Ela i Ula. Znów super pogoda. Trochę trzeba przejść w bezpośrednim sąsiedztwie nartostrady, ale szczęśliwie udaje nam się przeżyć.
Piątego marca uderzamy wyżej – robimy jedyny dostępny legalnie zimą szczyt leżący w słowackich Tatrach Wysokich a mający powyżej 2000 m n.p.m. czyli Predne Solisko. Tu już był prawdziwy bój z narciarzami bo praktycznie szlak turystyczny na znacznym odcinku pokrywa się z nartostradą. Dwa razy narty śmignęły mi jakieś 10 cm od głowy. Ostatnie podejście dość ambitne za względu na zdradliwe szczelinki, gdzie raz po raz zapadają się nasze nogi, ale wreszcie jest – jesteśmy na szczycie.
]
Na powrocie przeszliśmy kawałek magistralą – śniegu po pachy, ale jakoś udaje nam się dotrzeć do przetartego odcinka szlaku wiodącego w kierunku Krywania.
Pod koniec marca znów jestem w Ojcowie i obserwuję jak nieśmiało zima przechodzi w wiosnę.
Pierwszy weekend kwietnia to już prawdziwy powiew wiosny. Robi się nagle bardzo ciepło. Zbiera się tym razem większa ekipa Ania, Marysia, Mariusz, ja i dwóch Pawłów. Konieczne jest zaangażowanie do wyjazdu busa Pawła. Robimy pętelkę na Południcę w Niskich Tatrach z miejscowości Ilanovo, leżącej nieopodal Liptowskiego Mikulasza. Może jak będę miał chwilę to zrobię dłuższą relację z tego wyjazdu, bo fajnie było i szlak bardzo oryginalny.
Było pięknie i wiosennie, miało się wrażenie, że jest polowa maja a nie sam początek kwietnia.
Również na dobre symptomy wiosny zaczęły się pojawiać w Ojcowie.
W kwietniu również nieco przypadkowo mam okazję być służbowo w Warszawie. Oj wieki tam nie byłem, więc nawet ucieszyłem się z takiej możliwości.
Pod koniec kwietnia wreszcie pierwszy dłuższy wyjazd w tym roku. Razem z nowosądeckim PTT jadę do Czech. Na początek Praga.
Kolejny dzień to skalne miasto Hruboskalsko i zamek Valdstejn.
Dalej Prochowskie Skały.
Przedostatni dzień to kapitalne kolejne skalne miasto Małoskalsko a wcześniej zamek Kost.
A na koniec w ostatnim dniu bardzo przyjemne miasteczko Kutna Hora z kaplicą czaszek i wieloma interesującymi zabytkami.
Obszerna relacja z tego wyjazdu pod tym linkiem:
viewtopic.php?f=11&t=19673Właściwie zaraz po powrocie mam okazję uczestniczyć wraz z Aldoną w koncercie Brujerii i Napalm Death w krakowskim klubie Kwadrat. Po wyjściu czekała na mnie bardzo niemiła niespodzianka bo ktoś poważnie uszkodził mi samochód, ale sprawca zostawił namiary, więc jakoś na spokojnie udało się to załatwić. Koncert był konkretny. Jeszcze ze 2 dni piszczało mi później w uszach
.
Czternastego maja wraz z Elą i Mariuszem jedziemy ponownie na Słowację na jednodniówkę. Tym razem robimy Kubińską Holę i Mincol lezące vis a vis Wielkiego Chocza. Bardzo fajna traska, choć widoki z samego szczytu trochę ograniczone.
Dzień później jestem już służbowo w Bydgoszczy na targach wod-kan z koleżankami i kolegą z pracy.
A tydzień później ze znajomymi z byłej pracy na Dniu Melioranta w Muszynie…
Niespełna 3 dni później mknąłem już samochodem do Nowego Sącza zabierając po drodze Elę i Daniela na kolejny wyjazd z PTT – tym razem w Niskie Tatry.
W sobotę robimy Kralową Holę (ten rozlazły szczyt z anteną na górze) tak dobrze widoczny ze słowackich Tatr Wysokich.
W niedzielę znaczną część grupy dopadła choroba filipińska, więc planowana trasa została zmieniona i skrócona. Ostatecznie robimy pomniejszy szczyt o miłej nazwie Cudeńko. Ale i tak było przyjemnie, a towarzystwo zacne.
Dwa tygodnie później wyjeżdżamy z ludźmi z pracy na integrację – tym razem do Sandomierza.
W niedzielę zwiedzamy z przewodnikiem ruiny zamku Krzyżtopór.
Dwa dni później ponownie zmierzamy samochodem do Nowego Sącza by wyruszyć z PTT na kolejny wyjazd do Rumunii. Akcja Rumunia zaczyna się na dobre w historycznym mieście Sigishoara.
Potem już jest bardziej górsko. Drugi dzień to piękne i ambitne pasmo Piatra Craiului.
W piątek robimy najwyższy szczyt w górach Ciucas o tej samej nazwie.
W sobotę pada, więc ostatecznie kończy się na zwiedzaniu zamku Bran i Braszowa.
Pod poniższym linkiem jest długa szczegółowa relacja z tego wyjazdu:
viewtopic.php?f=11&t=19703Na początku lipca jedziemy z ekipą starych dobrych znajomych na nasz doroczny czterodniowy wypad na Słowację. Zaczynamy od jednego z ostatnich niezdobytych przeze mnie jeszcze bastionów Słowacji – czyli Klaka leżącego w Małej Fatrze.
Nazajutrz do naszej ósemki dołączają jeszcze Ania z Mariuszem i wspólnie wchodzimy na Mincol i Wielką Łąkę (najwyższy szczyt Luczańskiej Małej Fatry).
W trzecim dniu na ciężkim kacu wreszcie odwiedzamy legendarne Sulovskie Skały.
a na koniec w czwartym dniu pobytu u naszych południowych sąsiadów zamek Lietava oraz wchodzimy na szczyt Ostre należący do grupy Wielkiej Fatry.
Więcej zdjęć i informacji na ten temat pod tym linkiem:
viewtopic.php?f=11&t=19745Pod koniec lipca fachowcy zaczęli mi robić podjazd do domu, więc było więcej pracy i trochę nerwów. Aby choć na chwilę się od tego wszystkiego oderwać w niedzielę 30 lipca wybieramy się z rodzinką na zamek Chęciny.
A skoro już tam byliśmy to podjechaliśmy jeszcze kawałek i szybko sobie zrobiłem Łysicę przy okazji. Nie byłem tam nigdy wcześniej, więc dobrze się złożyło.
Upał był tego dnia okrutny. Wracając ze Św. Katarzyny udaje mi się przez okno samochodu złapać jeszcze fajny zachód słońca.
Szesnastego sierpnia rozpoczynam upragniony urlop, ale dzień wcześniej jadę z trzema niewiastami (Elą, Ulą i Moniką) w Tatry i robimy część głównej grani Zachodnich od Salatyna do przełęczy Palenica. A jak już tam byłem to jeszcze mnie naszło na Siwy Wierch, więc pociągnąłem dalej przez Białą Skałę do Huciańskiej Przełęczy. Dziewczyny zgarnęły mnie jak wracały.
Relacja z tego wyjazdu dostępna pod tym linkiem:
http://forum.turystykagorska.pl/viewtop ... bbe3fb2e3dNazajutrz wyjeżdżamy rodzinnie na dłuższy urlop. Na początek meldujemy się w dawno planowanym Kazimierzu Dolnym. Pogoda wciąż nam dopisuje.
Po niespełna trzech miło spędzonych dniach udajemy się dalej na północ do Białegostoku do mojego dobrego znajomego Władka, u którego spędzamy kilka dni, zwiedzając w tym czasie okolicę.
Na początek pobieżnie Białystok.
Kolejny dzień rozpoczynamy w Narwiańskim Parku Narodowym.
Następnie rejs po Narwi motorówką w okolicach Tykocina.
I zwiedzanie samego Tykocina, który okazał się być pięknym miastem z imponującym kościołem p.w. Św. Trójcy, zamkiem, synagogą i innymi zabytkami.
Ale to nie koniec atrakcji tego dnia – przygotowanych przez Władka. Przemieszczamy się do miejscowości Bohoniki, gzie zwiedzamy jeden z dwóch znajdujących się w Polsce meczetów.
Potem regionalny obiad i udajemy się do miejscowości Kruszyniany, gdzie znajduje się drugi z wspomnianych meczetów.
Tutaj jeszcze mamy okazję obserwować rekonstrukcję bitwy.
Niedziela powitała nas deszczem, ale byliśmy w transie zwiedzania, więc cały czas pod przewodnictwem Władka ruszamy rano do Białowieskiego Parku Narodowego. Świetne jest muzeum BPN. Nawet nasza małolata była żywo zainteresowana wszystkimi roślinami i zwierzątkami w gablotach, zwłaszcza, że ogląda się je w klimatycznym półmroku z komentarzem. Polecam każdemu kto będzie w okolicy.
Potem oczywiście obowiązkowo rezerwat żubrów.
Na obiedzie lądujemy w regionalnej restauracji o nazwie Siołobuda.
A na koniec jeszcze specjalna atrakcja dla Ewci - czyli dom Baby Jagi. Jak będziecie w okolicy to warto tam podjechać z dzieckiem.
I tak pracowicie mija nam kolejny dzień na Podlasiu. Władek okazał się doskonałym przewodnikiem i w niespełna 3 dni pokazał nam tyle, ile sami pewnie w tydzień byśmy nie zobaczyli.
W poniedziałek rano ruszamy nad Bałtyk – tym razem do Krynicy Morskiej. Początkowo były kłopoty ze znalezieniem noclegu, ale w końcu się udaje i kotwiczymy tam na kolejny tydzień. Bardzo fajne miejsce. Ciekawostką są tu całe stada dzików wędrujących sobie po miasteczku jakby nigdy nic. Pierwszy raz widziałem coś takiego.
Aby się jednak nie znudzić morzem w międzyczasie fundujemy sobie wycieczkę do Malborka. Ile razy ja się już wybierałem do tego miejsca i wreszcie się udało.
Wracając już ostatecznie do domu zatrzymujemy się na chwilę w Kwidzynie, by rzucić okiem na tamtejszy zespół katedralno – zamkowy.
Wakacje były bardzo udane, wiele udało się zobaczyć i odpocząć psychicznie.
W pracy trzeba było szybko nadrobić zaległości bo zbliżał się wielkimi krokami kolejny górski wyjazd. Tym razem Ukraina z krakowskim PTTK. Ósmego września siedzę już w autokarze zmierzającym do naszych wschodnich sąsiadów.
Na początek niepozorny Ciuchowy Dział i dużo ciekawsze ruiny zamku Tustań.
W drugim dniu już uderzamy w samo serce Gorganów – robimy szczyty Ihroviets i Wysoka.
Dzień trzeci zaczynamy od przejazdu gruzawikiem by potem wspiąć się na Sywulę i Małą Sywulę. Wciąż pogoda i warunki nam dopisują.
Czwartego dnia przejeżdżamy do Polanicy, odwiedzając po drodze Skały Dowbosza.
Piąty dzień to mordercza wyprawa na Bliźnicę w koszmarnych warunkach pogodowych.
W kolejnym dniu natura wszystko nam jednak wynagradza i przy pięknej choć wietrznej pogodzie wchodzimy na „dach” Ukrainy na Howerlę.
Już wracając do domu w kolejnym dniu zwiedzamy szybko Drohobycz…
i akcja Ukraina 2017 przechodzi do historii.
Obszerna relacja z tego wyjazdu pod tym linkiem:
viewtopic.php?f=11&t=19716Dziesięć dni później mam okazję pojechać do Wrocławia, z której skwapliwie korzystam. Zwiedzamy oczywiście to z czego to miasto słynie - czyli Panoramę Racławicką, Starówkę, Halę Tysiąclecia, Ogród Zoologiczny, Ogród Japoński - a wszędzie oczywiście wszechobecne krasnale.
Korzystając z uroków wczesnej jesieni czasami jeżdżę trochę rowerem. Oczywiście pierwszy wybór to niezmiennie Ojców i Pieskowa Skała.
Na początku października wreszcie się wybieramy z kolegami z pracy na grzyby. Przy okazji nieco przypadkiem zahaczyliśmy o zalew Świnna Poręba.
A w połowie października zabieram moją mamę i jej znajomą na dwudniowy wyjazd krajoznawczy na Podkarpacie. Zaczynamy w niedzielę od Kalwarii Pacławskiej.
a potem Przemyśl
W poniedziałek po całonocnej walce z myszą na fajnej skądinąd kwaterze zwiedzamy przepiękny zamek w Krasiczynie.
a następnie Jarosław z bardzo ładną cerkwią.
Znowu cudem udaje mi się zdążyć na halówkę. Co autostrada to autostrada .
Trzy dni później zmierzamy już busem Pawła na kolejny wyjazd na Dolny Śląsk. Startujemy z Sobótki i wchodzimy na Ślężę.
Wieczorem kwaterujemy się w Międzygórzu a nazajutrz wchodzimy na Śnieżnik a później Czarną Górę.
Trzeciego dnia pogoda nie sprzyja, więc podjeżdżamy samochodem na Górę Igliczną, a potem zwiedzamy Kłodzko na czele z historyczną twierdzą.
Na koniec tego czterodniowego wyjazdu odwiedzamy wodospad Wilczki oraz wchodzimy na Szczeliniec Wielki.
Znów cudem udaje mi się zdążyć na halówkę.
Relacja z tego wyjazdu pod tym linkiem:
http://www.forum.turystyka-gorska.pl/vi ... 11&t=19752Na początku listopada odwiedzam moje pobliskie tereny – tym razem Dolina Bolechowicka i Kobylańska.
W połowie listopada ostatni raz w tym roku jedziemy na Słowację. Tym razem w planie są szczyty Łomne i Prawnacz z wejściem przez Dolinę Prosiecką. Warunki bardzo fajne, już zimowe. Działo się wtedy.
Dłuższa relacja pod tym linkiem:
viewtopic.php?f=11&t=19529Ojców znów powoli zaczął zmieniać szatę na zimową…
Ostatecznie sezon górski i w ogóle turystyczny 2017 zamykam w dniu 17 grudnia 2017r., kiedy to razem z Marysią, Romą, Pawłem i Danielem (a częściowo również z Markiem) wchodzimy na Szyndzielnię, Klimczok i Błatnią z Wapienicy.
Nie był to na pewno zły rok pod względem turystycznym. Miałem okazję być w Czechach, w Rumunii na Słowacji i na Ukrainie na kilkudniowych górskich wyjazdach. Do tego nadrobiłem mnóstwo zaległości w naszym pięknym kraju. Wszedłem wreszcie na Ślężę i na Śnieżnik. Wreszcie dotarłem do Kazimierza Dolnego, na Podlasie, do Malborka i do Wrocławia. Do tego 2 dni na Podkarpaciu przy przepięknej pogodzie. Cieszą mnie bardzo zimowe wyjścia w góry, których jeszcze kilka lat temu konsekwentnie unikałem – właściwie to nie wiem dlaczego. Z lenistwa chyba. Na wyjazdach towarzyszyli mi wspaniali ludzie, głównie znajomi, choć oczywiście kilka nowych osób miałem okazję poznać. Rok 2018 był równie udany, ale jak to zwykle bywa moje relacje wrzucam ze sporym poślizgiem… Teraz już są konkretne plany na rok 2019, a rok 2018 opiszę mam nadzieję niedługo jak znajdę chwilę.
Z pozdrowieniami
Wojtek
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Ale nie widzę.
