PROLOG
Na pierwszy wypad poza Tatry trzeba było przygotować strzał z grubej rury i oczywiście musiało paść na najpiękniejszą trasę trekkingową w opinii tych, co w Tatrach nigdy nie byli. Wyjazd z przyczyn prozaicznych musiał być zorganizowany i liczniegrupowy, co dla szlakowego samotnika miało być nie lada wyzwaniem, ale w praniu znalazł się całkiem prosty sposób na ominięcie problemu.
Zaledwie 29 godzin spędzonych w podróży i w końcu docieramy do pierwszego przystanku - Leverogne, uroczej wioski zabitej dechami – czyli kościół, jednej sklep czynny w zawsze nieodpowiednich porach i nasz pensjonat u włoskiej cioteczki.
1 dzień: Val Ferret (IT) – Grand Col Ferret – Val Ferret (SUI)
Po beznadziejnym tradycyjnym śródziemnomorskim śniadaniu, w postaci puchatej bułki z marmoladą, zagryzanej croissantami i ciastem oczywiście z marmoladą, ruszamy do Courmayeur, by złapać miejscowy busik z podwózką w górne piętro Val Ferret . Pierwsze wrażenie (nowicjusza) – mamma, ile tu przestrzeni, o! krowy w potoku, a tam wow! kawałek lodowca. Aparat pracuje jak szalony (chociaż warunki długimi momentami wujowe i większość zdjęć poszła do kosza). Ocalało niewiele
Do Eleny warunki znośne, ale w okolicy przełęczy nadciągnęły chmury, wygwizd niemiłosierny, widoki żadne. Po ekspresowym popasie przetaczamy się jeszcze szybciej na drugą stronę i oczywiście 50 m niżej cisza…
Schodzimy do Ferret gubiąc po drodze jednego uczestnika. Chłopaczek pstrykał fotki kwiatkom, pszczółkom i nawet nie zauważył, kiedy został sam. Orły, sokoły czy co tam nad głowami nam latało nie zdążyły się na szczęście polskim mięskiem pożywić – po 40 minutach poszukiwań delikwent zostaje za uszy przyprowadzony do stada.
Wracamy do Leverogne przez Wielkiego Bernarda, z którego miały być kapitalne widoki, a było standardowo ujowo. W autokarze decydujemy się na wspólny zakup jedynego słusznego certyfikowanego bernardyna w okazyjnej cenie 30.000 eur, ale wyszło, że nie starczy nawet na smycz.
Wielki Bernard się zlitował na moment odsłaniając:
) i stamtąd pomykamy żwawo na spotkanie ze wspomnianą wiedźmą na Col de Balme. Przełęcz tradycyjnie schowana szczelnie za chmurami, a ponoć tam „otwierają się najpiękniejsze w całym rejonie Mont Blanc panoramy: opadające w doliny języki lodowców d’Argentiere i Mer de Glace oraz Igły Chamonix”. Tiaaa, może inną razą…
