Pierwotnie były inne plany na spędzenie tego dnia. Jednak wyjazd w skały nie doszedł do skutku. W zamian udało się pojechać w Beskid Żywiecki i wyjść na Pilsko. Kiedyś już planowałem wyjazd w tamtym kierunku, ale nie było jeszcze okazji na realizację. W końcu się wybraliśmy. Jadę razem z Magdą, Wojtkiem i Michałem. Wyjazd nie tak wcześnie jak w Tatry, można zatem pospać trochę dłużej. W końcu budzik i zbieramy się. Jedziemy do Korbielowa skąd wychodzimy. Parking o godzinie 9.30 już prawie zapełniony. Zajmujemy zatem jedno z ostatnich miejsc, po czym ruszamy. Początek żółtego szlaku to nudny asfalt, którym trzeba jednak przejść. Po kilkudziesięciu minutach schodzimy w końcu na przyjemniejsze grunty. Dalszy szlak już prowadzi leśną ścieżką. Nie jest bardzo stromo, ale cały czas delikatnie pod górę. Do góry podążają oprócz nas jeszcze kilkanaście innych osób, w większy i mniejszych grupach. Można powiedzieć taki mały pochód pierwszomajowy w górach. Ścieżką to dochodzimy najpierw do Hali Kornienieckiej, z której to jeszcze chwila i jesteśmy już pod Schroniskiem na Hali Miziowej. Tutaj ludzi jak to bywa pod schroniskami bardzo dużo. Chociaż do tłumów spod Morskiego Oka nie ma co porównywać. Z tamtymi chyba nic nie wygra. Ja się jednak zaczynam rozkręcać ze zdjęciami. Na pierwszy ogień idzie Knieć błotna (Caltha palustris), której spore zbiorowisko znajduje się przy pobliskim strumyku.
Robię też już pierwsze zdjęcia Babiej Góry. Chociaż przejrzystość kiepska i widok nie najlepszy.
Może jak dojdziemy na szczyt będzie lepiej. Chwila na odpoczynek pod schroniskiem i ruszamy dalej. Tutaj zmieniamy szlak na czarny. Nim łagodnym stokiem podchodzimy do góry. Na szlaku coraz więcej osób. Tutaj jednak w nikt nikomu nie przeszkadza stok jest tak szeroki, że można sobie dowolnie iść.
Dochodzimy do piętra, gdzie zaczyna dominować kosodrzewina. Tutaj szeroki szlak zmienia się w ścieżkę ograniczoną z obu stron kosodrzewiną. Ścieżką do dochodzimy na szczyt graniczny, z którego jeszcze kilkadziesiąt metrów słowackim szlakiem na nasz cel wycieczki - Pilsko. Szlak od granicy prowadzi wąską ścieżką, w której wymijanie jest trochę utrudnione. Najwygodniej jest jak jedna z osób usunie się w kosówkę i przepuści drugą. Na wierzchołku sporo osób. Przejrzystość nadal nie najlepsza na zdjęcia krajobrazów. Mało co widać z dalszych planów, no cóż tak bywa.
W zamian mam inny obiekt do fotografowania. Do Michała plecaka dobierał się Trzmiel Wysokogórski (Bombus pyrenaeus), na którego skierowałem obiektyw.
Zejście ze szczytu robimy żółtym szlakiem, który to w końcu przypomina nam, że jesteśmy w ścieżce górach. W moim odczuciu dużo ciekawszy od wejścia czarnym i widoki też lepsze z niego.
Dochodzimy nim ponownie pod Schronisko. Ruch pod nim teraz jeszcze większy. Znajdujemy wygodne miejsce na trawie, gdzie odpoczywamy łapiąc majowe słońce. Na szlaku w kierunku Pilska widzimy cały czas pochody turystów. Wszystko co dobre jednak się kończy. Czas wracać na parking i jechać do domu. Wracamy zatem do Korbielowa najpierw tym samym żółtym szlakiem, po czym dla małego urozmaicenia zmieniamy go na zielono znakowany.
Na parkinu jesteśmy przed 17. Majówka dopisała nam pod względem pogody. Chociaż wcześniejsze prognozy nie były, aż tak optymistyczne.
Panorama Tatr z Pilska jest naprawdę superancka 
