Forum portalu turystyka-gorska.pl

Wszystko o górach
portal górski
Regulamin forum


Teraz jest Pt mar 29, 2024 10:44 am

Strefa czasowa: UTC + 1




Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 108 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3, 4  Następna strona
Autor Wiadomość
PostNapisane: N sie 23, 2015 9:00 pm 
Stracony

Dołączył(a): Pn lut 11, 2013 4:09 pm
Posty: 9871
Lokalizacja: FCZ
grubyilysy napisał(a):
prof.Kiełbasa napisał(a):
jest moc!
trzeba korzystać z życia zanim największą jego atrakcją będzie promocja na pampersy w lidlu :mrgreen:

Te co ty teraz na nie polujesz, to jest naprawdę całkiem przyjemny czas w życiu.
Prawdziwe wyzwanie to cieszyć się życiem polując na promocje pieluchomajtek.

ja wcale nie mówię że nie :mrgreen:

_________________
NIE MA LEPSZEGO OD MIĘGUSZA WIELKIEGO!


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: N sie 23, 2015 9:17 pm 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 07, 2006 8:19 pm
Posty: 18162
Cholera, ale przygoda! Świetne krajobrazy.

Faktycznie, jak serial, na który niestety trzeba czekać... :wink:


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pn sie 24, 2015 4:35 pm 
Uzależniony ;-)
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn gru 07, 2009 1:45 pm
Posty: 907
Tak się złożyło, że dopiero teraz mogłem przeczytać Twoją relację, za to aż 3 odcinki naraz. Ola, Sebastian... bez żadnej ściemy, ależ ja Wam zazdroszczę.

Po przeczytaniu książki Guy'a Grieve - Zew natury. Moja ucieczka na Alaskę, o której już rozmawialiśmy (na marginesie mam nadzieję że o niej też słowo padnie :wink: ) podobna wyprawa jest moim marzeniem. Gdy dowiedziałem się (bez względu na to w jakich okolicznościach :P ) co planujecie wiedziałem, że będzie hit i się nie myliłem.

W "innym miejscu" Martyna napisała "Mega spokój". To dokładnie to, czego dzisiaj potrzebowałem. Czekam na więcej i więcej :)

_________________
"I chłonę. Szukam. Pragnę. Tęsknię. I wiem że będę szukał. Wystarczy raz zasmakować nieznanego."
"Gdzieś pomiędzy początkiem drogi, a szczytem znajduje się odpowiedź na pytanie, dlaczego się wspinamy."
pionowemyśli.pl | fanpage | instagram | flickr


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pn sie 24, 2015 6:49 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): Wt lip 10, 2007 9:34 pm
Posty: 2525
Lokalizacja: mazowieckie/małopolskie
Madness napisał(a):
Tak się zastanawiam... Jak skończysz tę relację, to nie
wiem co ja będę czytał do porannej kawy... Chyba zacznę od nowa;)

Ależ ja z przyjemnością powtórzę ten trip i opiszę jeszcze raz :lol:

Krabul napisał(a):
To samo robiliśmy na Alasce, choć nie było to aż tak
daleko na północ (61 st. szer N z tego co pamiętam) to pod koniec czerwca nie robiło się nawet trochę ciemno.

Przedziwne wrażenie. My przez pierwsze 2 dni pilnowaliśmy zegarka, żeby zupełnie nie stracić poczucia czasu ;)
kefir napisał(a):
RE-WE-LA-CJA :!: Klimat, pomysł, książka. Macie jaja :mrgreen:

zephyr napisał(a):
coś czuję, że to będzie wyprawa roku ;) z niecierpliwością czekam na c.d :) zdjęcia rewelacja :!:

Dzięki! :)
ania-kamzik napisał(a):
Olu, uwielbiam Twoje relacje i zdjęcia!
Gratulacje wielkie i życzę duuużo równie pięknych, fascynujących i wspaniałych wypraw w przyszłości ! :)

Dzięki serdeczne, bardzo mi miło no i oby życzenia się spełniły :)
gouter napisał(a):
Kiedy wreszcie się pojawi lądolód?

Na samiuśkim końcu :twisted:
Jakub napisał(a):
ogólnie super . Jak ja bym tam poleciał to chciałbym teżzobaczyć ten lądolód i np. tzw. cielenie się lodowca i powstawanie gór lodowych. Wam się to udało?
ps: nie miałem pojęcia że tam tyle komarów. Pewnie jednak na lądolodzie byłby od nich spokój. :wink:

Lądolód udało się zobaczyć, ale góry lodowe to już inna bajka i inna kasa niestety. Tzn możliwe byłoby to w tym rejonie wiosną, z Sisimiut, które leży nad Atlantykiem, ale wówczas ACT przemierzalibyśmy w śniegu, a do takiej wycieczki musielibyśmy się już inaczej przygotować. Najpopularniejsze miejsce do oglądania gór lodowych to Zatoka Disko niedaleko miasta Illulisat i nawet początkowo chcieliśmy szarpnąć się na taką wycieczkę, ale statek kursuje tylko w soboty, a w sobotę akurat mieliśmy lot powrotny. Poza tym jest to dość kosztowna impreza.
Co do komarów, cóż... no one expects mosquitoes' inquisition :mrgreen: A z pewnością nie w takim wymiarze.
Na lodowcu te małe dranie też nas dopadły, ale to były jakieś najtwardsze, odporne na temperaturę sztuki.
prof.Kiełbasa napisał(a):
trzeba korzystać z życia zanim największą jego atrakcją będzie promocja na pampersy w lidlu :mrgreen:

DO-KŁA-DNIE tak!
kilerus napisał(a):
Faktycznie, jak serial, na który niestety trzeba czekać... :wink:

Takie życie, czasu ostatnio ciągle brak :/ ale postaram się sprężyć :)
Mroczny napisał(a):
Ola, Sebastian... bez żadnej ściemy, ależ ja Wam zazdroszczę.

Powiem tak, taki wyjazd jest pod każdym względem do ogarnięcia, włącznie z finansowym. W wersji budżetowej kosztem są przeloty i liofy, ewentualnie ubezpieczenie. Nas wyniosło to nieco drożej, bo musieliśmy kupić porządniejszy śpiwór, namiot, duży plecak, buty i kilka innych rzeczy, ale jeśli ktoś ma wyposażenie "biwakowe" i planuje sam trekking bez wodotrysków typu rejs statkiem, loty awionetką itp ;) to najzwyczajniej nie wyda na miejscu pieniędzy, bo przez większość czasu nie ma gdzie. Czy to nie piękne? :D Idealna wycieczka dla skner :lol:
Mroczny napisał(a):
na marginesie mam nadzieję że o niej też słowo padnie :wink:

Oczywiście - bezbłędnie wpasowała się w nasz wyjazd :)
Alaska to byłoby coś... ale to już grubsze przedsięwzięcie, przynajmniej te bardziej dzikie zakątki rodem z ww. książki. Gdy myślę "Alaska" pierwsze co staje mi przed oczami to film Grizzlyman i to nieco studzi mój zapał :lol: Z resztą przed Grenlandią byliśmy prawie zdecydowani żeby lecieć na Spitzbergen, bo zimą pojawiły się tanie bilety, do czasu aż doczytałam, że zagrożenie ze strony niedźwiedzi polarnych jest tam na tyle wysokie, że na miejscu trzeba wypożyczyć strzelbę, żeby móc bezpiecznie poruszać się poza miastem. Mrok!
Cytuj:
Gdy dowiedziałem się (bez względu na to w jakich okolicznościach :P )

Heh, Sebastian przeprasza za okoliczności, ale cytując "myślałem, że bardziej chwalisz się na tych fejsbukach". Tiaaa... :roll: :wink:

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pn sie 24, 2015 11:52 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): Wt lip 10, 2007 9:34 pm
Posty: 2525
Lokalizacja: mazowieckie/małopolskie
Canoe Centre - Ikkattooq (część 1 / dzień 4)
Dystans – 22 km
Podejścia – 550 m
Zejścia – 350 m


01.07.2015
Według przewodnika dzisiejszy odcinek ma być najdłuższy ze wszystkich etapów i posiada największą sumę podejść. Szczerze mówiąc powoli zaczynam odczuwać w nogach i plecach przebyte kilometry i przez chwilę nawet pojawia się myśl, żeby zrobić dzień restu. Z drugiej strony będąc dopiero na 60-tym kilometrze drogi, człowiekowi jeszcze gdzieś głęboko w głowie tli się lęk, że nie zdążymy na samolot w Sisimiut, więc szkoda "marnować" czasu i póki mamy siłę musimy iść. Po porannej toalecie i śniadaniu ruszamy z nastawieniem, że w razie czego po prostu rozbijemy się gdzieś po drodze. Miejsca pod namiot jest tu pod dostatkiem ;)

Kolejny dzień wita nas piękną, słoneczną pogodą.

Obrazek

Obrazek

Obrazek

Mniej więcej od Canoe Centre krajobraz wyraźnie zaczyna się zmieniać, staje się bardziej urozmaicony. Na zdjęciu poniżej widać w końcu pierwszy honorniejszy pagórek na naszej trasie (najprawdopodobniej szczyt Pingu 1221 m n.p.m.)

Obrazek

Ogromne głazy, jak ten poniżej, są coraz częstszym widokiem.

Obrazek

Przyznam, że pierwszy dzień wędrówki nie wywarł na nas aż tak silnego wrażenia. Po drodze nie było żadnych spektakularnych widoków. Dominowały rozległe równiny, poczucie wielkiej przestrzeni, cisza i spokój, jednak to wszystko nie wzbudzało takich emocji jak np. moment w którym po raz pierwszy zobaczyłam Dolomity. Mniej więcej od Canoe Centre krajobraz zaczął się zmieniać, nasze plecy przyzwyczaiły do plecaków, dzięki czemu mogliśmy bardziej skoncentrować się na tym co nas otacza. Poczułam, że dopiero teraz naprawdę zaczyna mi się tu podobać .

Obrazek

Uszliśmy nie więcej niż dwa kilometry kiedy nagle potknęłam się i prawie wyrżnęłam jak długa na prostej ścieżce. Co jest?? Patrzę pod nogi, a tu prawy but uśmiecha się do mnie odklejoną w 1/3 podeszwą. Nie wierzę... Buty męczone w górach przez 5 lat, o każdej porze roku i w każdych warunkach, postanowiły rozpaść się właśnie tu, na największym zadupiu świata. A najtrudniejszy teren dopiero przed nami. Cudownie. Co prawda przechodziliśmy kilkukrotnie przez niewielkie mokradła, ale do głowy by mi nie przyszło, że taka ilość wody może tak szybko zniszczyć but.

W naszym 40 kilogramowym bagażu zabrakło dwóch rzeczy: lornetki do wypatrywania kopczyków i zwierzaków, a teraz okazuje się, że również najzwyklejszego sznurka. Sebastian próbuje jakkolwiek ocalić podeszwę przed zupełnym odklejeniem i obwiązuje but bandażem:

Obrazek
Kącik młodego druciarza, odsłona pierwsza.

Po tej małej operacji na otwartym bucie ruszamy w drogę i po niedługim czasie dochodzimy do końca jeziora. Przy brzegu błyszczą dwie srebrne blachy - to nasze kanadyjki.

Obrazek

Po jakimś czasie spotykamy rodzinę z dwójką dzieci. Mężczyzna opowiada nam, że mieszkają na Grenlandii i postanowili wybrać się z dziećmi na wycieczkę. On sam musi świetnie znać te tereny, bo tłumaczy, że dostali się tu jakimś skrótem z Sisimiut. Jaki skrót może prowadzić z miasta oddalonego o ponad 100 km? Poza szlakiem poruszają się tu tylko zwierzęta i myśliwi. Dzieciaki były oczywiście zachwycone, bez cienia zmęczenia na twarzach, co pokrzepiało i deprymowało zarazem ;-)

Obrazek
Bagna, moczary, grzęzawiska - od dziś nieodłączni towarzysze wędrówki.

Zaobserwowaliśmy, że mniej więcej do godziny 12.00-13.00 temperatura jest znośna, później upał zaczyna być naprawdę dokuczliwy, a słońce do 17.00 utrzymuje się bardzo wysoko na niebie. Dziś pożałowałam jeszcze jednego "braku" - kremu z porządnym filtrem. Słońce przez cały czas świeci na nas z lewej strony, dlatego lewą rękę mam już mocno spieczoną. Po kolejnych kilku kilometrach robimy postój, a ja próbuję osłonić ramię owijając je bandażem elastycznym. W oddali dostrzegamy jak z przeciwnej strony zbliża się do nas jakaś postać. To już piąta osoba na szlaku. W takim miejscu to niemalże tłok! :) Okazuje się, że turystą jest bardzo sympatyczna młoda Holenderka, z którą ucinamy sobie pogawędkę. Tak jak w normalnych okolicznościach ludzie nawiązując rozmowę poruszają temat przysłowiowej pogody, tak na ACT nieodłącznym motywem wszelkich rozmów są komary. Komary towarzyszą człowiekowi o każdej porze i w każdej sytuacji. Dosłownie, w każdej. Zapewniam, że taka kwestia jak załatwiania potrzeb fizjologicznych i czynności higienicznych w terenie, gdzie roślinność sięga do łydki, nigdy nie robi się ciemno, a nad głową krąży rój komarów jest niezwykle istotna. NIEZWYKLE! Mężczyzn ten problem dotyczy jednak w odrobinę mniejszym stopniu, dlatego też miło było znaleźć zrozumienie i wsparcie w tym temacie u drugiej kobiety i podzielić się doświadczeniem ;) Niezawodne w przypadku komarów okazały się nawilżane chusteczki z środkiem komarobójczym, które dosłownie ratowały nam tyłek :D Alicjo Barahono, stokrotne dzięki za ten podarunek!

Obrazek

Obrazek

Powoli zbliżamy się do połowy dzisiejszego odcinka. Na mapie, dokładnie pośrodku trasy, zaznaczone jest polecane miejsce na camping. Jest to mały półwysep widoczny na zdjęciu poniżej, z lewej strony jeziora. Postanawiamy tam dojść i na miejscu zdecydować, czy idziemy dalej czy rozbijamy namiot.

Obrazek

Przejście rozległą doliną (zdjęcie powyżej) do półwyspu zajmuje nam prawie dwie godziny i daje ostro popalić. Kto by pomyślał, że trudnością tego szlaku będzie nie tylko ciężar plecaków i dystans, ale przede wszystkim upał i mokradła? Co i rusz przechodzimy przez grzęzawiska, które są wylęgarnią komarów. Po chwili poddajemy się zakładamy moskitiery. Ostre słońce powoduje, że na podmokłych terenach robi się parno, co w połączeniu z siatką na twarzy i gorącem utrudnia oddychanie. Żeby tego było mało, wychodząc z doliny schodzimy ze ścieżki i próbujemy dojść na półwysep skrótem, na przełaj. Teren przypomina głębokie torfowiska i idąc potykam się co chwilę. Bandaż na bucie nie wytrzymuje tej próby więc przy okazji zahaczam o wszystko klapiącą podeszwą. Idę i klnę na czym świat stoi, aż w końcu docieramy zziajani na miejsce. Sebastian krząta się jeszcze i usiłuje wybrać jakieś miejsce pod namiot. Pyta mnie o coś, ale go nie słucham. Robi mi się niedobrze ze zmęczenia. Zalegam przy jakimś kamieniu i dłuższą chwilę siedzę nieruchomo wyrównując oddech. Czuję się dokładnie jak mój towarzysz dwa dni wcześniej, w drodze do Katiffik. Mnie wykończył nadmiar słońca, jego brak wody. To było naprawdę głupie. Ten dzień pokazał wyraźnie, że nie tylko w górach nie warto zbyt późno wchodzić na szlak. Od tej pory staramy się by wczesnym popołudniem mieć większość drogi za sobą i jak najkrócej maszerować gdy słońce jest w zenicie.

Po dłuższym odpoczynku puste żołądki dają o sobie znać. Czas na obiad. Liofilizowany makaron z oliwkami i pomidorami smakuje przepysznie, a to oznacza, że byliśmy naprawdę głodni ;)

Obrazek

Znajdujemy odpowiednie miejsce i rozbijamy nasz 5-gwiazdkowy hotel.

Obrazek

Obrazek
Sebastian nie miał lekko, komary ewidentnie wolały pić jego krew. Było to widać nawet po wejściach do namiotu - z mojej strony siedziało raptem kilka sztuk, za to jego wejście obsiadł rój.

Wypoczęci i najedzeni zaczynamy dostrzegać w jak fantastycznym miejscu jesteśmy.

Obrazek

Obrazek

Gdzie nie spojrzeć - woda i góry. Stojąc tyłem do brzegu mam wrażenie jakbyśmy byli na wyspie pośrodku jeziora. Jest już dość późno, a na horyzoncie nie widać żywej duszy. Zapowiada się, że będziemy tu zupełnie sami.

Zapominamy o zmęczeniu, zakończenie dzisiejszego dnia wynagrodziło nam wszystko.

Więcej zdjęć ---> http://footsteps.cba.pl/index.php/act-dzien-4/

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 6:10 am 
Przypadek beznadziejny
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn sty 24, 2011 7:54 pm
Posty: 2482
Dzisiejsza kawa znów smakowała wybornie ;)

Po tej części uświadomiłem sobie, że nigdy nie będę mógł tam jechać (uwierz na słowo, że te małe france lubię mnie bardziej niż Sebastiana), więc tym bardziej cieszę się, że mogę poczytać o takich miejscach. A czyta się rewelacyjnie - dla mnie to przyjemność, niczym dobra książka. Dzięki Ola!

PS. Przedostatnie foto jest rewelacyjne, widać, że jesteście bardzo szczęśliwi. Na Waszym miejscu wydrukowałbym je w dużym formacie, nie żałował kasy na ładną ramę i powiesił w widocznym miejscu - pewnie już wpadliście na to moje "odkrycie" ;)

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 7:56 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Cz sty 25, 2007 9:48 am
Posty: 7564
Zdjęcie pogryzionego Sebastiana robi wrażenie. Pozostałe również, na szczęście w innym stylu. :) Madness ma rację z tym zdjęciem przed namiotem, super pamiątka. Natomiast czekam niecierpliwie wieści, czy poradziliście sobie jakoś z butem (nie wiem, znaleziona w jakimś punkcie postojowym duct tape?) - mam nadzieję że nie musiałaś wędrować z kłapiącą podeszwą do końca.


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 8:11 am 
Uzależniony ;-)
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn gru 07, 2009 1:45 pm
Posty: 907
Madness napisał(a):
Przedostatnie foto jest rewelacyjne, widać, że jesteście bardzo szczęśliwi. Na Waszym miejscu wydrukowałbym je w dużym formacie, nie żałował kasy na ładną ramę i powiesił w widocznym miejscu
Nic dodać, nic ująć. Bije z tego zdjęcia ogromny spokój.

Pisz Ola dalej, pisz.

_________________
"I chłonę. Szukam. Pragnę. Tęsknię. I wiem że będę szukał. Wystarczy raz zasmakować nieznanego."
"Gdzieś pomiędzy początkiem drogi, a szczytem znajduje się odpowiedź na pytanie, dlaczego się wspinamy."
pionowemyśli.pl | fanpage | instagram | flickr


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 8:40 am 
Kombatant
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Wt wrz 02, 2014 7:06 pm
Posty: 699
Lokalizacja: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwy- rndrobwllllantysiliogogogoch
Tam nie robiliście rest-daya, nie róbcie w robieniu relacji, bo nie ma to jak o poranku zobaczyć piękną, zieloną Grenlandię i pogryzionego Sebastiana ;)

_________________
Zob za zob, glavo za glavo,
Zob za zob, na divjo zabavo!


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 10:08 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Cz cze 18, 2009 11:04 am
Posty: 10402
Lokalizacja: miasto100mostów
Jest coraz lepiej.
Mroczny napisał(a):
Nic dodać, nic ująć. Bije z tego zdjęcia ogromny spokój.
Fota tzw. 'ramkowa', do popatrzenia na nią, gdy wk.urw na drugą osobę przekracza wartości niebezpieczne dla jej zdrowia.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 12:33 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): N wrz 11, 2005 1:39 am
Posty: 1740
Lokalizacja: Zamość
Ta wyprawa jest naprawdę niesamowita :)

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Wt sie 25, 2015 6:46 pm 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn sie 30, 2010 12:43 pm
Posty: 3533
Lokalizacja: Węgierska Górka
Madness napisał(a):
Po tej części uświadomiłem sobie, że nigdy nie będę mógł tam jechać (uwierz na słowo, że te małe france lubię mnie bardziej niż Sebastiana)


mnie również zjadły by żywcem. Poza tym po tylu ugryzieniach co miał Sebastian wyglądałbym z raz grubiej :wink:

widoki z tego odcinka już są mega :shock: :!:

_________________
Galeria zdjęć


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Śr sie 26, 2015 9:46 pm 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 07, 2006 8:19 pm
Posty: 18162
A tam to ta pogoda jest cały czas taka żyleta?


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Śr sie 26, 2015 10:13 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): Wt lip 10, 2007 9:34 pm
Posty: 2525
Lokalizacja: mazowieckie/małopolskie
Canoe Centre - Ikkattooq (część 2 / dzień 5)
Dystans – 22 km (cz.1 i cz.2)
Podejścia – 550 m
Zejścia – 350 m


02.07.2015
Ranek wita nas mocnymi podmuchami wiatru i stalowym niebem. Nad górami w oddali kłębią się ciężkie chmury. Zagęszczamy ruchy. Liof, herbata, ekspresowe mycie w jeziorze i zabieramy się za zwijanie obozu. Kiedy jesteśmy gotowi do drogi spadają pierwsze krople deszczu. Opuszczamy półwysep i próbujemy odszukać porzuconą wczoraj ścieżkę. Deszcz to nasila się to ustaje, ale mimo tego idzie się dużo lżej niż w poprzednich dniach. Powietrze jest rześkie, a słońce raczej nie będzie nam dziś dokuczać. Myślę sobie, tego jeszcze nie grali żeby człowiek narzekał na zbyt dobrą pogodę na urlopie. Rok temu prawie modliłam się o jeden słoneczny dzień, teraz z radością naciągam foliowy płaszcz. Nie dogodzisz ;)

Kiedy zbliżamy się do końca cypelka dostrzegamy w dole namiot rozbity na złotym piasku. Zdaje się, że właśnie doszliśmy do miejsca które Paddy Dillon określił w przewodniku "śródziemnomorską plażą". Rzeczywiście, dość egzotyczny widok w tym zakątku świata. Podchodzimy bliżej i wypatrujemy biegnący tuż przy plaży szlak. Przy namiocie kręcą się dwie osoby. Po blond czuprynie Anny poznajemy, że to "nasi Niemcy" z Canoe Centre. Piękną miejscówkę wybrali na biwak, sama z chęcią zostałabym tu na kolejną noc. Niemcy dopiero zabierają się za składanie namiotu, dlatego nie czekamy na nich i po przywitaniu i krótkiej rozmowie ruszamy dalej. Od tego momentu zaczynamy zdobywać wysokość. Początkowo ścieżka choć wąska, jest dość wyraźna i nie skupiamy się szczególnie na wypatrywaniu kopczyków. Jak to na mozolnych podejściach, idziemy trochę na autopilocie. Im dalej tym teren robi się bardziej grząski. Nagle szlak się urywa. Przed nami roztacza się widok na rozległą równinę kończącą się długim, wysokim grzbietem. Gdzieś po jego stromych zboczach powinien biec szlak, który wyprowadzi nas na usiany jeziorami płaskowyż. Musimy tylko odnaleźć ścieżkę. Nie jest to proste, ponieważ na podmokłych terenach praktycznie ginie po niej ślad lub, co gorsza, człowiekowi wydaje się, że widzi ich mnóstwo. Wówczas trzeba zdać się na mapę i zdrowy rozsądek. Z kopczykami na bagnach jest taki problem, że nie bardzo jest je z czego budować. Te które są, są przeważnie bardzo niskie, dlatego właśnie tak żałowałam, że nie zabraliśmy lornetki. Początkowo dajemy wyprowadzić się w maliny podążając za takimi oszukanymi ścieżkami, krążąc bez sensu od prawej do lewej. Skoro z mapą nie idzie nam najlepiej, trzeba zdać się na chłopski rozum. Wchodzę na najbliższe wzniesienie licząc na to, że może chociaż z góry uda mi się wypatrzeć kopczyk lub zarys ścieżki. Wyciągam aparat i za pomocą zooma skanuję równinę. W końcu dostrzegam coś co wygląda jak sterta kamieni z czerwonym punktem na szczycie. Jak nic, kopczyk! Pokazuję go Sebastianowi, który potwierdza, że to musi być to. Ni stąd ni zowąd obok nas pojawia się Anna z Peterem. Kiedy zadowolona z siebie pokazuję koledze zdjęcie na którym widać niewyraźny kopczyk i oznajmiam, że znalazłam zgubiony szlak, ten z uśmiechem wyjmuje z kurtki GPS z pięknie wyrysowaną krechą ACT! Nie rozumiem zatem jakim sposobem pogubili się tak samo jak my. Być może widzieli nas z daleka i poszli tym samym śladem sądząc, że trzymamy się ścieżki. Odnalezienie szlaku podnosi morale naszej czwórki i ruszamy wartko w stronę rozległego grzbietu. Przechodzimy przez ostatnie mokradła i potok, by móc wreszcie stanąć na suchym, twardym gruncie. Patrzę z niepokojem na swój prawy but. Bandaż, który trzymał podeszwę, Sebastian dodatkowo wzmocnił owijając plastrem i ta konstrukcja przetrwała zadziwiająco długo, jednak po dłuższym kontakcie z wodą zaczęła się zsuwać, a podeszwa znów przeszkadzać.

Zaczynamy strome podejście zboczem by dość szybko osiągnąć płaskowyż. Odsłaniają się widoki na przebytą drogę i okolice. W prawym "rogu" jeziora widoczna jest wspominana plaża, dokładnie za nią nasz cypelek, a pośrodku zdjęcia podmokłe tereny na których zgubiliśmy szlak:

Obrazek

Im dalej tym widoki robią się ciekawsze, a teren bardziej górzysty.

Obrazek

Anna i Peter przez całą drogę są w zasięgu wzorku. W pewnej chwili bandaż na bucie pęka, a ja znów o mało nie zaliczam gleby. Siadamy i myślimy co z tym fantem zrobić, kiedy dochodzą nasi znajomi. Gdy pokazuję im co się stało, Peter po chwili namysłu wygrzebuje z plecaka power tape i plastikowe opaski zaciskowe. Przyjmuję z wielką wdzięcznością te "dary", a Sebastian po raz kolejny montuje na moim bucie podejrzanie wyglądającą konstrukcję. O ile opaski spisują się świetnie, tak tarcie o glebę w połączeniu z wilgocią sprawiają, że taśma co i rusz się zsuwa. No nic, byle dojść do kolejnej chatki.

Na płaskowyżu znajduje się mnóstwo mniejszych i większych jeziorek. Szlak kluczy pomiędzy nimi, prowadząc nas raz w górę, raz w dół. Rzeczywiście, zgodnie z opisem w przewodniku, ten odcinek przypomina rollercoaster. Po fakcie cieszę się, że rozbiliśmy ten etap ACT na dwie części. Ze wszystkich 20-to kilometrowych odcinków, ten był zdecydowanie najbardziej wymagający.

Obrazek
Pojezierze

Po około 10 kilometrach od momentu startu dostrzegamy na horyzoncie malutki, czerwony domeczek - Ikkatooq, cel dzisiejszej wędrówki.

Obrazek

Anna i Peter są już obok chatki, my dochodzimy zaraz po nich. Grenlandzkie chatki przypominają mi trochę dolomitowe bivacco, ale są zdecydowanie "bogaciej" urządzone. Ikkatooq składa się z dwóch części: kuchni i sypialni z piętrowymi łóżkami. Schron może pomieścić łącznie 7 osób. Tuż przy wejściu stoi piecyk. W kuchni jak zwykle znajdujemy sporo zostawionego jedzenia, jakieś garnki, detergenty i szczotkę z szufelką. Z lewej strony przymocowano solidny, drewniany blat. Po prawej wieszak na ubrania. Tylko sama konstrukcja chatki wydaje się dość licha, ściany zbudowane są z tworzywa przypominającego pilśniowe płyty. Jakim cudem ta chałupina nie zawaliła się jeszcze pod naporem śnieżyc i wichur? Ciekawe jak tu jest, kiedy wszystko dookoła znika pod śniegiem. Wyobrażam sobie jak wspaniale musi czuć się człowiek gdy przemarznięty, po kilku godzinach jazdy psim zaprzęgiem wchodzi do środka, rozpala piecyk, gotuje wodę na herbatę i odpoczywa przy blasku świec...

Obrazek

Proste życie jakie człowiek prowadzi w takich warunkach i do jakiego musi się przyzwyczaić, właściwie ustawia priorytety. Naprawdę niewiele potrzeba nam do szczęścia. I choć nie należę do ludzi dla których być znaczy mieć, to dobrze sobie raz na czas o tym przypomnieć... :)

Wieczorem wypogadza się do reszty i na koniec dnia możemy cieszyć się promieniami zachodzącego słońca, które dziś po raz pierwszy zupełnie znika nam z oczu i chowa się na kilka godzin za wzgórzami.

Obrazek

Obrazek
Ścieżka do jeziora. Sebastian ryzykuje kąpiel choć temperatura wody onieśmiela ;)

Obrazek

Obrazek
Stamtąd przyszliśmy.

Obrazek
Pełny rozmiar -> http://oi61.tinypic.com/33wl4er.jpg

Obrazek
Pełny rozmiar -> http://oi59.tinypic.com/f1z59x.jpg

Mały metraż chatki sprzyja nawiązaniu lepszego kontaktu z naszymi Niemcami. Opowiadamy trochę o sobie i wymieniamy się wrażeniami z ACT. Po obiedzie zabieram się za czytanie ksiąg gości, a reszta analizuje jutrzejszy odcinek, który zapowiada się emocjonująco. Czeka nas pierwsze przekraczanie rzeki. Paddy Dillon poważnie podszedł do tego zagadnienia w swoim przewodniku i osobiście mam lekkie obawy czy w ogóle uda się nam dostać na drugi brzeg. Krótko przez wylotem korespondowałam z dziewczyną, która kilkukrotnie była na Grenlandii i poradziła by przed wyjazdem suplementować witaminy z racji oczywistego braku dostępu do warzyw i owoców. Opowiadała, że potoki wypływające wprost z lodowca mają niewiele ponad zero stopni, a ona sama po wyjściu z wody nie mogła rozgrzać stóp i dojść do siebie jeszcze przez kilka godzin. Tłumaczyła to niskim poziomem żelaza w organizmie, m.in. stąd polecane suplementy. Później uświadomiłam sobie, że w przeciwieństwie do nas podróżowała po chłodniejszej, typowo górskiej części Grenlandii, jednak ziarno niepokoju zostało zasiane. Alternatywą dla przechodzenia przez rzekę jest niedawno wybudowany most, jednak odnalezienie go nie jest łatwą sprawą. Alicja, Polka którą spotkaliśmy 3 dni temu, opowiadała że straciła kilka godzin na bezskuteczne poszukiwania, i radziła od razu przekraczać rzekę. Dało nam to do myślenia, zwłaszcza że Polka zaliczyła w niej nieprzyjemny upadek, poślizgując się na kamieniu i mocząc dokumentnie, a mimo tego polecała ten sposób przejścia na drugą stronę. Temat nawigacji do mostku jest szeroko omawiamy w księgach gości, nawet na ścianie w kuchni wisi odręcznie wyrysowana mapka z koordynatami GPS :)

Obrazek

Na wszelki wypadek robimy zdjęcie.

Gdy szykujemy rzeczy na następny dzień, do chatki docierają kolejne osoby. Tego dnia poznajemy Katrin i Gino, którzy wraz z Niemcami będą towarzyszyć nam do końca ACT.

Po dniu pełnym wrażeń układamy się do snu, niecierpliwie wyczekując jutra.


Więcej --> http://footsteps.cba.pl/index.php/act-dzien-5/

_________________
Obrazek


Ostatnio edytowano Śr sie 26, 2015 10:31 pm przez nutshell, łącznie edytowano 1 raz

Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Śr sie 26, 2015 10:30 pm 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 07, 2006 8:19 pm
Posty: 18162
Robi się coraz ciekawiej. :D


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Śr sie 26, 2015 10:32 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): N wrz 11, 2005 1:39 am
Posty: 1740
Lokalizacja: Zamość
Niezwykle emocjonująca przygoda. Relacja to wspaniała lektura :) Krajobrazy piękne :)
Z ciekawości: nie miałaś ze sobą jakiegoś zapasowego obuwia?

_________________
A my zmieniliśmy jawę w sny
Jesteśmy jak rosa, jak pył!
Ukradliśmy siłę gwiazd
I dla nas zatrzymał się czas


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Śr sie 26, 2015 11:01 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): Wt lip 10, 2007 9:34 pm
Posty: 2525
Lokalizacja: mazowieckie/małopolskie
Madness napisał(a):
A czyta się rewelacyjnie - dla mnie to przyjemność, niczym dobra książka. Dzięki Ola!

Cała przyjemność po mojej stronie czytając takie komentarze, dzięki! :)

Madness napisał(a):
PS. Przedostatnie foto jest rewelacyjne, widać, że jesteście bardzo szczęśliwi. Na Waszym miejscu wydrukowałbym je w dużym formacie, nie żałował kasy na ładną ramę i powiesił w widocznym miejscu - pewnie już wpadliście na to moje "odkrycie" ;)

Tak, też na to wpadliśmy, pomysł czeka na realizację ;)
leppy napisał(a):
Natomiast czekam niecierpliwie wieści, czy poradziliście sobie jakoś z butem (nie wiem, znaleziona w jakimś punkcie postojowym duct tape?) - mam nadzieję że nie musiałaś wędrować z kłapiącą podeszwą do końca.

Poradziliśmy :) Choć koniec końcem buty zostały na lotnisku w Kopenhadze. Na początku się wystraszyłam, ale później z zaciekawieniem obserwowałam rozwój sytuacji - dotrwają do końca czy nie dotrwają :lol: Jak przygoda to przygoda ;)
Zombi napisał(a):
Tam nie robiliście rest-daya, nie róbcie w robieniu relacji, bo nie ma to jak o poranku zobaczyć piękną, zieloną Grenlandię i pogryzionego Sebastiana ;)
;)
Wybaczcie za zdjęcia Sebastiana w negliżu, ale musiałam je wkleić na dowód istnienia tych krwiożerczych bestii, żeby nie było, że tylko narzekam i narzekam :mrgreen:
Krabul napisał(a):
Fota tzw. 'ramkowa', do popatrzenia na nią, gdy wk.urw na drugą osobę przekracza wartości niebezpieczne dla jej zdrowia.

Rozważam ustawienie jej jako tapety w komputerze :twisted:
zephyr napisał(a):
widoki z tego odcinka już są mega :shock: :!:

Tak, od 4-5 dnia widoczki mieliśmy pierwsza klasa :)
kilerus napisał(a):
A tam to ta pogoda jest cały czas taka żyleta?

Tak :D Pogody nie było łącznie może przez półtora dnia (w tym jeden dzień w mieście).
Jak mówię, że najbardziej doskwierało nam słońce i gorąc to każdy puka się w głowę ;)
Elfka napisał(a):
Relacja to wspaniała lektura :)

Cieszę się i dziękuję :)
Elfka napisał(a):
Z ciekawości: nie miałaś ze sobą jakiegoś zapasowego obuwia?

Miałam sandały, ale używałam ich tylko przechodząc przez rzeki. Trochę bałam się chodzić w nich całymi dniami, żeby nie pourywać pasków, bo przez wagę plecaka i teren nie miałam, że tak powiem, "lekkiego chodu" ;)

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 8:20 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 07, 2006 8:19 pm
Posty: 18162
Ta nazwa nie wzięła się znikąd.

Ale tak serio to miała ona zachęcić kolonizatorow, ale też klimat był cieplejszy. Wtedy to musiało być zielono...


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 8:40 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Wt sie 29, 2006 3:34 am
Posty: 14874
Lokalizacja: Ząbkowska, róg Brzeskiej
Tak na marginesie - mi się kiedyś udało przybić podeszwę gwoździami i tak wytrzymałem dwa dni w Tatrach.
Dobrze trzymało, wydaje mi się, że to najlepsza metoda. Co prawda - to były buty w technologii tradycyjnej, skórzane.
Jest na forum jakiś szewc? :)

_________________
Widzisz lewaka, nie stój z boku, reaguj!! Pamiętaj, lewactwo karmi się obojętnością i bezczynnością.


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 8:45 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Cz cze 18, 2009 11:04 am
Posty: 10402
Lokalizacja: miasto100mostów
Jadąc do pracy zastanawiam się czy będzie nowy odcinek...
Kicha straszna z tym butem, drobna rzecz, a tak uciążliwa.

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 9:38 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): So sty 07, 2006 8:19 pm
Posty: 18162
Faktycznie robi się z tego niezły film akcji. Oczami wyobraźni widzę jak na bosaka biegniecie na ten odlatujący samolot... ;)


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 10:21 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Cz cze 18, 2009 11:04 am
Posty: 10402
Lokalizacja: miasto100mostów
I skok z czekanami z odjeżdżającego już trapu w stronę zamykających się drzwi....

Ale czy mieli czekany?

_________________
'Tatusiu, zostań w samochodzie, a my zobaczymy gdzie zaczyna się nasz szlak.'


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 11:05 am 
Stracony
Avatar użytkownika

Dołączył(a): N mar 09, 2014 2:19 pm
Posty: 3046
Jakoś ominąłem ten wątek :) Uwielbiam takie włóczęgi! Niesamowita przygoda!


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 11:16 am 
Kombatant
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Wt sie 29, 2006 6:58 pm
Posty: 690
Lokalizacja: Dolny Śląsk
Ta relacja to jedna wielka nieprawdopodobna przygoda. Juz samo czytanie dostarcza emocji, a co dopiero przezywanie tego tam na miejscu... :)

Patrzac na zdjecia podejrzewalem, ze ta gorka, ktora mijaliscie, a ktora miala cos kolo 1100m to pewnie najwyzsza na wyspie. Tymczasem sprawdzilem przed chwila i okazuje sie, ze najwyzsze szczyty na Grenlandii maja ponad 3600m o_O Jestem ciekaw, czy zobaczymy jakies wysokie gorki w tej relacji ;)

Chyba sporo z tych zdjec trafi do mojej kolekcji obrazkow na pulpit... ;)


PS. No i wiadomo - mapa z rysunkiem musiala byc zostawiona przez kogos z Polski :D


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 11:51 am 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): N paź 23, 2005 9:18 pm
Posty: 2103
Fenomen musze Cie zmartwic. Nasi Bohaterowie podboju nieznanego Ladu byli w zachodniej czesci Grenlandii a te wysokie gory z lodowcami sa na polnocnym-wschodzie Grenlandii ale to tereny b.trudno dostepne i prawie niezamieszkane. W zachodniej czesci jest Namulasortoq okolo 2000m cos jak El Capitan albo nasza Kazalnica ponad tys.m pionowego granitu.


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Cz sie 27, 2015 6:46 pm 
Przypadek beznadziejny

Dołączył(a): Wt lip 10, 2007 9:34 pm
Posty: 2525
Lokalizacja: mazowieckie/małopolskie
Pali licho odpadające podeszwy i brak czekanów, najgorsze jest to, że nie popływaliśmy kajakami! Co to za wyprawa na Grenlandię bez kajakowania?! Pozostało tylko kaszlikowanie zdjęć, dlatego osobiście zaliczam nam ten wyjazd tylko w połowie ;)

grubyilysy napisał(a):
Tak na marginesie - mi się kiedyś udało przybić podeszwę gwoździami i tak wytrzymałem dwa dni w Tatrach.
Dobrze trzymało, wydaje mi się, że to najlepsza metoda

Jeśli masz pod ręką młotek i gwoździe to z pewnością najlepsza ;) Świetnie sprawdziły się opaski zaciskowe, trzymały podeszwę lepiej niż cokolwiek innego co przewinęło się później przez moje buty, z drutem włącznie.

Fenomen napisał(a):
Patrzac na zdjecia podejrzewalem, ze ta gorka, ktora mijaliscie, a ktora miala cos kolo 1100m to pewnie najwyzsza na wyspie. Tymczasem sprawdzilem przed chwila i okazuje sie, ze najwyzsze szczyty na Grenlandii maja ponad 3600m o_O Jestem ciekaw, czy zobaczymy jakies wysokie gorki w tej relacji ;)

Zgadza się, aczkolwiek nie w południowo-zachodniej części wyspy. Naszym celem było przejście ACT i na to mieliśmy przeznaczony czas i budżet, ale góry południowej Grenlandii to coś, dla czego chciałabym tam kiedyś powrócić. Zresztą wystarczy spojrzeć:

https://www.google.pl/search?q=Tasermiu ... 80&bih=909

I mój ulubieniec - Nalumasortoq :D

Obrazek

Obrazek

Fenomen napisał(a):
Chyba sporo z tych zdjec trafi do mojej kolekcji obrazkow na pulpit... ;)

Jeśli coś wpadło Ci w oko to śmiało:)

Co do rysunku, też to zauważyliśmy. Miło było natknąć się na polskie akcenty po drodze :)

Jakub napisał(a):
a te wysokie gory z lodowcami sa na polnocnym-wschodzie Grenlandii ale to tereny b.trudno dostepne i prawie niezamieszkane. W zachodniej czesci jest Namulasortoq

Jakub, troszkę pomerdały Ci się kierunki. Te górzyste rejony to przede wszystkim południowa, ale też południowo-wschodnia Grenlandia. Nalumasortoq również leży na południu.
Nie tak dawno czytałam nawet relację wspinaczkową na blogu Pawła Pustelnika. Wspinali się właśnie w rejonie fjordu Tasermiut:
http://wspinanie.pl/2013/08/akgreenland ... tasermiut/
https://trzecizlewej.wordpress.com/2013 ... a-fiordow/

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pt sie 28, 2015 9:02 am 
Kombatant
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Wt wrz 02, 2014 7:06 pm
Posty: 699
Lokalizacja: Llanfairpwllgwyngyllgogerychwy- rndrobwllllantysiliogogogoch
Na razie to dla mnie Relacja roku. Tylko dlaczego wstaje, zagladam a tu brak kolejnego odcinka?! ;)

_________________
Zob za zob, glavo za glavo,
Zob za zob, na divjo zabavo!


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pt sie 28, 2015 10:09 am 
Uzależniony ;-)
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn gru 07, 2009 1:45 pm
Posty: 907
nutshell napisał(a):
góry południowej Grenlandii to coś, dla czego chciałabym tam kiedyś powrócić. Zresztą wystarczy spojrzeć:
https://www.google.pl/search?q=Tasermiu ... 80&bih=909
I mój ulubieniec - Nalumasortoq
Też chcę! To kiedy?! ;)

Fenomen napisał(a):
Ta relacja to jedna wielka nieprawdopodobna przygoda.
Zombi (gavagai) napisał(a):
Na razie to dla mnie Relacja roku.
Na razie? Zombi, myślisz, że to jeszcze może się zmienić? Ja swój głos oddaję już teraz.

_________________
"I chłonę. Szukam. Pragnę. Tęsknię. I wiem że będę szukał. Wystarczy raz zasmakować nieznanego."
"Gdzieś pomiędzy początkiem drogi, a szczytem znajduje się odpowiedź na pytanie, dlaczego się wspinamy."
pionowemyśli.pl | fanpage | instagram | flickr


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pt sie 28, 2015 10:10 am 
Przypadek beznadziejny
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Pn sty 24, 2011 7:54 pm
Posty: 2482
Zombi (gavagai) napisał(a):
Tylko dlaczego wstaje, zagladam a tu brak kolejnego odcinka?


Bo na dobre rzeczy warto poczekać ;)

...także Ola spiesz się powoli - to czekanie, nerwowe obgryzanie paznokci i odświeżanie co 5 sekund ekranu, z nadzieją, że jest już kolejna część, też jest fajne ;)

_________________
Obrazek


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
PostNapisane: Pt sie 28, 2015 11:13 am 
Zasłużony

Dołączył(a): Wt cze 29, 2010 11:06 am
Posty: 219
Lokalizacja: ŁÓDŹ
Bardzo rzadko czytam relacje , ale na Twoją nie mogę się doczekać :)
Codziennie rano wchodzę na forum , aby sprawdzić czy jest kolejny odcinek.

Jak dla mnie również relacja roku .

_________________
KASIA


Góra
 Zobacz profil Wyślij prywatną wiadomość  
 
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Utwórz nowy wątek Odpowiedz w wątku  [ Posty: 108 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2, 3, 4  Następna strona

Strefa czasowa: UTC + 1


Kto przegląda forum

Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 11 gości


Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów

Szukaj:
Skocz do:  
POWERED_BY
Polityka prywatności i ciasteczka
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL