Nie mogę się zabrać za tę relację. Pewnie będę ją pisał długo, ale jak nie zacznę to nie skończę. Tak i zaczynam.
Cała rodzina chciała zgodnie jechać na majówkę do Zakopanego, tylko o dziwo nie ja. Wszystkie prognozy mi pokazywały, że będzie ciągle lało. Tylko poniedziałek miał być ładny. Czas pokazał, że ja uja się na tej pogodzie znam i było przepięknie.
Na ów poniedziałek Filip miał zaplanowany atak szczytowy na Rysy, ale ciśnienia nie było kompletnie. To i odpuściliśmy. Jak i wiele innych ambitnych celów. Miało być rodzinnie i fajnie. Tak więc łącznie z rodziną szwagra w 6 osób plus pies marki York po Tatrach grasowaliśmy przez tydzień i mi się nie nudziło.
Zaczęło się w sobotę od wyjazdu z domu około południa. Rodzina jechała ze szwagrem, a ja pracowałem w okolicach Końskich i miałem do nich dojechać wieczorem już na miejsce. Kiedy wyjeżdżałem zadzwoniłem około 15h, żeby ich zlokalizować i okazało się, że są przed Częstochową. Przez 3 godziny przejechali 100 km. Tym sposobem spotkaliśmy się na początku zakopianki ku szczęściu większości, bo szwagrowi walnęła klimatyzacja.
Zainstalowaliśmy się na kwaterze i poszli na Krupówki, hajda i hulaj dusza.
Rano ruszyliśmy ze szwagrem zbierać kamienie po krzakach a dzieciaki z mamami zdobyły Sarnią Skałę. Nawet mi było szkoda, bo jak tam byłem to widoków nie miałem żadnych.
Juniorzy pod Sarnią Skałą
Jeżowy Wierch
O ile Jeżowy był dość łatwy, bo fru fru granią i tyle, to kolejna góra była wyzwaniem nad którym się pochylałem kilka miesięcy. Po pierwsze chłopaki, którzy tam byli opowiadali o przedzieraniu się przez wiatrołomy. Spodziewałem się kilkugodzinnego haszczingu. A po wtóre kompletnie nie wiedziałem gdzie jest i jak wygląda ta góra, ani nie miałem jej na żadnej mapie. Tyle co wyczytałem z Wikipedii.
Góra nazywa się Holica Huciańska. Podjechaliśmy w okolice i przy drodze był zajazd jakiś co się nazywał "Holica". Poszedłem do miłej pani sprzedającej drewniane mieczyki i ciupagi z pytaniem "Gdzie ta góra ?"
Oj samochodem to wy tam nie wiedziecie - mówi pani. Druga leśna cesta w lewo, pod górę i cesta w prawo grzbietem.
Myślę sobie - Jaka cesta ? Autem ? Co ona do mnie opowiada. - Ale nic jedziemy. Jedna cesta jest zaraz za zajazdem, drugą znajdujemy po jakichś dwóch, może trzech kilometrach. I faktycznie było tak jak miła pani tłumaczyła. Przez cały grzbiet Holicy świeżo przeryto nową drogę spychaczem. Autem terenowym by wjechał. Tym samym Holica stała się obecnie najłatwiej dostępnym szczytem z Korony Tatr. Tak to już w życiu jest, że z daleka wszystko wydaje się trudne, a potem jakoś to idzie.
Holica Huciańska
Widok na okolice wierzchołka
A tak wygląda nowo wyryta droga
Wieczorem pojechaliśmy na Termy do Chochołowa. Fajne, ale Białka jednak wygrywa. Nie byliśmy jeszcze tylko w Gorącym Potoku w Szaflarach. W Białkę jest wpakowany taki pieniądz, że naprawdę ciężko to przebić.
I tak minął dzień pierwszy.
Tam jest tyle sklepów, kramów. Dziewczęta zwiedzały sklepy. Popatrzyłem trochę na ludzi, też fajnie.
Mam nadzieję że jakiś tam urlop zachowałeś na "alpejskie" wypady?
Te skróty nad potokami, to mnie przerażają. Żona nic?
