Wcześnie rano opuszczamy nasz kamp i przez przełęcz Predel udajemy się do włoskiej doliny Val Rio del Lago. Stromym podjazdem dojeżdżamy na halę Altipiano del Montasio. To stąd startujemy na znajdujący się w imponującym masywie Jof di Montasio szczyt - Cima di Terrarosa (2420 m).
Hala w cieniu masywu Jof di Montasio, widok sprzed schroniska Rifugio G. Brazza (swoją drogą, tego dnia wygląda na nieczynne...) - ta przestrzeń jest super!
Szlak pnie się wygodną ścieżką, za plecami mamy masyw Alto Canin
a przed nami sam Jof di Montasio (2753 m)
Mamy dzisiaj wyjątkowych towarzyszy
To koziorożec alpejski. Nieco większy od swojej tatrzańskiej kuzynki. Jego rogi też są bardziej pokaźne
W ogóle się nie krępują, kiedy pstrykam im fotki. Momentami nawet ciężko było coś skadrować bez koziorożca...
Nie jest jednak to dla nas niespodzianką, ponieważ zostaliśmy wcześniej o tym spotkaniu uprzedzeni
O, udało się - poniżej zdjęcie bez koziorożca! Przejrzystość powietrza jest chyba dziś ciut gorsza niż wtedy, kiedy stanęliśmy na Mangarcie, ale w oddali znowu widać Taury
poza tym ze szczytu bardzo ładnie prezentuje się Jof di Montasio
Val Bruna i suche koryto rzeki; jest lufa....
Hala już teraz w pełnym słońcu
masyw Jof Fuart
Wracamy tą samą drogą, więc po raz drugi mijamy naprawdę konkretny żleb i po raz drugi usiłuję zrobić mu dobre zdjęcie
Po drodze coraz częściej mijamy liczne grupy turystów. Szczyt okazał się być celem łatwo dostępnym. A że kask na głowie... No cóż, wskazany. Kiedy szliśmy w górę, obok nas przeleciał kamień wielkości piłki nożnej
No i na koniec jeszcze krówki....
Podoba mi się również słoweńska nazwa szczytu - Spik Hude Police 
