Mija tydzień od wizyty pod Kościelcem, gdy Wojtas (mój szwagier) zawiadamia mnie, że wybierają się do nas na weekend i w tym czasie chciałby się wybrać w góry. Ok niech będzie. Polecił też wybrać jakąś fajną trasę, więc zaproponowałem Rohacze. Na dzień przed wyjazdem dzwoni do mnie Radzio z nowiną, że przyjechał na stare śmieci do Stalowej, więc pytam czy jedzie z nami - odpowiedź pozytywna. Wyjeżdżamy równo o pierwszej w nocy i na parkingu blisko Zvierovki jesteśmy parę minut przed 6. Lekkie śniadanie. przebierka i ruszamy asfaltem pod bufet. Stamtąd mieliśmy skręcić na Rakoń, lecz beznadziejne oznakowanie skierowało nas na drogę pierwotnie zejściową. Tak więc początkowo w szybkim tempie zdobywamy wysokość wędrując u podnóży Rohaczy. Po regulaminowym czasie meldujemy się na Smutnej Przełęczy, ale nasze twarze nie były wcale smutne. Tam sporo ludzi. Po nabraniu sił ruszamy na pierwszy ze szczytów. Po drodze można było miejscami wybrać wersje light podejścia wydeptaną ścieżką poniżej grani, ale my wybieramy tą trudniejszą wersję - za szlakiem wzdłuż grani. Po 45 min stajemy na Płaczliwym. Kosztowało nas to trochę sił więc trzeba chwilowej regeneracji. Następnie ostro w dół po skałach na Rohacką Przełęcz i znowu ostro w górę na Ostry Rohacz, na którym spędzamy więcej czasu niż zwykle. Czas zmierzyć się z mitycznym koniem. No jest gdzie polecieć ale na mnie to wrażenia nie zrobił. Później włazimy na Wołowiec nie zatrzymując się na nim i Rakoń. Z Rakonia już tylko w dół i ostatkiem sił docieramy pod samochód przemierzając 20 km i 1400 m sumy podejść. Trasa męcząca lecz piękna widokowo. Ledwo zdążyliśmy do Stalowej na mecz o wszystko. Po 41 godzinach z mieszanymi uczuciami z dnia w końcu usypiam jak niemowlę. Dziękuję za uwagę
https://picasaweb.google.com/1126310981 ... ERWIEC2012
